Γράφει ο ΠΕΡΙΚΛΗΣ ΝΕΑΡΧΟΥ Πρέσβυς ε.τ.
Όταν οι άλλες χώρες κλείνουν τα σύνορα, είναι αυτοκαταστροφικός για τη χώρα
Για όποιον παρακολουθεί συστηματικά τα θέματα της παράνομης μεταναστεύσεως από τη δεκαετία του ’90, είναι ολοφάνερο ότι η πολιτική αυτή δεν είναι άσχετη με την παγκοσμιοποίηση.
Για την τελευταία, είναι ασυμβίβαστη μια Συμπολιτεία Εθνικών Κρατών στην Ευρώπη με τη συγχώνευσή της στην ενιαία παγκόσμια αγορά, που επιδιώκει η παγκοσμιοποίηση. Πρέπει, κατά τη λογική αυτή, να υπερισχύσει η ιδέα μιας υπερεθνικής Ευρώπης, η οποία δεν θα αποτελείται από εθνικά κράτη και εθνικές ταυτότητες αλλά από ένα υπερεθνικό αμάλγαμα, το οποίο πρέπει να προσομοιάσει το Αμερικανικό πρότυπο.
Γιατί υποστηρίζεται το πρότυπο αυτό από ισχυρά κέντρα των ΗΠΑ, ένα εμβληματικό πρόσωπο των οποίων είναι, μεταξύ των άλλων, ο γνωστός Τζορτζ Σόρος; Ο τελευταίος δεν κρύβει τις «ιδέες» του για την Ευρώπη. Υποστηρίζει ανοικτά μια νέα, ριζοσπαστική «νεωτερικότητα» για την Ευρώπη, που θα τη μεταλλάξει ριζικά από Ένωση εθνικών κρατών σ’ ένα υπερεθνικό, «πολυπολιτισμικό» αμάλγαμα.
Καταλύτης προς αυτή την κατεύθυνση είναι η μετανάστευση στην Ευρώπη μαζών από τον τρίτο κόσμο. Για τον λόγο αυτό, ο Τζορτζ Σόρος είναι από τους μεγάλους υποστηρικτές της λαθρομεταναστεύσεως και της πολιτικής των ανοικτών συνόρων και διαθέτει τεράστια ποσά για την υποστήριξή της και την ιδεολογική προαγωγή και αποδοχή της.
Οι λόγοι για τους οποίους η πολιτική αυτή βρίσκει απήχηση σε ισχυρά κέντρα των ΗΠΑ, όπως αναφέρθηκε παραπάνω, είναι η υποστήριξη από τα ίδια κέντρα της πολιτικής της παγκοσμιοποίησης.
Η τελευταία έχει καταστεί στρατηγική των ΗΠΑ για παγκόσμια ηγεμονία, όσο και αν οι διεθνείς εξελίξεις διαψεύδουν τις μεγαλεπήβολες αυτές φιλοδοξίες και σηματοδοτούν την ανάδυση ενός πολυπολικού κόσμου και όχι μιας αναμφισβήτητης ηγεμονεύουσας παγκόσμιας υπερδυνάμεως.
Στο πλαίσιο των ηγεμονικών αυτών φιλοδοξιών, μια υπερεθνική «πολυπολιτισμική» Ευρώπη, που δεν θα προσδιοριζόταν από ισχυρές εθνικές ταυτότητες και φιλοδοξίες, θα ήταν προφανώς πιο υποτακτική και χειραγωγήσιμη. Θα ήταν βολικός γεωπολιτικός εταίρος των ΗΠΑ, χωρίς προοπτική γεωπολιτικής αυτονομίας, στυλοβάτης της παγκοσμιοποιήσεως και ανεπιφύλακτος σύμμαχος στον γεωπολιτικό ανταγωνισμό με τη Ρωσία.
Η λαθρομετανάστευση αντιμετωπίζεται, στο πλαίσιο αυτό, ως ένας καταλύτης και ένα εργαλείο ανθρώπινης και κοινωνικής μηχανικής για την αποδόμηση των εθνικών κοινωνιών στην Ευρώπη και την υπέρβαση του εθνικού κράτους και της ιδέας του έθνους. Δεν είναι τυχαία η προετοιμασία που έχει γίνει για την ανοχή μιας τέτοιας εξελίξεως, με τη συστηματική προληπτική ανατροπή του ισχύοντος νομικού καθεστώτος για τη μετανάστευση και την εισαγωγή, π.χ., της ιδεολογίας του αντιρατσισμού, ως προληπτικής ιδεολογικής τρομοκρατίας εναντίον όσων θα έφερναν αντίρρηση. Είναι εκπληκτικό πόσο γρήγορα και απότομα εισήχθη και στην Ελλάδα το εξωτικό αυτό άνθος του αντιρατσισμού σε μια χώρα που είχε 97% εθνική ομοιογένεια.
Στην περίπτωση της Ελλάδος, η μαζική λαθρομετανάστευση χρησιμοποιείται επιπλέον ως έμμεσο όπλο για τη μετάλλαξη της γεωπολιτικής των Βαλκανίων. Μετά την επέμβαση του ΝΑΤΟ κατά της Γιουγκοσλαβίας αλλά και την επέκτασή του σε χώρες του πρώην Ανατολικού Συνασπισμού, έχει αλλάξει ουσιαστικά η γεωπολιτική των Βαλκανίων. Οι ΗΠΑ επιδιώκουν να παγιώσουν τη νέα αυτή κατάσταση και να την καταστήσουν μη αναστρέψιμη με τη γεωπολιτική μετάλλαξη των Βαλκανίων.
Η τελευταία έχει ως στόχο να μειώσει, όσο το δυνατόν, τους παράγοντες που θεωρούνται εξ ορισμού ότι ευνοούν τη Ρωσική επιρροή και να ενισχύσουν τους παράγοντες που την αντιμάχονται. Στη λογική αυτή, η Ορθοδοξία, π.χ., θεωρείται ότι ευνοεί τη Ρωσική επιρροή, ενώ η ενίσχυση του Ισλαμικού παράγοντα στα Βαλκάνια θεωρείται ως αντίπαλο δέος και ως παράγων που αντιμάχεται τη Ρωσική επιρροή. Ο καθένας μπορεί να αντιληφθεί ότι με τη λογική αυτή η εθνικά συνεκτική και Ορθόδοξη Ελλάδα αντιμετωπίζεται με καχυποψία και ευνοείται ως αντίβαρο η «πολυπολιτισμική» της μετάλλαξη.
Για το τελευταίο έχει, βεβαίως, τους δικούς της λόγους να πρωτοστατεί και η Τουρκία, που βλέπει την ευκαιρία για έναν ασύμμετρο πόλεμο κατά της Ελλάδος. Οι διαπιστώσεις αυτές πρέπει να είναι παρούσες στη σκέψη και στην πολιτική όσων έχουν την ευθύνη της χώρας. Το θέμα των προσφύγων και των λαθρομεταναστών δεν είναι μόνο ανθρωπιστικό. Είναι ταυτόχρονα μέγα γεωπολιτικό θέμα, που αφορά άμεσα την ίδια την εθνική υπόσταση και ταυτότητα της χώρας και το εθνικό μέλλον του Ελληνικού λαού.
Η Ελλάδα δεν έχει κανέναν λόγο να υπερακοντίζει σε ζηλωτισμό υπέρ των ανοικτών συνόρων, όταν οι άλλες Ευρωπαϊκές χώρες δεν αναλαμβάνουν τις ευθύνες που απορρέουν από την πολιτική αυτή και κλείνουν τα σύνορα.
Η πολιτική αυτή είναι αυτοκαταστροφική για την Ελλάδα και αδικαιολόγητη, με οποιοδήποτε ανθρωπιστικό επιχείρημα.
ΤΟ ΠΑΡΟΝ