Η ανακοίνωση της μερικής απόσυρσης του ρωσικού στρατού στη Συρία έχει προκαλέσει πολλά σχόλια που απεικονίζουν περισσότερο τις προκαταλήψεις του ενός και του άλλου παρά την πραγματικότητα. Όχι μόνο, παρατηρεί ο Τιερί Μεϊσάν, τα γεγονότα δείχνουν ότι οι διαφωνίες μεταξύ Μόσχας και Δαμασκού έχουν επιλυθεί, αλλά η Ρωσία -η οποία κατάφερε να παρασύρει τη Δύση στο αντιτρομοκρατικό στρατόπεδο- προτίθεται να αφήσει τους Σύρους να απελευθερώσουν οι ίδιοι το έδαφος τους.
Η ανακοίνωση του Ρώσου Προέδρου για την « απόσυρση της κύριας ομάδας του στρατιωτικού αποσπάσματος του » [1] προκάλεσε μια νέα εκστρατεία παραπληροφόρησης. Σύμφωνα με το δυτικό Τύπο και του Κόλπου, ο Πούτιν ήταν «ενοχλημένος» από την αδιαλλαξία του προέδρου Μπασάρ Άσαντ και έχει αποφασίσει να εγκαταλείψει τη Συρία για να την τοποθετήσει απέναντι από τις ευθύνες του. Οι ίδιοι σχολιαστές προσθέτουν ότι μην έχοντας πλέον κανένα σύμμαχο, ο τελευταίος θα πρέπει να κάνει παραχωρήσεις στη Γενεύη και να συμφωνήσει να εγκαταλείψει τη χώρα του. Η Μόσχα φέρεται έτσι να έχει κάνει ένα ωραίο δώρο στην Ουάσιγκτον για τα πέντε χρόνια «εμφύλιου» πόλεμου. Αλλά όλα αυτά είναι παράλογα.
1- Η ρωσική στρατιωτική επέμβαση αποτέλεσε αντικείμενο διαπραγμάτευσης το 2012 από τον στρατηγό Χασάν Τουρεκμανί. Εφαρμόστηκε τρία χρόνια αργότερα, η Μόσχα επιθυμώντας να ολοκληρώσει την ανάπτυξη των νέων όπλων της πριν από την ανάπτυξη στρατιωτικών δυνάμεων στο έδαφος. Τα ρωσικά στρατεύματα άρχισαν να εγκαθίστανται τον Ιούλιο του 2015 και ήμασταν οι πρώτοι που το ανακοίνωσαν, είδηση που αναμετάδωσε αμέσως ο ισραηλινός Τύπος και μετά τα διεθνή μίντια [2]. Συμφωνήθηκε ότι η εκστρατεία βομβαρδισμών θα άρχιζε μετά τη συνεδρίαση του Συμβουλίου Ασφαλείας που πραγματοποιήθηκε στο περιθώριο της Γενικής Συνέλευσης του ΟΗΕ και θα διαρκούσε μέχρι τα Ορθόδοξα Χριστούγεννα, στις 6 Ιανουαρίου 2016. Είχε επίσης συμφωνηθεί ότι, όταν η ειρήνη θα επιστρεφόταν, μια δύναμη του ΟΣΣΑ θα αναπτυσσόταν για να την διατηρήσει· γεγονός που δεν έχει ακόμη καταστεί δυνατό.
2. Ωστόσο, με δεδομένες τις δυσκολίες του Λευκού Οίκου να ελέγχει τους συμμάχους του, η εκστρατεία βομβαρδισμών παρατήθηκε μέχρι την επανέναρξη των διαπραγματεύσεων της Γενεύης, που τελικά ορίστηκε στις 15 Μαρτίου. Είναι προφανές ότι η Ρωσία ποτέ δεν εξέλαβε αυτή την ημερομηνία ως ημερομηνία επετείου μιας ψευδο-επανάστασης.
Όλα ξεκίνησαν στις 12 Δεκεμβρίου 2003, με την κύρωση από τον George W. Bush της κήρυξης πολέμου ( Syria Accountability Act ) και συνεχίστηκε από έτος σε έτος (σύνοδος κορυφής του Αραβικού Συνδέσμου στην Τύνιδα το 2004 για τον εξαγνιστικό « εκδημοκρατισμό » του Λίβανου και της Συρίας, δολοφονία του Χαρίρι το 2005 και τη κατηγορία εναντίον των πρόεδρων Λαχούντ και Ασαντ ότι την οργάνωσαν, εισβολή στον Λίβανο το 2006 για να προκαλέσει την παρέμβαση της Συρίας, δημιουργία του Μετώπου Εθνικής Σωτηρίας από την Μουσουλμανική Αδελφότητα το 2007, καταστροφή των μέσων επικοινωνίας και τροφοδοσίας της Χεζμπολάχ το 2008, κλπ) περνώντας από την άφιξη των εχθροπραξιών στο συριακό έδαφος το 2011 μέχρι και σήμερα.
3- Η Ρωσία ξεκίνησε φαινομενικά να αποσύρει το σώμα στρατού της. Κατατέθηκαν τακτικά σχέδια πτήσης τέσσερις ημέρες πριν για όλα τα μεταγωγικά αεροπλάνα μεταφοράς ανδρών και εξοπλισμού. Η ίδια η ημερομηνία δεν ήταν έκπληξη. Έτσι, ο αρχηγός του ιορδανικού επιτελείου ΓΕΣ, στρατηγός Mishal Al Zaben, είχε ενημερωθεί στη Μόσχα τον Ιανουάριο από τον Ρώσο υπουργό Άμυνας Σεργκέι Shoigu και από τον Σύρο ομόλογό του, στρατηγό Fahd al-Jassem Freij [3]. Συνεπώς, είναι γελοίο να συνδεθεί αυτή η απόφαση με υποτιθέμενες διαφωνίες που παρενέβησαν κατά τις τελευταίες ημέρες. Οι πολιτικές διαφωνίες επιλύθηκαν.
Η πρώτη αφορούσε τη ρωσική πρόταση για ένα ομοσπονδιακό σύστημα –που απορρίφτηκε τόσο από τη Δαμασκό όσο και από το Ριάντ- που παραπέμπε στη Σοβιετική εμπειρία. Αλλά οι μειονότητες στην Εγγύς Ανατολή, σε αντίθεση με εκείνες της πρώην ΕΣΣΔ, διαπλέκονται και ομιλούν την ίδια γλώσσα. Η δεύτερη ήταν για τις βουλευτικές εκλογές της 13ης Απριλίου, οι Ρώσοι ήθελαν να τις αναβάλλουν και να συμπεριληφθούν στις διαπραγματεύσεις της Γενεύης ενώ η Δαμασκός αρνήθηκε να παραβιάζει το Σύνταγμα.
4. Στο στρατιωτικό πεδίο, ο ρωσικός στρατός αποσύρθηκε από το πεδίο της μάχης, αλλά όχι από το γενικό στρατηγείο. Δεν είναι πλέον απαραίτητο να συγκεντρωθούν αεροπλάνα, διότι δεν υπάρχουν πλέον στόχους να χτυπήσουν: οι οχυρώσεις που χτίστηκαν από τους τζιχαντιστές και τα μεταφορικά τους μέσα για το κλεμμένο πετρέλαιο καταστράφηκαν.
Αντίθετα, το αντιαεροπορικό σύστημα -οι πύραυλοι S-400 και Pantsir-S2- δεν μετακινούνται. Η παράδοση όπλων και πυρομαχικών, καθώς και η πρόσβαση στο ρωσικό δορυφορικό σύστημα πληροφοριών συνεχίζονται. Η Ρωσία έχει ανανεώσει τον εξοπλισμό και εκπαίδευσε στρατιώτες του Συριακού Αραβικού Στρατού, ο οποίος ήταν υπό εμπάργκο εδώ και δέκα χρόνια [4]. Από τούδε και στο εξής, δεν είναι μόνο σε θέση να υπερασπιστεί τον άμαχο πληθυσμό ενώπιον των τζιχαντιστών, αλλά και να απελευθερώσει το κατεχόμενο έδαφος, πράγμα που ήδη άρχισε να κάνει.
Η ρωσική βοήθεια είναι πλέον μια απλή αεροπορική υποστήριξη -και όχι πια μια απλή βομβιστική επιδρομή- στα χερσαία στρατεύματα, όπως είδαμε χθες στην Παλμύρα.
Μετά την επένδυση εκατοντάδων δισεκατομμυρίων ρουβλιών στη Συρία, η Ρωσία δεν αποσύρεται από την Εγγύς Ανατολή σε μια εποχή που η Τουρκία, η Σαουδική Αραβία και ο Λίβανος βρίσκονται στο χείλος εμφυλίου πολέμου.
Αφήνει στους Σύρους τη δόξα για τη Νίκη τους.
Μετάφραση
Κριστιάν Άκκυριά / infognomonpolitics.blogspot.gr
Πηγή
al-Watan (Συρία)