Τριάντα τέσσερα χρόνια μετά ο πόλεμος για τα Φώκλαντ αναζωπυρώνεται και πάλι, αφού η Επιτροπή των Ηνωμένων Εθνών για τα Όρια της Υφαλοκρηπίδας, βασιζόμενη σε μία έκθεση του Υπουργείου Εξωτερικών της Αργεντινής, αύξησε το εύρος των υδάτων της χώρας κατά 1,7 εκατ. τετραγωνικά χιλιόμετρα, βάζοντας εντός συνόρων της και τις επίμαχες νήσους Φώκλαντ.
Η απόφαση του ΟΗΕ για τα όρια της υφαλοκρηπίδας, ήρθε ύστερα από αίτημα που είχε υποβάλει το 2009 η Αργεντινή, ζητώντας να καθοριστεί το όριο των χωρικών υδάτων της σε 200 έως 350 μίλια από τις ακτές της.
Ανακοινώνοντας την απόφαση του ΟΗΕ την Τρίτη, η υπουργός Εξωτερικών της Αργεντινής Susana Malcorra, δήλωσε: «Επιβεβαιώνουμε τα κυριαρχικά μας δικαιώματα πάνω από στους πόρους της υφαλοκρηπίδα μας».
Σε μία πρώτη αντίδραση η Μεγάλη Βρετανία απέρριψε τις αξιώσεις της Αργεντινής στα ύδατα που περιβάλλουν τα Φώκλαντ, μετά την απόφαση του ΟΗΕ που επεκτείνει τη θαλάσσια επικράτεια της Αργεντινής κατά 35%.
H Ντάουνινγκ Στριτ χαρακτήρισε την απόφαση «μη δευσμετική» ως προς το νομικό της σκέλος, σημειώνοντας πως η Επιτροπή των Ηνωμένων Εθνών «δεν έχει δικαιοδοσία επί της εθνικής κυριαρχίας».
Κύκλοι της κυβέρνησης Κάμερον σχολίασαν, υποβαθμίζοντας την απόφαση, ότι «αυτό που είναι σημαντικό είναι τι σκέφτονται για αυτή οι ίδιοι οι κάτοικοι των νήσων Φώκλαντ». «Έχουν καταστήσει σαφές ότι θέλουν να παραμείνουν στην επικράτεια του Ηνωμένου Βασιλείου και θα υπερασπιστούν το δικαίωμα τους να αποφασίζουν για την τύχη τους», σημείωσαν οι ίδιες πηγές.
Η κυβέρνηση των Φόλκλαντ έχει εξέφρασε κι αυτή από τη μεριά της, την ανησυχία της για την απόφαση. Ο Mike Summers, πρόεδρος της Νομοθετικής Συνέλευσης των Νήσων Φώκλαντ, δήλωσε από την πλευρά του ότι «πάντα πιστεύουμε ότι ο ΟΗΕ δεν θα κάνει δεκτό κανένα αίτημα για εδαφική επέκταση σε περιοχές, όπου υπάρχουν ανταγωνιστικές αξιώσεις».
Υπενθυμίζεται άλλωστε ότι τον Μάρτιο του 2013, στα Φώκλαντ έγινε ένα δημοψήφισμα, στο οποίο περίπου το 92% των 1672 κατοίκων της συστάδας των νησιών στο αρχιπέλαγος του Νότιου Ατλαντικού μετείχε, με το 98,8% να ψηφίζει «ναι», ως προς τη διατήρηση της εδαφικής κατάστασης ως μέλος των υπερπόντιων εδαφών του Ηνωμένου Βασιλείου.
Ο πόλεμος στα παγωμένα βράχια
Ο Πόλεμος των Φώκλαντ ξεκίνησε στις 2 Απριλίου 1982 και ολοκληρώθηκε στις 14 Ιουνίου του ίδιου χρόνου. Αντίπαλοι, η Μεγάλη Βρετανία, που κατείχε τα νησιά Φώκλαντ, Νότια Γεωργία και Νότια Σάντουιτς και η Αργεντινή, που τα διεκδικούσε τουλάχιστον από το 1833. Τα Φώκλαντ - Μαλβίνας για τους Αργεντινούς- βρίσκονται στ' ανοιχτά της Αργεντινής και αποτελούν ένα σύμπλεγμα νησιών, με 3.000 κατοίκους.
Αφορμή για την έναρξη του πολέμου θεωρήθηκε η εμφάνιση 50 Αργεντίνων εμπόρων στα νησιά της Νότιας Γεωργίας στις 19 Μαρτίου 1982, οι οποίοι δημιούργησαν μια εγκατάσταση και ύψωσαν τη σημαία της Αργεντινής, ενέργεια που θεωρήθηκε εχθρική πράξη από τη Μεγάλη Βρετανία.
Πραγματική αιτία του πολέμου, ωστόσο, θεωρήθηκε η προσπάθεια της χούντας της λατινοαμερικανικής χώρας να μετατοπίσει το ενδιαφέρον από την οικονομική κρίση που μάστιζε τη χώρα και τις κοινωνικές αναταραχές που είχαν ξεσηκωθεί εναντίον της, δημιουργώντας ένα μείζον εθνικό θέμα.
Στις 25 Μαρτίου, η Μεγάλη Βρετανία έστειλε το περιπολικό σκάφος Endurance για να απομακρύνει τους Αργεντίνους εμπόρους. Εμποδίστηκε, όμως, από την κορβέτα Guerrico του πολεμικού ναυτικού της Αργεντινής.
Στις 2 Απριλίου του 1982 ο τότε δικτάτορας της Αργεντινής στρατηγός Λεοπόλδο Γκαλτιέρι διατάσσει την εισβολή των στρατευμάτων του στα νησιά Φώκλαντ προκαλώντας τη «σιδηρά κυρία» της Βρετανίας, την πρωθυπουργό της χώρας, Μάργκαρετ Θάτσερ.
Σε διπλωματικό επίπεδο, το Συμβούλιο Ασφαλείας καλεί την Αργεντινή να αποσύρει τις δυνάμεις της από τα Φώκλαντ. Οι ΗΠΑ αντιμετωπίζουν τεράστιο δίλημμα, καθώς και οι δύο εμπόλεμες χώρες είναι σύμμαχοί τους. Το Υπουργικό Συμβούλιο διχάζεται και ο πρόεδρος Ρέιγκαν απορεί με την επιμονή τους να υπερασπιστούν «κάτι παγωμένα βράχια εκεί κάτω». Τελικά, οι Αμερικανοί συντάσσονται με τη Μεγάλη Βρετανία, όπως και οι χώρες της Ευρωπαϊκής Ένωσης.
Το Λονδίνο που αρχικώς φάνηκε να αιφνιδιάζεται από τον πόλεμο, αντέδρασε αποτελεσματικά και έπειτα από 74 μέρες πολέμου, στις 14 Ιουνίου 1982, αποκατέστησε την κυριαρχία του.
Παράλληλα ήρθε και η αρχή του τέλους για την επτάχρονη δικτατορία της Αργεντινής. Σε πολιτικό επίπεδο η ήττα στον πόλεμο αύξησε τη λαϊκή δυσαρέσκεια. Η δικτατορία σύντομα κατέρρευσε και ένα χρόνο μετά η δημοκρατία ήταν γεγονός για την Αργεντινή.
Στην άλλη όχθη του Ατλαντικού, η «σιδηρά κυρία» πήρε πόντους για τη νίκη της στον πόλεμο αλλά και τις επόμενες εκλογές.
Όσον αφορά τις απώλειες, οι Βρετανοί έχασαν 255 άνδρες και είχαν 746 τραυματίες, ενώ οι Αργεντινοί 649 νεκρούς και 1068 τραυματίες. 11.313 Αργεντίνοι στρατιώτες αιχμαλωτίσθηκαν έναντι ενός μόνο Βρετανού. Η επιχείρηση ανακατάληψης των Φώκλαντ στοίχισε στη Μεγάλη Βρετανία 1,6 δισεκατομμύρια λίρες, ενώ οι απώλειες σε άψυχο υλικό ανήλθαν σε 6 πλοία, 10 με σοβαρές ζημιές και 34 αεροσκάφη.