«Στις 29/09/2015 ο Υπουργός Παιδείας δήλωνε μετά από τη συνάντησή του με τον Αρχιεπίσκοπο Αθηνών κ. Ιερώνυμο, μπροστά στις τηλεοπτικές κάμερες: «Δεν πρόκειται να υπάρξουν μονομερείς ενέργειες στο θέμα των Θρησκευτικών» (1).
Στις 10/03/2016 ο Υπουργός Παιδείας στη συνεδρίαση της Επιτροπής Μορφωτικών Υποθέσεων της Βουλής, υπογραμμίζει εμφαντικά ότι είναι αρμοδιότητα της πολιτείας να αποφασίσει για τα Θρησκευτικά (2).
Στις 12/03/2016, σε νέα συνέντευξή του ο Υπουργός Παιδείας, κάνει λόγο, για «Κατάργηση του ομολογιακού χαρακτήρα του μαθήματος των Θρησκευτικών, που πλέον θα προσανατολισθεί προς τη θρησκειολογία... Η αναμόρφωση των Θρησκευτικών είναι προϋπόθεση για να παραμείνουν υποχρεωτικό μάθημα», εννοώντας με τη λέξη «ομολογιακός χαρακτήρας» τον ορθόδοξο χαρακτήρα του μαθήματος, αφού η Ορθόδοξη Εκκλησία δεν είναι ομολογία (3).
Τι άραγε μεσολάβησε μετά την απόφαση της Ιεράς Συνόδου της Ιεραρχίας της Εκκλησίας της Ελλάδος για το μάθημα των Θρησκευτικών (9/03/2016), έτσι ώστε ο κ. Υπουργός να αλλάξει άρδην την πρότερη θέση του για διάλογο και μη μονομερείς ενέργειες;
«Να υποθέσουμε ότι η απόφαση της Ιεραρχίας δεν εξυπηρετεί τους πολιτικούς σχεδιασμούς της Κυβέρνησης στο εν λόγω θέμα και ο κ. Φίλης σπεύδει να χτίσει τις άμυνες της κυβερνητικής πολιτικής;
Βέβαια ο κ. Φίλης, στις δηλώσεις του στη Βουλή, συμπλήρωσε ότι: «Εμείς (ως Κυβέρνηση), επιδιώκουμε τον διάλογο». Και η Εκκλησία, διά της Συνόδου της, διάλογο αποφάσισε και επιδιώκει. Και εμείς, ως Πανελλήνια Ένωση Θεολόγων, επισημαίνουμε στον κ. Υπουργό, ότι τον διάλογο επιδιώκουμε.
Όμως, επιδιώκω τον διάλογο, δεν σημαίνει ότι χρησιμοποιώ τον διάλογο για να επιβάλλω τις θέσεις μου στους άλλους, αποφασίζοντας και διατάσσοντας ή και απειλώντας και εκβιάζοντας, όπως κάνει ο κ. Υπουργός. Ούτε σημαίνει ότι διαστρεβλώνω την αλήθεια, δεν λαμβάνω υπόψη το Σύνταγμα, τους νόμους και τους θεσμούς της χώρας.
Οφείλουμε, ως εκ τούτου, να υπενθυμίσουμε στον Υπουργό Παιδείας ότι η Ορθόδοξη Εκκλησία, με βάση τον νόμο, δεν γράφει τα βιβλία και τα Αναλυτικά Προγράμματα του μαθήματος των Θρησκευτικών, όμως, έχει χρέος να ελέγχει το περιεχόμενο της διδασκαλίας του, που αφορά στους ορθόδοξους μαθητές, αν συμφωνεί με τις αρχές και τα δόγματά της (4).
Ο προσανατολισμός, η υποχρεωτικότητα και οι ώρες διδασκαλίες του μαθήματος των Θρησκευτικών δεν καθορίζονται ούτε επιβάλλονται στις δημοκρατικές πολιτείες της Ευρώπης από τον εκάστοτε Υπουργό, αλλά από το νομικό και νομολογικό καθεστώς και τον διάλογο που έχει προηγηθεί με όλους τους εμπλεκόμενους φορείς. Πρέπει να συμφωνεί ακόμη, με τη θρησκευτική φυσιογνωμία και τα χαρακτηριστικά της πνευματικής ταυτότητας του ελληνικού λαού.
Η παιδεία είναι εθνική υπόθεση και αφορά σε όλους τους Έλληνες και όχι μόνον στους ιδεολογικά προσκείμενους σε κόμματα ή ιδεολογίες. Δεν είναι δυνατόν στη χώρα που γέννησε τη δημοκρατία, να απειλείται ή να εκβιάζεται με αυτόν τον απαράδεκτο τρόπο η Εκκλησία και οι Θεολόγοι με το δίλημμα: Ή θρησκειολογικός προσανατολισμός ή κατάργηση της υποχρεωτικότητας του μαθήματος των Θρησκευτικών!!!
Ο εσκεμμένος και μεθοδευμένος χαρακτηρισμός του μαθήματος των Θρησκευτικών ως «ομολογιακό» και «κατηχητικό», έχει αποδειχθεί πλήρως, εκτός των άλλων επιστημονικών τεκμηριώσεων, και από τις εμπεριστατωμένες θέσεις της πρόσφατης Συνόδου της Ιεραρχίας της Εκκλησίας της Ελλάδος ως ψευδής, σκόπιμη και ανεπίτρεπτη πρόφαση για να δρομολογηθούν παράνομες αλλαγές στο μάθημα, όταν όλοι γνωρίζουν ότι οι θρησκείες ήδη διδάσκονται στο ελληνικό σχολείο, γεγονός που δεν επιτρέπει να χαρακτηρίζεται ως ομολογιακό.»
Το νέο Πρόγραμμα Σπουδών του Ινστιτούτου Εκπαιδευτικής Πολιτικής (ΙΕΠ), στο οποίο αναφέρεται ο Υπουργός, έχει ήδη εδώ και (5) χρόνια αποδομηθεί με επιστημονικά, παιδαγωγικά και θεολογικά επιχειρήματα και έχει αποδειχθεί ότι αποτελεί ένα οργανωμένο σχέδιο επιβολής σκόπιμης θρησκευτικής σύγχυσης και θρησκευτικού συγκρητισμού σε βάρος των μαθητών.
Οι εκβιασμοί, επομένως, για κατάργηση της υποχρεωτικότητας του μαθήματος των Θρησκευτικών μάς βρίσκουν κάθετα αντίθετους, διότι πρόκειται για μια ριζική αλλοίωση της θρησκευτικής ταυτότητας και της θρησκευτικής συνειδήσεως των μαθητών, πράξης παράνομης και αντισυνταγματικής, σύμφωνα με τις πρόσφατες δικαστικές αποφάσεις (115/2012 και 1/2015). Η ΠΕΘ δεν απαιτεί τίποτε περισσότερο και τίποτε λιγότερο από όσα ορίζουν οι ανωτέρω δικαστικές αποφάσεις και δεν θα επιτρέψει την καταπάτησή τους".