ΣΤΑΥΡΟΣ ΧΡΙΣΤΑΚΟΠΟΥΛΟΣ
Προς την επίτευξη μιας εξαιρετικά εύθραυστης ισορροπίας φαίνεται να κατατείνει η διαπραγμάτευση της κυβέρνησης με τους δανειστές για το κλείσιμο της πρώτης αξιολόγησης του τρίτου μνημονίου.
Η τελευταία εβδομάδα έφερε την πιο τρανταχτή ένδειξη ότι επίκειται συμβιβασμός. Ο ΥΠΟΙΚ της Γερμανίας Βόλφγκανγκ Σόιμπλε, ο πλέον έγκυρος από τους μαντατοφόρους για όσα πρόκειται να συμβούν στην ελληνική οικονομία και πολιτική, έθεσε με τον πιο διαυγή τρόπο το πλάισιο της επόμενης περιόδου.
Κατά τον Σόιμπλε:
● Αν η Ελλάδα δεν μπορεί να κόψει συντάξεις – η πολιτικά δυσκολότερη από τις συμφωνημένες στο μνημόνιο μεταρρυθμίσεις –, τότε ας βρει ισοδύναμα.
● Οι «θεσμοί» διαπιστώνουν ότι η Ελλάδα υστερεί στην εφαρμογή του συνόλου αυτών που συμφωνήθηκαν το περασμένο καλοκαίρι.
● Η συζήτηση για τη βιωσιμότητα του χρέους δεν επείγει διότι προηγούνται η ενίσχυση της ανταγωνιστικότητας και η εφαρμογή των συμφωνημένων διαρθρωτικών μεταρρυθμίσεων.
Με άλλα λόγια: Η ελληνική κυβέρνηση μπορεί να αποφύγει για την ώρα – αλλά μόνο για την ώρα – τις πολιτικά βαριές αποφάσεις, αλλά ταυτοχρόνως, για όσο διάστημα δεν τις λαμβάνει και δεν τις εφαρμόζει, θα πρέπει να ξεχάσει και τη συζήτηση για το χρέος. Εν τω μεταξύ μπορεί να βρίσκει ισοδύναμα ώστε να βγαίνουν οι αριθμοί – και βλέπουμε.
Ποιο είναι το πρόβλημα, έτσι όπως έχει «ζωγραφιστεί» με τις πολυποίκιλες διαρροές και διαψεύσεις των τελευταίων ημερών; Ότι το αντιστάθμισμα για τη μη περικοπή συντάξεων θα βρεθεί μέσω της αύξησης των κάθε είδους φόρων με κεντρικό στόχο την περαιτέρω αφαίμαξη των μικρομεσαίων εισοδημάτων.
Από διαδικαστική σκοπιά η κυβέρνηση πρέπει να βιαστεί για να κλείσει το δημοσιονομικό μέτωπο, μέρος των οποίου είναι και η ασφαλιστική δαπάνη. Συνεπώς θα περάσει μια κολασμένη εβδομάδα ώστε το ερχόμενο Σάββατο 2 Απριλίου, όταν θα έλθει στην Αθήνα το κουαρτέτο, να έχει κλείσει το μεγαλύτερο μέρος του πακέτου, ώστε οι διαβουλεύσεις που θα αρχίσουν τη Δευτέρα 4 Απριλίου να έχουν ελπίδες κατάληξης.
Ο χρόνος που θα έχει στη διάθεσή της από εκεί και πέρα θα είναι μόλις μια εβδομάδα, αφού τη Δευτέρα 11 Απριλίου συνεδριάζει το EuroWorking Group στις 11 Απριλίου, το οποίο θα δείξει το μέγεθος των εκκρεμοτήτων που θα πρέπει να αντιμετωπιστούν με ορίζοντα το Eurogroup της 22ας Απριλίου, ώστε έως το Πάσχα να έχει κλείσει η αξιολόγηση.
Ενδιαμέσως όμως μεσολαβεί – με συμμετοχή και των δανειστών και του Τσακαλώτου – η εαρινή σύνοδος του ΔΝΤ στις 15 έως 17 Απριλίου. Υποτίθεται ότι η εαρινή αυτή σύναξις των δεσμοφυλάκων θα είχε ιδιαίτερο ενδιαφέρον για το θέμα του ελληνικού χρέους. Όμως ο Σόιμπλε φρόντισε να προκαταλάβει κάθε τέτοια συζήτηση ξεκαθαρίζοντας ότι τέτοιο θέμα δεν υφίσταται καν εφόσον η ελληνική κυβέρνηση παίρνει τράτο στις μεταρρυθμίσεις – και κυρίως στο ασφαλιστικό.
Για να μπορούμε, λοιπόν, να ερμηνεύουμε ακριβέστερα τα όσα θα ακουστούν ολόκληρο τον Απρίλιο, ας θυμηθούμε ότι το ασφαλιστικό εκκρεμεί τουλάχιστον από τα μέσα του 2014, άρα η εκκρεμότητα αυτή συμπληρώνει σε λίγο καιρό δύο ολόκληρα χρόνια.
Εξ αιτίας αυτής της εκκρεμότητας το Βερολίνο έκρινε ότι ο Σαμαράς πάτησε φρένο στις μεταρρυθμίσεις, του έκοψε τη συζήτηση περί χρέους και εξόδου στις αγορές και τον εγκατέλειψε στην προδιαγεγραμμένη τύχη του.
Για τον ίδιο λόγο τώρα κόβει την ίδια συζήτηση και στον Τσίπρα. Διότι, μπορεί να δίνει στην κυβέρνηση το περιθώριο για άλλου είδους μέτρα αντί της περικοπής συντάξεων, αλλά ταυτοχρόνως ξεκαθαρίζει ότι το θέμα της βιωσιμότητας του χρέους τίθεται εκτός ατζέντας.
Και μια ακόμη παρατήρηση που θα μας χρειαστεί το επόμενο διάστημα: Οι Γερμανοί και οι άλλοι Ευρωπαίοι «διευκολύνουν» μεν πολιτικά την ελληνική κυβέρνηση, αλλά όχι λόγω των βαρών που αυτή έχει φορτωθεί στο μεταναστευτικό / προσφυγικό.
Ο κύριος λόγος που δεν τραβάνε το σχοινί είναι τα δικά τους προβλήματα. Με τη δική μας καμπούρα θα ασχοληθούν πάλι αν και όταν τα πράγματα ηρεμήσουν στη δική τους αυλή. Έως τότε απλώς παρατείνουν το δικό μας αδιέξοδο φροντίζοντας να μην ξανακουστεί η λέξη Ελλάδα, τουλάχιστον όσο εκκρεμεί το δημοψήφισμα για το Brexit και η ισλαμική τρομοκρατία είναι πρώτη είδηση.