Για ποιο λόγο έγινε το συμβούλιο αρχηγών της Παρασκευής 4 Μάρτη; Οχι πάντως για να συμφωνήσουν σε «εθνική γραμμή» στο προσφυγικό, την οποία θα έπαιρνε παραμάσχαλα ο Τσίπρας για να τη δείξει στην Μέρκελ και στους άλλους αρχηγούς κρατών και κυβερνήσεων της ΕΕ και να τους προκαλέσει σύγκρυο. Ακόμα κι αν κλείναμε τα μάτια και κάναμε πως δεν καταλαβαίνουμε «τι παίχτηκε», θα έπρεπε να αναρωτηθούμε: για-τί χρειάστηκαν οχτώ ώρες για να επαναλάβουν θέσεις που όλα τα μνημονιακά κόμματα είχαν ήδη διατυπώσει δημόσια (οπότε ήταν σε γνώση των ευρωπαίων ηγετών), τις οποίες οι συνεργάτες των αρχηγών εύκολα θα μπορούσαν να συντάξουν σ' ένα κείμενο;
Αν υπάρχει κάτι νέο στο ανακοινωθέν είναι η φράση στην προτελευταία παράγραφό του, που λέει: «Η ανακοίνωση της Προεδρίας της Δημοκρατίας εκφράζει τον ελάχιστον κοινό τόπο συμφωνίας των Αρχηγών των Κομμάτων που την αποδέχονται. Τα Κόμματα της Αντιπολίτευσης εξέφρασαν, καθένα με τον δικό του τρόπο, τις επιφυλάξεις τους για τους μέχρι σήμερα χειρισμούς και την αποτελεσματικότητα της Κυβέρνησης, οι οποίες και καταγράφηκαν στα Πρακτικά». Αυτή η φράση εξηγεί και το οχτάωρο της συνεδρίασης.
Ο Τσίπρας προσπάθησε να σύρει τα κόμματα της μνημονιακής αντιπολίτευσης σε μια συμφωνία που από την προπαγάνδα του Μαξίμου θα μπορούσε να ερμηνευτεί ως ευρύτερου περιεχομένου. Γράφτηκε ότι κάπου στα μισά της συνεδρίασης ο Παυλόπουλος παρουσίασε ένα τέτοιο κείμενο, μεγέθους πέντε-έξι σελίδων, το οποίο αναγκάστηκε να αποσύρει άρον-άρον μπροστά στις αντιδράσεις που υπήρξαν (με πιο έντονη την αντίδραση Μητσοτάκη). Στο τέλος, βγήκε ένα ανακοινωθέν μόνο για το προσφυγικό (το οποίο δεν υπέγραψαν ο Κουτσούμπας, όπως είχε προαναγγείλει, και ο Λεβέντης, για τους δικούς του λόγους), το οποίο όμως δεν περιορίζεται να παραθέσει τον «ελάχιστο κοινό τόπο συμφωνίας» των πέντε κομμάτων που το υπέγραψαν, αλλά αναφέρει επιπρόσθετα πως η ΝΔ, το ΠΑΣΟΚ και το Ποτάμι διατηρούν επιφυλάξεις για τους μέχρι σήμερα χειρισμούς και την αποτελεσματικότητα της κυβέρνησης!
Μ' άλλα λόγια, ο Τσίπρας πήγε για μαλλί και βγήκε κουρεμένος, αφού για να πάρει το κοινό ανακοινωθέν, αναγκάστηκε να δεχτεί την καταγραφή σ' αυτό του «φτυσίματος» των τριών κομμάτων της αντιπολίτευσης ακόμα και στο προσφυγικό θέμα. Ε, δεν το λες και επιτυχία αυτό. Δηλαδή, τι θα πήγαινε να δείξει ο Τσίπρας στη Μέρκελ, τον Ολάντ και στους άλλους; Ενα κοινό ανακοινωθέν που στο τέλος γράφει ότι τα κόμματα της αντιπολίτευσης θεωρούν αναποτελεσματική την κυβέρνησή του; Θα ήταν αυτό επίδειξη ισχύος ενός πρωθυπουργού ή παραδοχή αδυναμίας;
Τότε γιατί ο Τσίπρας οργάνωσε τη σύσκεψη στο προεδρικό; Και γιατί όταν είδε ότι οι άλλοι έγιναν «τούρμπο» μόλις είδαν την κουτοπονηριά του Πάκη, συμφώνησε να εκδοθεί αυτό το προσβλητικό για τον ίδιο κοινό ανακοινωθέν; Γιατί βρίσκεται σε απελπισία. Οχι τόσο από τη διαχείριση του προσφυγικού, αλλά ενόψει του επερχόμενου κλεισίματος της πρώτης αξιολόγησης από την τρόικα, που προϋποθέτει την ψήφιση του αντιασφαλιστικού εκτρώματος (και όχι μόνο). Η αλήθεια είναι ότι αρχικά ο Τσίπρας έδειξε απροθυμία γι' αυτή τη σύσκεψη. Αναγκάστηκε να συρθεί όταν Γεννηματά και Θεοδωράκης επέμειναν πως αν θέλει συναίνεση στο προσφυγικό, θα πρέπει να κάνει τη σύσκεψη στο προεδρικό πριν από τη σύνοδο κορυφής ΕΕ-Τουρκίας. Και τελικά δεν άντεξε στην πίεση που συντονισμένα του άσκησαν οι άλλοι. Οπως όλα δείχνουν, δεν είχε ούτε το καθαρό μυαλό ούτε τον αέρα του κυρίαρχου του παιχνιδιού.
Δεν είναι τυχαίο ότι μια σύσκεψη για το προσφυγικό μετατράπηκε από τη Γεννηματά και τον Λεβέντη σε σύσκεψη για την επιλογή μιας οικουμενικής κυβέρνησης. Κι αν ο Λεβέντης δεν πολυμετράει (μολονότι τον έχουν καταστήσει σημαίνον πολιτικό πρόσωπο), η Γεννηματά μετράει. Οχι ως άτομο, ούτε ως αριθμητικό κοινοβουλευτικό μέγεθος, αλλά επειδή το ΠΑΣΟΚ είναι το μοναδικό δεκανίκι που διαθέτει ο ΣΥΡΙΖΑ σ' αυτή τη φάση κι είναι υποχρεωμένος να συζητά στα σοβαρά ό,τι λέει αυτό το δεκανίκι.
Ο Λεβέντης, τον οποίο ο Χατζηνικολάου καλεί στην εκπομπή του πιο συχνά από οποιονδήποτε άλλον αστό πολιτικό, διηγήθηκε σπαρταριστά στιγμιότυπα από τη σύσκεψη του προεδρικού, στην προσπάθειά του να ξεφύγει από την πίεση που του ασκούσε όλο το «τιμ» του Χατζηνικολάου επειδή αρνήθηκε να υπογράψει την κοινή ανακοίνωση. Και τι δεν είπε. Για τη Φώφη που έπαιρνε γραμμή από το κινητό, για τον Καμμένο που τον πλησίαζε και του έκανε «ψηστήρι» κτλ. κτλ. Δε χρειάζεται να τα πάρουμε τοις μετρητοίς (δεν ξέρουμε κι αν είναι αλήθεια) για να καταλάβουμε ότι το αντικείμενο αυτής της σύσκεψης δεν ήταν το προσφυγικό, αλλά η εσωτερική πολιτική κατάσταση.
Ο Τσίπρας εξακολουθεί να πιέζει για ευθυγράμμιση όλων στις απαιτήσεις του Μνημόνιου. Μπορεί τελευταία να μην ακούγεται πολύ αυτό από κυβερνητικά χείλη, αλλά είναι βέβαιο πως όταν έρθει η ώρα να προωθηθούν στη Βουλή το Ασφαλιστικό και τα άλλα μέτρα που θα είναι τα προαπαιτούμενα για να κλείσει η αξιολόγηση, η σχετική φιλολογία θ' αρχίσει και πάλι. Οι συριζαίοι θα θυμίζουν στα κόμματα της μνημονιακής αντιπολίτευσης ότι ψήφισαν το Μνημόνιο τον περασμένο Αύγουστο και επομένως πρέπει να ψηφίσουν και τα μέτρα, και οι της αντιπολίτευσης θα απαντούν ότι αυτοί ψήφισαν στόχους για να σωθεί η χώρα, ενώ τα μέτρα είναι αποτέλεσμα της αποτυχημένης διαπραγμάτευσης του ΣΥΡΙΖΑ και γι' αυτό δεν τα ψηφίζουν. Από την αντιπολίτευση δε δείχνεται καμιά διάθεση για ψήφιση των μέτρων που θα απαιτήσει το κλείσιμο της πρώτης αξιολόγησης, γιατί θεωρούν ότι ο Τσίπρας φέρνεται και πάλι μπαμπέσικα, όπως φέρθηκε τον περασμένο Αύγουστο, όταν τους διαβεβαίωνε (ενώπιον του Παυλόπουλου μάλιστα) ότι δε θα πάει σε εκλογές και στη συνέχεια πήγε, μόνο και μόνο για να καθαρίσει την κοινοβουλευτική του ομάδα από τους Λαφαζανικούς.
Στο σημείο που έχουν φτάσει σήμερα τα πράγματα, ο Τσίπρας και η παρέα του έχουν δυο επιλογές. 'Η θα δοκιμάσουν να νομοθετήσουν με την πλειοψηφία των 153 των ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ ή θ' ανοίξουν κατευθείαν τη συζήτηση για το σχηματισμό οικουμενικής κυβέρνησης ή συγκυβέρνησης ευρύτερης συνεργασίας, που θα πρέπει να διεκπεραιωθεί μέσα σε λίγες μέρες, ώστε να κλείσει η αξιολόγηση και να υπάρξει ανάσχεση στην αβεβαιότητα που έχει παγώσει και πάλι τον ελληνικό καπιταλισμό.
Από το Μαξίμου επιμένουν στο «μόνοι μας εναντίον όλων». Διαμηνύουν πως οι βουλευτές του ΣΥΡΙΖΑ έχουν «μουλαρώσει» από τις επιθέσεις που δέχονται ανά την Ελλάδα και είναι πιο συσπειρωμένοι από κάθε άλλη φορά, οπότε θα ψηφιστούν χωρίς διαρροές και το Ασφαλιστικό και το φορολογικό νομοσχέδιο και η ρύθμιση για το πούλημα των «κόκκινων» δανείων. Αυτό, όμως, είναι μια κουβέντα που λέγεται για λόγους πολιτικού «πρεστίζ». Αν ήταν τόσο σίγουροι γι' αυτό, τότε ο Τσίπρας δε θα σερνόταν στο προεδρικό, ούτε θα δεχόταν τον εξευτελισμό του «συμφωνούμε σε μερικά σημεία για το προσφυγικό, αλλά θεωρούμε την έως τώρα πολιτική σου λαθεμένη και αναποτελεσματική».
Το ότι ο Τσίπρας κάνει συνεχώς προσπάθειες προσέγγισης της αντιπολίτευσης, την ίδια στιγμή που εξαπολύει σφοδρές επιθέσεις κατά του Μητσοτάκη με θέμα τη διαπλοκή και τη διαφθορά, δείχνει ότι έχει διαφοροποιήσει την τακτική του και έχει θέσει ως δεύτερη γραμμή άμυνας το σχηματισμό μιας κυβέρνησης χωρίς τη ΝΔ, αλλά με το ΠΑΣΟΚ και το Ποτάμι. Και βέβαια, αν φτάσουν εκεί τα πράγματα, θα επιδιώξει να μην παραχωρήσει την πρωθυπουργία, αν και αυτό δύσκολα θα το πετύχει. Και χωρίς την πρωθυπουργία, όμως, θα είναι ο αρχηγός του μεγαλύτερου κυβερνητικού κόμματος και θα έχει ενισχυμένο λόγο στην κυβερνητική διαχείριση.
Ακόμη κι αν καταφέρει να περάσει από τη Βουλή τα μέτρα της αξιολόγησης με τους 153, ο Τσίπρας ξέρει πολύ καλά ότι τίποτα δεν έχει τελειώσει, διότι περί τα τέλη του χρόνου (ίσως και προηγούμενα) θα απαιτηθούν νέα μέτρα. Μέρα με τη μέρα η «βασιλεία» του θα φθίνει.
ΚΟΝΤΡΑ-ΕΞΕΓΕΡΣΗ