Τρεις λέξεις ήταν αρκετές για να αποτελειώσει πολιτικά τον πρωθυπουργό Αλέξη Τσίπρα, ο γερμανός υπουργός οικονομικών Βόλφγκανγκ Σόιμπλε.
«Εμπιστεύομαι τον Τσίπρα!» δήλωσε ο Σόιμπλε.
Θα αναρωτηθεί κανείς, μα αυτό τελειώνει τον Τσίπρα; Όχι όλα όσα έχει κάνει; Όχι τα ψέματα που είπε για να υφαρπάξει την ψήφο του ελληνικού λαού; Όχι το ότι σκότωσε την ελπίδα; Όχι το ότι το μέχρι χθες εκπεφρασμένο αντιμνημόνιο ήταν απλά fake και το όχημα για να ανέλθουν κάποιοι στην εξουσία και να βολευθούν τα δικά τους παιδιά; Όχι η υπερφορολόγηση; Όχι η ισλαμοποίηση της Ελλάδας; Όχι το ΟΧΙ που έκανε ΝΑΙ; Όχι τα κατασχεμένα χρήματα στις τράπεζες με τα capital controls;
Όλα αυτά είναι που του έσκαψαν το λάκκο στον οποίο εισήλθε οικειοθελώς. Ωστόσο ο Σόιμπλε με τη σύντομη αποστροφή του έριξε την τελευταία φτιαριά χώματος στο πολιτικό του μνήμα. Είναι όπως ένα ζευγάρι που δεν τα πάει καθόλου καλά. Τσακωμοί, διαφωνίες κ.ο.κ., όμως το «χωρίζουμε» φέρνει το τέλος.
Το «εμπιστεύομαι τον Τσίπρα» σημαίνει πως «είναι δικός μας». Άλλωστε τον ήθελαν οι γερμανοί. Μόνο ένας δήμιος με αριστερή επικάλυψη θα μπορούσε να πραγματοποιήσει την ολοκληρωτική καταστροφή δίχως να ανοίξει μυτή.
Ο πάλαι ποτέ καταγγέλλων τους γερμανοτσολιάδες εξελίχθηκε στον καλύτερο άνθρωπο των γερμανών. Προσωπικά τους σημερινούς τους έχω χαρακτηρίσει ως γερμανογενίτσαρους διότι όπως και οι γενίτσαροι, είναι οι πλέον σκληροί και οι αδυσώπητοι. Πχ προσέξτε με πόση ηδονή μιλά για τα φορολογικά ο τηλε-Τρύφων.
Εν πάση περιπτώσει ο Σόιμπλε εμπιστεύεται τον Τσίπρα.
Εμείς τι κάνουμε;
Θα μου πείτε υπάρχει εναλλακτική; Όχι δεν υπάρχει. Αλλά από το να φορά κανείς βρώμικα και γεμάτα παράσιτα ρούχα, ίσως να είναι προτιμότερο να κυκλοφορεί γυμνός για λίγο διάστημα.