Η αισιόδοξη οπτική που φτάνει τα όρια της ψευδαίσθησης κι όσα δεν μπορούν να κρύψουν οι κυβερνώντες, όσους μύθους κι αν χρησιμοποιήσουν
Ζαχαρίας Ζούπης
«Ήρθαμε για να μείνουμε», μου είπε με θέρμη τις προάλλες φίλος μου, στέλεχος του ΣΥΡΙΖΑ. Πολύ καλά κάνει ασφαλώς και το λέει , το πιστεύει και το θέλει. Αλλιώς θα έπρεπε να είχε φύγει, να απομακρυνθεί από το κόμμα που από την ελπίδα που υποσχέθηκε, οδήγησε την χώρα στην πιο δραματική κατάσταση που τουλάχιστον εγώ θυμάμαι, από το κόμμα που δεν υπάρχει ούτε μία δέσμευσή του απέναντι στην οποία να αποδείχτηκε συνεπές. Αυτή η δήλωση βέβαια που αποδίδει τις σκέψεις πολλών πολιτών δείχνει και άλλα πράγματα: Ίσως την πίστη στο κυβερνητικό έργο των ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ, ίσως στην κρυφή ελπίδα ότι θα αλλάξουν τα πράγματα έστω και λίγο, ιδιαίτερα όμως την «ανακάλυψη της Αμερικής», την λατρεία της εξουσίας στην οποία βρέθηκαν σαν από παραμύθι.
Ωστόσο, πρόκειται για μια πολύ αισιόδοξη τοποθέτηση που φτάνει τα όρια της ψευδαίσθησης. Αγνοεί ηθελημένα την απλή αλήθεια, ότι η ανθεκτικότητα της εξουσίας δεν εδράζεται στις τεχνικές της εξουσίας, στους μηχανισμούς της, ούτε σε κάποια επικοινωνιακά τρυκ. Προϋποθέτει υπεροχή ιδεών και προτάσεων και προπαντός διαχειριστική και πολιτική επάρκεια. Αυτή δεν μπορεί να υπάρχει από ένα κόμμα που «άδειασε ιδεολογικά και πολιτικά» και μεταλλάχτηκε σε μια κυνική μηχανή εξουσίας ,αστείας έως και επικίνδυνης διαχείρισης της πραγματικότητας που οδήγησε σε δραματική υποβάθμιση της χώρας. Δεν μπορεί να υπάρχει και δε υπάρχει… Θα πρέπει δε οι κρατούντες να σκεφτούν, ότι η πεποίθηση κάποιου για την πραγματικότητα είναι η μόνη πραγματικότητα είναι η πιο επικίνδυνη από όλες τις αυταπάτες.
Ό,τι και να πουν οι αυτάρκεις σημερινοί κυβερνώντες, όσους μύθους και να χρησιμοποιήσουν,δεν μπορούν να αποκρύψουν:
- Ότι η Ελλάδα είναι η μόνη χώρα από την Ε.Ε των 28 που συνεχίζει να βρίσκεται σε Μνημόνιο και στον όγδοο χρόνο ύφεσης με υψηλά ποσοστά ανεργίας, φτώχειας και με ένα μέλλον σκοτεινό και σε κάθε περίπτωση αβέβαιο. Κάθε δε μέρα που περνάει γίνεται και πιο κατανοητό το καταστροφικό αποτέλεσμα των περυσινών παιχνιδιών του επιτελείου που υποτίθεται ότι έκανε διαπραγμάτευση και μας οδήγησε στο τρίτο Μνημόνιο ενός τερατώδους λογαριασμού που θα τον καταλάβουμε ακόμα καλύτερα με την ολοκλήρωση της αξιολόγησης που βρίσκεται σε εξέλιξη μετά τα παρακάλια για επιστροφή των θεσμών.
- Ότι η τακτική των «ανοικτών συνόρων» έφερε σαν αποτέλεσμα την διέλευση 850.000 προσφύγων και μεταναστών από την Ελλάδα το 2015 (το 2014 ο αριθμός αυτός ήταν... μόλις 45.000) και την μαζική έξοδό τους στις χώρες της Ευρώπης και αυτό με την σειρά του οδήγησε σε κατάσταση πλήρους απομόνωσης από την Ευρώπη ,ακόμα και από τις άλλες βαλκανικές χώρες, με μόνη ελπίδα την στήριξη από την Μέρκελ. Ταυτόχρονα , δημιούργησε μια πραγματική ανθρωπιστική κρίση που την ζούμε στις εικόνες της Ειδομένης με μια Κυβέρνηση που ρητορικά διαπρέπει στις κορώνες για ευαισθησία και ανθρωπιά ,στην πράξη όμως έδειξε να προσεύχεται για την δραστηριοποίηση των ΜΚΟ και την έκφραση της ανθρωπιάς των Ελλήνων . Όλως παραδόξως δε, δηλώνει υπερήφανη (!) γιατί «σώζει την αξιοπρέπεια της Ευρώπης» τη στιγμή που οι εικόνες της φιλοξενίας των προσφύγων και μεταναστών θυμίζουν τριτοκοσμική χώρα.
- Την άτακτη, δίχως υποχώρηση σε θέματα που ποτέ δεν αποδέχτηκε καμία Ελληνική Κυβέρνηση μεταπολιτευτικά και ανοίγουν επικίνδυνους εθνικά δρόμους. Αναφέρομαι στην παρουσία του ΝΑΤΟ στο Αιγαίο με χειροκροτήματα όσων μέχρι χθες έθεταν ως στόχο την απομάκρυνση της χώρας από αυτό, για να «κυνηγήσει τα κυκλώματα των εμπόρων και να μειώσει το μεταναστευτικό ρεύμα, χωρίς να έχει διευκρινιστεί τι θα κάνει ακριβώς. Στην αναβάθμιση του ρόλου της Τουρκίας στην περιοχή και την πρόθυμη αποδοχή όλων των απαιτήσεών της σε σημείο να σιωπά ο Έλληνας Πρωθυπουργός μπροστά στις προκλήσεις του Τούρκου Πρωθυπουργού για τις παραβιάσεις του εθνικού εναέριου χώρου μας. Στην αναβάθμιση ακόμα και των Σκοπίων.
Η παραπάνω «τριπλέτα» συνθέτει ένα επικίνδυνο παρόν και μέλλον της χώρας και έχει την υπογραφή ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ. Ο ΣΥΡΙΖΑ δυστυχώς μέσα στο ναυάγιο των ιδεών του, των προτάσεων και δεσμεύσεων οδηγεί την χώρα στον κίνδυνο ενός συνολικού ναυάγιου της Χώρας .Ναυάγιου οικονομικού, ναυάγιου στις ζωές μας, ναυάγιου εθνικού. Μέσα δε σ΄αυτό το πλαίσιο των περίπλοκων καταστάσεων που δημιουργείται , δεν μπορεί να αγνοείται, τα συνεχή αντιδημοκρατικά μέτρα και οι αυταρχικές συμπεριφορές που «παίζουν με την Δημοκρατία» και προσπαθούν να μεταλλάξουν την σημερινή ατελή Δημοκρατία μας σε καθεστώς με στοιχεία ολοκληρωτισμού. Πρόκειται για μείζον θέμα που δεν μπορεί να περνάει απαρατήρητο .
Ας σκεφτούμε τι συμβαίνει από αυτή την Κυβέρνηση που θέτουν θέμα πια Δημοκρατίας :
- Το περιστατικό της ωμής παρέμβασης Παπαγγελόπουλου σε εισαγγελέα για υπόθεση που βρίσκεται σε εξέλιξη συνιστά αντιδημοκρατικό ολίσθημα που βρίσκεται σε πλήρη αντίθεση με την Αρχή της διάκρισης των εξουσιών και ελπίζω να μη θαφτεί από την εσωτερική τρόικα ΣΥΡΙΖΑ –ΑΝΕΛ – Καραμανλικών βουλευτών.
- Οι συνεχείς ετσιθελικοί διορισμοί φίλων ,αφισοκολλητών του Κόμματος σε θέσεις πρώτης γραμμής και μεγάλης ευθύνης ( σκεφτείτε τον θρυλικό πια κ. Καρανίκα και την αδελφή του η την οικογένεια του Γραμματέα της Νεολαίας ΣΥΡΙΖΑ ) προκαλούν πια για την αναξιοκρατία τους και την αναποτελεσματικότητα στην οποία καταδικάζουν το Κράτος ,αφού οι περισσότεροι εκλεκτοί δεν διαθέτουν ούτε τα στοιχειώδη προσόντα.
- Οι ΠΝΠ και οι ΠΥΣ τις οποίες ο κ.Τσίπρας καταδίκαζε ως «βασιλικά διατάγματα» έχουν γίνει το ψωμοτύρι αυτής της Κυβέρνησης, αφού το 34% του Νομοθετικού της έργου μέσα σε ένα μόλις χρόνο έχει υλοποιηθεί μάυτόν τον τρόπο!!! Για την ιστορία τα αντίστοιχα ποσοστά για τις Κυβερνήσεις Γ.Παπανδρέου, Παπαδήμου, Σαμαρά (σε δύο χρόνια) ήταν 2.88% , 12% και 13.2 % .Νομίζω ότι γίνεται πιο καθαρό τι συμβαίνει….
- Με το νόμο για την λήξη της θητείας τους, η Κυβέρνηση κατάργησε πέντε συνταγματικά κατοχυρωμένες Ανεξάρτητες Αρχές (Προστασίας δεδομένων προσωπικού χαρακτήρα, Διασφάλισης Απορρήτου Επικοινωνιών, ΑΣΕΠ, Συνήγορος του Πολίτη, ΕΣΡ). Χρειάζεται κανένα σχόλιο άραγε για αυτή την πρακτική και τι σημαίνει για την Δημοκρατία στην χώρα μας; Νομίζω πως όχι, πλην ίσως ότι σύντομα η Ελλάδα θα μπει στο μικροσκόπιο της Ε.Ε και για αυτόν τον λόγο και την συνειδητοποίηση της απέχθειας πο έχει η Κυβέρνηση απέναντι σε γνήσια δημοκρατικούς θεσμούς.
Συμπέρασμα; Η Ελλάδα καταρρέει καθημερινά, παρακμάζει όλο και περισσότερο. Η χώρα περιθωριοποιείται, φτωχοποιείται, οδηγείται σε τραγικά αδιέξοδα. Η Κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ κινδυνεύει να είναι μια μοιραία Κυβέρνηση για την χώρα. Ασφαλώς εκλογές έγιναν πριν έξι μήνες. Έχει επομένως μπροστά της άλλα τρισήμισυ χρόνια, ΑΝ δεν πέσει από μόνη της είτε από την λαϊκή οργή ,είτε από απόδραση Τσίπρα δια εκλογών, είτε επειδή κάποιοι βουλευτές θυμηθού ότι υποτίθεται ότι είναι προοδευτικοί και αριστεροί εκπρόσωποι του λαού και όχι πρόβατα στο μαντρί της παρέας του Μαξίμου ,είτε από κάποια καταστροφή, είτε από κάποια ανοησία. Το θέμα είναι ότι οι δυνάμεις της Αντιπολίτευσης και ειδικά του χώρου της Κεντροαριστεράς δεν έχουν κανένα λόγο να επαναλαμβάνουν πια την πρόταση για οικουμενικά σχήματα… Όσο αγωνία και αν έχουν για την επιβίωσή τους...
*Ο Ζαχαρίας Ζούπης είναι πολιτικός Αναλυτής, στέλεχος της Εταιρείας δημοσκοπήσεων OPINION POLL. Έχει πλούσια αρθρογραφία για θέματα Αυτοδιοίκησης, Ανάπτυξης, ανανέωσης του πολιτικού συστήματος κ.λ.π. Είναι συγγραφέας δύο βιβλίων.