Μετά από ένα ολονύκτιο παζάρι πάνω στις πλάτες των προσφύγων, η σύνοδος κορυφής Ε.Ε.- Τουρκίας κατέληξε σε μεγαλοπρεπές φιάσκο. Δεν πάρθηκε η παραμικρή απόφαση που θα μπορούσε να απαλύνει, έστω, το δράμα των προσφύγων και το τεράστιο βάρος που επωμίζεται η Ελλάδα. Μεγάλη κερδισμένη της συνόδου αναδείχθηκε η Τουρκία, η οποία απέσπασε υποσχέσεις για τις εκθετικά αυξανόμενες διεκδικήσεις της όχι μόνο στο οικονομικό, αλλά και στο γεωπολιτικό πεδίο. Η Ε.Ε. βαθύτατα αντιδραστική, υποκριτική, ξενόφοβη και υπό διάλυση, υπήρξε και ο μεγάλος “ηττημένος” της Συνόδου, εμφανιζόμενη να χορεύει στο ρυθμό που της υπαγορεύει ο “σουλτάνος” Ερντογάν, κάνοντας τα στραβά μάτια για τον απηνή διωγμό του Τύπου, της αντιπολίτευσης και των Κούρδων.
Ύστερα από 16 ώρες διαβουλεύσεων, οι 28 αποφάσισαν ότι... ΘΑ αποφασίσουν επί του προσφυγικού, σε νέα σύνοδο με την Τουρκία, στις 17 και 18 Μαρτίου. Τίποτα για την ώρα δεν εγγυάται ότι θα υπάρξει όντως κάποια απόφαση με πρακτικό αντίκτυπο στη διαχείριση του προσφυγικού. Μήπως οι 28 δεν είχαν συμφωνήσει και προ τριμήνου με την Τουρκία πάνω σε “κοινό σχέδιο δράσης” που έμεινε στα χαρτιά; Και γιατί η Άγκυρα να σπεύσει να μειώσει τις προσφυγικές ροές, αφού βλέπει ότι μπορεί να τις χρησιμοποιεί για να ανεβάζει, κάθε λίγο, τον πήχυ των απαιτήσεών της σε όλα τα ζητήματα που την ενδιαφέρουν;
Στο κοινό ανακοινωθέν της συνόδου που εκδόθηκε σήμερα τα χαράματα και φέρει την υπογραφή και του Αλέξη Τσίπρα, τονίζεται ότι “οι υπερβολικές ροές μεταναστών από το διάδρομο των δυτικών Βαλκανίων έχουν πλέον τερματιστεί”. Με αυτή την απλή διαπίστωση, ωσάν να επρόκειτο περί κάποιου φυσικού φαινομένου (όπως λέμε “σταμάτησε να βρέχει”), οι ηγέτες της Ε.Ε., συμπεριλαμβανομένου του Έλληνα πρωθυπουργού, νομιμοποιούν την απαράδεκτη, μονομερή ενέργεια της Αυστρίας, των χωρών του Βίζεγκραντ και των Δυτικών Βαλκανίων, αντί να τους καλέσουν να ανοίξουν τα σύνορα επί ποινή επιβολής κυρώσεων. Ακόμη χειρότερα, η Ε.Ε. εκφράζει τη διάθεσή της να “συνεχίζει να συνεργάζεται με τις χώρες των Δυτικών Βαλκανίων”, αναγνωρίζοντάς τους σιωπηρά ότι βγάζουν τη βρώμικη δουλειά για λογαριασμό της κ. Μέρκελ, του κ. Φάιμαν, του κ. Όρμπαν και των λοιπών Κεντροευρωπαίων.
Από κει και πέρα, το ενδιαφέρον των 28 εξαντλείται στο να σώσουν τα προσχήματα, έναντι της Ελλάδας, αφού αναγνωρίζουν και οι ίδιοι ότι αντιμετωπίζει “πολύ δύσκολη ανθρωπιστική κρίση, που αναπτύσσεται με ραγδαίο ρυθμό”. Γιατί μόνο πρόσχημα μπορεί να χαρακτηριστεί η παροχή του ευτελούς ποσού των 368 εκ ευρώ (όπως το καθόρισε με ακρίβεια ο Φρανσουά Ολάντ) για τέσσερα χρόνια, για την αντιμετώπιση αυτής της ανθρωπιστικής κρίσης. Να σε κάψω Γιάννη, να σε αλείψω λάδι...
Επιπλέον, οι 28 εμφανίζονται να δέχονται, επί της αρχής, την πρόταση που τους έριξε στο τραπέζι, αιφνιδιάζοντάς τους, ο Αχμέτ Νταβούτογλου, εν είδει ταχυδακτυλουργού που βγάζει το κουνέλι από το καπέλο: να επιστρέφουν από τα ελληνικά νησιά στην Τουρκία οι νέοι “παράτυποι μετανάστες” και, σε αντάλλαγμα, η Ε.Ε. να δέχεται έναν Σύρο για κάθε Σύρο που θα έχει δεχθεί η Τουρκία! Μία σου και μία μου, λες και έχουμε να κάνουμε όχι με ανθρώπους, αλλά με σακιά. Πρόκειται για μια απίθανη πρόταση, που όχι μόνο δεν ανταποκρίνεται στις ανάγκες των προσφύγων, αλλά και δεν έχει καμία πιθανότητα υλοποίησης.
Ποιος θα διαπιστώνει πόσοι νέοι “παράτυποι μετανάστες” φτάνουν στα ελληνικά νησιά και πως θα οργανώνεται η Οδύσσεια της μεταφοράς τους από την Ελλάδα στην Τουρκία κι από εκεί στις χώρες- μέλη της Ε.Ε.; Τι εγγύηση υπάρχει ότι κάτι τέτοιο θα λειτουργήσει, αφού η Ουγγαρία και οι άλλες χώρες του Βίζεγκραντ διεμήνυσαν και στη χθεσινή σύνοδο ότι δεν αποδέχονται την αναλογική κατανομή των προσφύγων, ο κόσμος να χαλάσει; Αν ήθελε όντως η Ε.Ε. να αντιμετωπίσει με πρακτικό τρόπο το πρόβλημα, θα μπορούσε να επιλέξει την πολύ απλούστερη λύση: να δημιουργήσει hot spots στην ίδια την Τουρκία και να στέλνει από εκεί αεροπλάνα στις χώρες-μέλη της, στη βάση της αναλογικής κατανομής.
Το τραγικό της υπόθεσης είναι ότι ο Αλέξης Τσίπρας ταυτίστηκε, σχεδόν καθ' ολοκληρίαν, με τον Νταβούτογλου, υποστηρίζοντας ότι “η αντιμετώπιση του προσφυγικού μπήκε σε σωστή βάση” και ότι η Τουρκία διατύπωσε “δελαστικές προτάσεις” στους Ευρωπαίους. Αυτές τις τόσο “δελεαστικές” προτάσεις θα επιδιώξει να καταστήσει λειτουργικές ο Έλληνας πρωθυπουργός κατά τη σημερινή, διμερή σύνοδο της Σμύρνης.
Από την πλευρά τους, οι ιθύνοντες της Τουρκίας έχουν κάθε λόγο να αισθάνονται ικανοποιημένοι. Με το κοινό ανακοινωθέν τους, οι Ευρωπαίοι ηγέτες δεσμεύονται να αρχίσουν να εκταμιεύουν άμεσα τη βοήθεια ύψους 3 δισ. ευρώ που έχουν υποσχεθεί στην Άγκυρα και να προσφέρουν και πρόσθετη βοήθεια, η οποία δεν προσδιορίζεται ακριβώς (ο Νταβούτογλου ζήτησε άλλα 3 δισ.). Δεσμεύονται ακόμη να προχωρήσουν στην κατάργηση της βίζας για τους Τούρκους που ταξιδεύουν στην Ευρώπη μέχρι τον προσεχή Ιούνιο. Επιπλέον, υπόσχονται “το άνοιγμα νέων κεφαλαίων” στις ενταξιακές διαπραγματεύσεις Ε.Ε.-Τουρκίας “το συντομότερο δυνατό”, χωρίς να γίνεται καμία αναφορά στο άνοιγμα των τουρκικών λιμανιών και αεροδρομίων, όπως αξιώνει η Κυπριακή Δημοκρατία, αλλά και η ίδια τη Ε.Ε. - μια εξέλιξη που απειλεί να σηματοδοτήσει πολύ αρνητικές εξελίξεις στο Κυπριακό, με συνενοχή και της Ελλάδας.
Τέλος, το κοινό ανακοινωθέν αναφέρει ότι οι Ευρωπαίοι “θα συνεργαστούν με την Τουρκία για τη βελτίωση των ανθρωπιστικών συνθηκών μέσα στη Συρία”, θέση που απειλεί να εμπλέξει την Ε.Ε. στις λίαν επικίνδυνες βλέψεις της Άγκυρας για δημιουργία “ασφαλούς ζώνης” εναντίον των Κούρδων και της Ρωσίας. Όλα αυτά, με την υπογραφή του Αλέξη Τσίπρα, με μόνο ανομολόγητο αντάλλαγμα την... επιστροφή της τρόικα στην Αθήνα για την επιτάχυνση της αξιολόγησης και των δρακόντειων, μνημονιακών μέτρων. Για άλλη μια φορά, ο Έλληνας πρωθυπουργός αποδείχθηκε πολύ μικρός έναντι των μεγάλων προβλημάτων που καλείται να διαχειριστεί – ένας πολιτικός ικανός για όλα, αρκεί να εξασφαλίσει την παραμονή του στη διακυβέρνηση μιας χώρας, όπου την πραγματική εξουσία ασκούν άλλοι, εντός και εκτός Ελλάδας.
ΙΣΚΡΑ