Οι πρόσφυγες, μέσα στη δυστυχία τους, έχουν καταλάβει ότι έχουν απέναντί τους μια πολιτεία - «ρεμπέτ ασκέρ» και ενεργούν όπως οι ίδιοι θέλουν...
Υπάρχει κράτος, ναι ή όχι; Λοιπόν, αν υπάρχει, πρέπει με οποιοδήποτε τρόπο να «πεισθούν» μετανάστες και πρόσφυγες, που ζουν στις λάσπες της Ειδομένης, να μετακινηθούν σε οργανωμένους καταυλισμούς. Οπου κι αν αυτοί οι τελευταίοι βρίσκονται και όσο κι αν αυτό δεν βρίσκει σύμφωνους τους ίδιους τους άμεσα ενδιαφερόμενους. Οι οποίοι, μέσα στη δυστυχία τους, έχουν καταλάβει ότι έχουν να κάνουν με μια πολιτεία - «ρεμπέτ ασκέρ», παρά με ένα δομημένο κράτος και ενεργούν όπως οι ίδιοι θεωρούν καλύτερα για τον εαυτό τους.
Προσοχή, με όλα τα παραπάνω, δεν εννοούμε να χρησιμοποιηθεί βία εναντίον τους. Ωστόσο, δεν μπορούμε να πιστέψουμε πως ένα κράτος, όταν θέλει, δεν μπορεί να βρει τρόπους να λύσει τέτοιου είδους προβλήματα. Και μπορεί ο τρόπος με τον οποίο λειτουργούν στην πΓΔΜ να είναι καταδικαστέος (καταγγελίες για πολύ και άγριο ξύλο, σε όσους δυστυχείς περνούν τα σύνορα παράνομα ή ακόμα και δαγκωματιές από σκύλους), όμως υπάρχει και εκείνος του Ντύσσελντορφ, της Γερμανίας.
Τι έκαναν οι Γερμανοί; Την εποχή που στην Ελλάδα οι μετανάστες, ομάδες – ομάδες, ξεκινούσαν από τον Πειραιά και σε ...φάλαγγα κατευθύνονταν προς την Ειδομένη, κάνοντας «στάσεις» σε διάφορα σημεία τη εθνικής οδού και καταλήψεις οδοστρώματος όπου σταματούσαν για να ξεκουραστούν, στη Γερμανία, έξω από το Ντύσσελντορφ, οι Αρχές σταμάτησαν μια ομάδα Σύριων. Τους ρώτησαν «ποιοι είναι, πως βρέθηκαν εκεί και πού πηγαίνουν» και όταν τους απάντησαν «στο Αννόβερο», τους απάντησαν ότι: «Αυτό είναι κάτι που το αποφασίζουν οι οργανωμένες, για το σκοπό αυτό, δομές του γερμανικού κράτους» και ότι καλά θα κάνουν να γυρίσουν αμέσως στο Ντύσελντορφ και συγκεκριμένα εκεί απ όπου ξεκίνησαν.
Σημείωση: Και εκεί, βρέθηκαν κάποιοι (αρκετοί) από τους πρόσφυγες που διαμαρτυρήθηκαν και αρχικά αρνήθηκαν να πάρουν το δρόμο της επιστροφής. Προφανώς, όμως, οι γερμανικές Αρχές, με τον τρόπο τους, τους έδωσαν να καταλάβουν ότι δεν υπάρχουν περιθώρια διαπραγμάτευσης. Και κάπως έτσι, πήραν το δρόμο της επιστροφής.
Αν κάνουμε την σύγκριση με την Ελλάδα και τον τρόπο που αντιδρούν όλες οι εμπλεκόμενες πλευρές εδώ, αντιλαμβανόμαστε ότι και πάλι «κάπου», «κάπως», τα έχουμε (έχουν) παραξηγήσει όλα. Γι αυτό και η εικόνα που βλέπουμε. Μέχρι να γίνει κανένα μεγάλο κακό (χτύπα ξύλο) και τότε να τρέχουμε όλοι και να μην προλαβαίνουμε...
Τειρεσίας
voria.gr