Το Υπουργείο Εξωτερικών σε ένα χαμήλου επιπέδου tweet την ημέρα της επίθεσης δήλωνε ως σαχλοκούδουνο των social πως «είμαστε όλοι Βρυξελιώτες».
Λυπάμαι πολύ αλλά όσο σκληρό κι αν ακούγεται και με απόλυτο σεβασμό τόσο στη μνήμη όσων σκοτώθηκαν όσο και σε όσους τραυματίστηκαν, δεν είμαι βρυξελιώτης.
Απεναντίας, οι Βρυξέλλες θερίζουν ότι έσπειραν.
Το ξέρετε ότι το Βέλγιο είναι μεγάλος εξαγωγός, κυρίως μικρών όπλων, στο κράτος δολοφόνο, ευρύτερα γνωστό ως Σαουδική Αραβία;
Το 30% των εξαγωγών εξοπλισμών του Βελγίου καταλήγουν στο βασίλειο της Μέσης Ανατολής.
Με δεδομένο ότι Τουρκία και Σαουδική Αραβία ήταν και παραμένουν οι βασικοί υποστηρικτές των παντός είδους τζιχαντιστών στη Συρία, εσείς τι λέτε; Κατέληξαν βελγικά όπλα σε χέρια τρομοκρατών ή όχι;
Η βελγική κυβέρνηση τα γνώριζε όλα αυτά πολύ καλά όμως η μπίζνα είναι μεγάλη. Εκατοντάδες εκατομμύρια ευρώ κερδίζει το Βέλγιο και άλλωστε τα όπλα αυτά πήγαιναν μακριά. Τι τους ένοιαξε αν σκότωσαν παιδιά, πατέρες, μητέρες, αδέρφια; Δεν τους απασχόλησε καν.
Ουδόλως τους απασχόλησε αν υποδαύλιζαν έναν εγκληματικό πόλεμο για το "θράσος" μιας χώρας και του ηγέτη της να χαράσουν ανεξάρτητη εξωτερική πολιτική και να αποφασίζουν μόνο για τα του οίκου τους.
Κι ο βελγικός λαός με την αδιαφορία του, όσο κι αν κάποιος ισχυριστεί ότι δεν τα ενέκρινε όλα αυτά, σε κάθε περίπτωση τα ανεχόταν.
Τώρα όμως αυτά τα όπλα στράφηκαν εναντίον του.
Προτιμώ όπως και στην επίθεση του Παρισιού, να παραμείνω Σύριος. Σύριος που έμεινε πίσω και τώρα κερδίζει τον πόλεμο.
Προτιμώ όπως και στην επίθεση του Παρισιού, να παραμείνω Σύριος. Σύριος που έμεινε πίσω και τώρα κερδίζει τον πόλεμο.