Του Μιχαήλ Στυλιανού
Μιλώντας για την θεομηνία του Προσφυγικού, την οποία η υπεύθυνη Νατοϊκή Ευρώπη προσπαθεί να «εμφιαλώσει» την Ελλάδα, ο κ. Τσίπρας επιχείρησε (τη Δευτέρα, στην εκπομπή του Χατζηνικολάου) να αποδώσει την πρωτοβουλία της Αυστρίας για το κλείσιμο των βαλκανικών συνόρων, στις πιέσεις της αυστριακής άκρας δεξιάς.
Αυτή η θεωρία –καταγέλαστη για όποιον διαθέτει κάποια καλλιέργεια, πληροφόρηση και κρίση- επιδέχεται δύο εναλλακτικές ερμηνείες: ΄Η ότι η δωδεκάμηνη εμπειρία του ( ως μπάλας ποδοσφαίρου Βρυξελών-Βερολίνου) δεν τον δίδαξε ότι και άλλοι κάτι ξέρουν από κομπίνες εξαπάτησης. ΄Η ότι παραμυθιάζει (και πάλι) τους ΄Ελληνες, για να μην αφήσει να περάσει όλη η «εύνοια της Μέρκελ» στην προίκα του Κυριάκου -ως εφεδρικού διεκπεραιωτή.
Στην πραγματικότητα έχουμε και πάλι ένα μοίρασμα των ρόλων («good cop, bad cop»/ καλός μπάτσος, κακός μπάτσος),απέναντι στην Ελλάδα , με την Αυστρία στη θέση του Σόιμπλε στο προσφυγικό, να εξασφαλίζει στη Μέρκελ το άλλοθι αγαθής ψυχής, υποτασσόμενης σε ανώτερη βία ή και σε τετελεσμένα. Στην οποία επιφυλάσσεται να παρέμβει ανακουφιστικά, με ανθρωπιστική βοήθεια σε χώρα-ζητιάνα, στην απομόνωση.
Συνωμοσιολογία του γράφοντος;
Όχι. Άρθρο της Almut Moller, που δημοσιεύθηκε από το Ευρωπαϊκό Συμβούλιο Εξωτερικών Σχέσεων ( ECFR), από το οποίο δεν ξεχειλίζει η συμπάθεια της προφανώς Γερμανίδας δημοσιογράφου (ή του Συμβουλίου) για την Ελλάδα, αλλά μια φροντίδα ψυχρής αντικειμενικότητας. Τιτλοφορείται με το ρητορικό ερώτημα εάν «αυτό» ( η Ελλάδα περίκλειστο στρατόπεδο συγκεντρώσεως) είναι «το Σχέδιο Β’ της Μέρκελ». Και με 1.300 περίπου λέξεις, απαντά ουσιαστικά πως ναι.
Η Μoller, ( της οποίας το επίθετο φέρει τα διαλυτικά «ούμλάουτ» στο όμικρον), γράφει πως για το Βερολίνο τα εναλλακτικά σχέδια εξόδου από την κρίση του προσφυγικού είναι α) κλείσιμο της εξόδου από την Τουρκία ή β) σφράγισμα των εξωτερικών συνόρων της Ελλάδος, με έξωσή της από τη συνθήκη του Σένγκεν. Στη σχετική ενημέρωση της γερμανικής Βουλής, ξεκάθαρα αναφέρθηκε και στη λύση αποκλεισμού της Ελλάδος. Θα προτιμούσε την πρώτη επιλογή, αλλά ο χρόνος πιέζει, με τις περιφερειακές εκλογές σε τρία γερμανικά κρατίδια να επίκεινται στα μέσα Μαρτίου και το αντιπροσφυγικό κίνημα να διογκώνεται παντού στην Ε Ε. Λίγες μέρες πριν τη διάσκεψη κορυφής στην Ε.Ε., το σχέδιο Β κερδίζει αλματωδώς σε δημοτικότητα.
Η λύση Τουρκίας αφερέγγυα και δαπανηρή
«Η Μέρκελ και οι σύμβουλοί της ζύγιζαν επιμελώς τα κέρδη και ζημιές των δύο επιλογών: ουσιαστικά το κόστος του μέχρι τώρα ατελέσφορου σχεδίου δράσεως Ε.Ε.-Τουρκίας και το κόστος εξώσεως της Ελλάδος από την περιοχή Σένγκεν. Η ΄Αγκυρα υπήρξε δύσκολος συνεταίρος και πολλές πρωτεύουσες πιστεύουν ότι η συμφωνία δεν θα αποδώσει, ή ότι κοστίζει πολύ ακριβά. Καμιά υποψήφια χώρα δεν είχε τόσα περιθώρια εκβιασμού, έλεγε ένας σύμβουλος. Τελικά είναι δύσκολο να φανταστεί κανείς την Μέρκελ να αφήνει τη Γερμανία και την Ε.Ε. εκτεθειμένη σε μια τόσο ευάλωτη συμφωνία, από την οποία θα κρέμονται για μήνες ή και για χρόνια. ΄Εχει ανάγκη από μια λύση με ισχυρότερα θεμέλια»…
«Η επιλογή του κλεισίματος των μακεδονικών και βουλγαρικών συνόρων θα έδιναν στη Γερμανία και τις άλλες χώρες της Ε Ε τα αποτελέσματα που έχουν ανάγκη κατά τρόπο φερέγγυο και -το σημαντικώτερο- πολύ ταχύτερα. Η Ε Ε διαθέτει πολύ ισχυρότερη επιρροή στις υποψήφιες βαλκανικές χώρες παρά στη Τουρκία.»
Βεβαίως το κόστος αυτής της επιλογής θα είναι μεγάλο και η Μέρκελ το γνωρίζει, σημειώνει η αρθρογράφος. Η Ελλάδα εκτός Σένγκεν «θα βρεθεί σε δύσκολη θέση» (!) Το υπόλοιπο μεταναστών που άρχισε να συσσωρεύεται στη χώρα είναι σημαντικό και ο αριθμός τους θα αυξηθεί γρήγορα. Είναι πιθανό ότι πρόσφυγες θα συνεχίσουν να καταφθάνουν και μετά το κλείσιμο των συνόρων, «αυξάνοντας την εσωτερική πίεση σε μια χώρα που χαρακτηρίζεται ήδη ως εξελισσόμενη σε «αποτυχημένο κράτος.»
Το Βερολίνο έχει βέβαια επίγνωση του ρίσκου που θα έχει η απώλεια της Ελλάδος για το μέλλον της περιοχής του Σένγκεν, αλλά ο χρόνος εκπνέει και η Μέρκελ μπορεί σύντομα να μην έχει άλλη επιλογή.
Η σύγκληση από τη Βιέννη μιας διάσκεψης των βαλκανικών χωρών την περασμένη εβδομάδα όσο και η στάση της Αυστρίας στη τελευταία διάσκεψη της ΕΕ ερμηνεύθηκε ως απροκάλυπτη αποδοκιμασία της πολιτικής του Βερολίνου στο μεταναστευτικό. Είναι όμως πράγματι η Βιέννη τόσο επικριτική κατά του Βερολίνου; Παρά το δυσχερές εσωτερικό περιβάλλον,–τονίζει η αρθρογράφος (και γνωρίζει ο πάσα ένας με μικρή γνώση Ιστορίας)- είναι δύσκολο να πιστέψει κανείς ότι η Αυστρία θα ερχόταν σε αντίθεση με τον Γερμανό γείτονά της σε ένα τόσο ζωτικό ζήτημα.
Ως μέλος της ΕΕ, με αναπτυξιακά συμφέροντα στη νότιο-ανατολική Ευρώπη, η Βιέννη μπορεί να αποδειχθεί εργαλειακό βοήθημα εξόδου της Μέρκελ από τη δύσκολη θέση όπου βρίσκεται. Ενώ η Μέρκελ ήταν κατηγορηματική στην απόρριψη της πρότασης που διατύπωσαν βόρειες χώρες για το κλείσιμο των εξωτερικών συνόρων της Ελλάδος, θα της ήταν εύκολο να την αποδεχθεί αν ένα τέτοιο σενάριο προέκυπτε από τις συνομιλίες της Βιέννης με τις βαλκανικές χώρες. Υπό αυτό το σενάριο η Βιέννη εισάγει το Βερολίνο σε μια λύση τοπικής παραγωγής και έτσι σώζεται το γόητρο της Μέρκελ, η οποία θα μπορεί να « παραδεχθεί ότι αναγκάσθηκε να αντιμετωπίσει μια νέα πραγματικότητα και να συνταχθεί με μια λύση που είχε υιοθετηθεί άλλωστε.»
Αυτά από την κ. Almut Moller (με το γερμανικό ούμλάουτ), προς πληρέστερη και ειλικρινέστερη ενημέρωση των ακροατών του ευφυέστατου κ. Τσίπρα…
Μιλώντας για την θεομηνία του Προσφυγικού, την οποία η υπεύθυνη Νατοϊκή Ευρώπη προσπαθεί να «εμφιαλώσει» την Ελλάδα, ο κ. Τσίπρας επιχείρησε (τη Δευτέρα, στην εκπομπή του Χατζηνικολάου) να αποδώσει την πρωτοβουλία της Αυστρίας για το κλείσιμο των βαλκανικών συνόρων, στις πιέσεις της αυστριακής άκρας δεξιάς.
Αυτή η θεωρία –καταγέλαστη για όποιον διαθέτει κάποια καλλιέργεια, πληροφόρηση και κρίση- επιδέχεται δύο εναλλακτικές ερμηνείες: ΄Η ότι η δωδεκάμηνη εμπειρία του ( ως μπάλας ποδοσφαίρου Βρυξελών-Βερολίνου) δεν τον δίδαξε ότι και άλλοι κάτι ξέρουν από κομπίνες εξαπάτησης. ΄Η ότι παραμυθιάζει (και πάλι) τους ΄Ελληνες, για να μην αφήσει να περάσει όλη η «εύνοια της Μέρκελ» στην προίκα του Κυριάκου -ως εφεδρικού διεκπεραιωτή.
Στην πραγματικότητα έχουμε και πάλι ένα μοίρασμα των ρόλων («good cop, bad cop»/ καλός μπάτσος, κακός μπάτσος),απέναντι στην Ελλάδα , με την Αυστρία στη θέση του Σόιμπλε στο προσφυγικό, να εξασφαλίζει στη Μέρκελ το άλλοθι αγαθής ψυχής, υποτασσόμενης σε ανώτερη βία ή και σε τετελεσμένα. Στην οποία επιφυλάσσεται να παρέμβει ανακουφιστικά, με ανθρωπιστική βοήθεια σε χώρα-ζητιάνα, στην απομόνωση.
Συνωμοσιολογία του γράφοντος;
Όχι. Άρθρο της Almut Moller, που δημοσιεύθηκε από το Ευρωπαϊκό Συμβούλιο Εξωτερικών Σχέσεων ( ECFR), από το οποίο δεν ξεχειλίζει η συμπάθεια της προφανώς Γερμανίδας δημοσιογράφου (ή του Συμβουλίου) για την Ελλάδα, αλλά μια φροντίδα ψυχρής αντικειμενικότητας. Τιτλοφορείται με το ρητορικό ερώτημα εάν «αυτό» ( η Ελλάδα περίκλειστο στρατόπεδο συγκεντρώσεως) είναι «το Σχέδιο Β’ της Μέρκελ». Και με 1.300 περίπου λέξεις, απαντά ουσιαστικά πως ναι.
Η Μoller, ( της οποίας το επίθετο φέρει τα διαλυτικά «ούμλάουτ» στο όμικρον), γράφει πως για το Βερολίνο τα εναλλακτικά σχέδια εξόδου από την κρίση του προσφυγικού είναι α) κλείσιμο της εξόδου από την Τουρκία ή β) σφράγισμα των εξωτερικών συνόρων της Ελλάδος, με έξωσή της από τη συνθήκη του Σένγκεν. Στη σχετική ενημέρωση της γερμανικής Βουλής, ξεκάθαρα αναφέρθηκε και στη λύση αποκλεισμού της Ελλάδος. Θα προτιμούσε την πρώτη επιλογή, αλλά ο χρόνος πιέζει, με τις περιφερειακές εκλογές σε τρία γερμανικά κρατίδια να επίκεινται στα μέσα Μαρτίου και το αντιπροσφυγικό κίνημα να διογκώνεται παντού στην Ε Ε. Λίγες μέρες πριν τη διάσκεψη κορυφής στην Ε.Ε., το σχέδιο Β κερδίζει αλματωδώς σε δημοτικότητα.
Η λύση Τουρκίας αφερέγγυα και δαπανηρή
«Η Μέρκελ και οι σύμβουλοί της ζύγιζαν επιμελώς τα κέρδη και ζημιές των δύο επιλογών: ουσιαστικά το κόστος του μέχρι τώρα ατελέσφορου σχεδίου δράσεως Ε.Ε.-Τουρκίας και το κόστος εξώσεως της Ελλάδος από την περιοχή Σένγκεν. Η ΄Αγκυρα υπήρξε δύσκολος συνεταίρος και πολλές πρωτεύουσες πιστεύουν ότι η συμφωνία δεν θα αποδώσει, ή ότι κοστίζει πολύ ακριβά. Καμιά υποψήφια χώρα δεν είχε τόσα περιθώρια εκβιασμού, έλεγε ένας σύμβουλος. Τελικά είναι δύσκολο να φανταστεί κανείς την Μέρκελ να αφήνει τη Γερμανία και την Ε.Ε. εκτεθειμένη σε μια τόσο ευάλωτη συμφωνία, από την οποία θα κρέμονται για μήνες ή και για χρόνια. ΄Εχει ανάγκη από μια λύση με ισχυρότερα θεμέλια»…
«Η επιλογή του κλεισίματος των μακεδονικών και βουλγαρικών συνόρων θα έδιναν στη Γερμανία και τις άλλες χώρες της Ε Ε τα αποτελέσματα που έχουν ανάγκη κατά τρόπο φερέγγυο και -το σημαντικώτερο- πολύ ταχύτερα. Η Ε Ε διαθέτει πολύ ισχυρότερη επιρροή στις υποψήφιες βαλκανικές χώρες παρά στη Τουρκία.»
Βεβαίως το κόστος αυτής της επιλογής θα είναι μεγάλο και η Μέρκελ το γνωρίζει, σημειώνει η αρθρογράφος. Η Ελλάδα εκτός Σένγκεν «θα βρεθεί σε δύσκολη θέση» (!) Το υπόλοιπο μεταναστών που άρχισε να συσσωρεύεται στη χώρα είναι σημαντικό και ο αριθμός τους θα αυξηθεί γρήγορα. Είναι πιθανό ότι πρόσφυγες θα συνεχίσουν να καταφθάνουν και μετά το κλείσιμο των συνόρων, «αυξάνοντας την εσωτερική πίεση σε μια χώρα που χαρακτηρίζεται ήδη ως εξελισσόμενη σε «αποτυχημένο κράτος.»
Το Βερολίνο έχει βέβαια επίγνωση του ρίσκου που θα έχει η απώλεια της Ελλάδος για το μέλλον της περιοχής του Σένγκεν, αλλά ο χρόνος εκπνέει και η Μέρκελ μπορεί σύντομα να μην έχει άλλη επιλογή.
Η σύγκληση από τη Βιέννη μιας διάσκεψης των βαλκανικών χωρών την περασμένη εβδομάδα όσο και η στάση της Αυστρίας στη τελευταία διάσκεψη της ΕΕ ερμηνεύθηκε ως απροκάλυπτη αποδοκιμασία της πολιτικής του Βερολίνου στο μεταναστευτικό. Είναι όμως πράγματι η Βιέννη τόσο επικριτική κατά του Βερολίνου; Παρά το δυσχερές εσωτερικό περιβάλλον,–τονίζει η αρθρογράφος (και γνωρίζει ο πάσα ένας με μικρή γνώση Ιστορίας)- είναι δύσκολο να πιστέψει κανείς ότι η Αυστρία θα ερχόταν σε αντίθεση με τον Γερμανό γείτονά της σε ένα τόσο ζωτικό ζήτημα.
Ως μέλος της ΕΕ, με αναπτυξιακά συμφέροντα στη νότιο-ανατολική Ευρώπη, η Βιέννη μπορεί να αποδειχθεί εργαλειακό βοήθημα εξόδου της Μέρκελ από τη δύσκολη θέση όπου βρίσκεται. Ενώ η Μέρκελ ήταν κατηγορηματική στην απόρριψη της πρότασης που διατύπωσαν βόρειες χώρες για το κλείσιμο των εξωτερικών συνόρων της Ελλάδος, θα της ήταν εύκολο να την αποδεχθεί αν ένα τέτοιο σενάριο προέκυπτε από τις συνομιλίες της Βιέννης με τις βαλκανικές χώρες. Υπό αυτό το σενάριο η Βιέννη εισάγει το Βερολίνο σε μια λύση τοπικής παραγωγής και έτσι σώζεται το γόητρο της Μέρκελ, η οποία θα μπορεί να « παραδεχθεί ότι αναγκάσθηκε να αντιμετωπίσει μια νέα πραγματικότητα και να συνταχθεί με μια λύση που είχε υιοθετηθεί άλλωστε.»
Αυτά από την κ. Almut Moller (με το γερμανικό ούμλάουτ), προς πληρέστερη και ειλικρινέστερη ενημέρωση των ακροατών του ευφυέστατου κ. Τσίπρα…