Οι ισχυροί της γης χρησιμοποιούν το εργαλείο του ISIS που αφενός επιτυγχάνει τη διάλυση κρατών και αφετέρου διαλύει τη συνεκτικότητα ευρωπαϊκών λαών.
Στο ερώτημα, αμφιβάλλω αν υπάρξει έστω και ένας που να δώσει αρνητική απάντηση. Τα φαινόμενα δείχνουν ότι οι ισχυροί της γης χρησιμοποιούν αυτό το ισχυρό εργαλείο, το οποίο επιτυγχάνει αφενός την διάλυση κρατών σε μικρά αδύναμα προτεκτοράτα, αφετέρου διαλύει και τη συνεκτικότητα των ευρωπαϊκών λαών, ώστε να αποδυναμωθούν και τα κράτη τους να μη «σηκώνουν κεφάλι» στις νεοταξίτικες επιταγές.
Οι «Αδελφοί Μουσουλμάνοι» και η Αλ Κάϊντα ήσαν αρκετά ήπιες οργανώσεις, κατευθυνόμενες κι αυτές σύμφωνα με τα αποτελέσματα των δραστηριοτήτων τους, κι επιστρατεύθηκαν τα αποβράσματα της υφηλίου και για να φέρουν σε πέρας το έργο «της μιας κυβέρνησης, μιας θρησκείας, ενός λαού», όπως είχε υπαινιχθεί και ο κ. Γ. Παπανδρέου (αλλά και ο κ. Ευ. Βενιζέλος είχε ταχθεί υπέρ μιας «παγκόσμιας Αρχής»).
Πέρα από τα φαινόμενα όμως και τις υποθέσεις, να δούμε και ποια είναι τα γεγονότα, πλην του ότι η ρωσική επέμβαση επέφερε απείρως πολλαπλάσια θετικά αποτελέσματα σε μικρό διάστημα, σε σύγκριση με αυτά που δεν επέφεραν επί τρία χρόνια τα δήθεν κτυπήματα των δυτικών -τόσο επιτυχημένα όμως στην Γιουγκοσλαβία και Λιβύη- και τα οποία καταδεικνύονται από τα αποχαρακτηρισμένα έγγραφα της CIA, μεταφερόμενα από τον κ. Αλέξανδρο Νίκλαν, σύμβουλο Θεμάτων Ασφαλείας, από το drive.google.com/file/d/0B7xfPp_6DS9aTV9rQkhxaklrb0k/view.
Δείχνουν πως οι μυστικές υπηρεσίες των ΗΠΑ γνώριζαν από πριν πως μια ανοιχτή υποστήριξή τους στην Αραβική Άνοιξη θα έδινε χώρο και εφόδια στο να αναπτυχθεί η πτέρυγα των ακραίων στοιχείων, όπως και έγινε αρχικά με την Al-Nusra και μεταγενέστερα με το DAESH.
Η αναφορά μάλιστα δείχνει με τον πλέον χαρακτηριστικό τρόπο, ότι οι δυνάμεις που σήμερα βρίσκονται στο επίκεντρο πολλών κατηγοριών, δίκαια τις έχουν αποδοθεί ευθύνες για το τι συμβαίνει στην Μέση Ανατολή, σύμφωνα με την αναφορά:
«The establishment of a ‘Salafist Principality’ in Eastern Syria is ‘exactly’ what the external powers supporting the opposition want (identified as ‘the West, Gulf Countries, and Turkey’) in order to weaken the Assad government».
Οι αναφορές είναι πολλαπλές και με μεγάλη σημασία στο συγκεκριμένο έγγραφο παρά το ότι δημοσιεύθηκε υπό μερικό αποχαρακτηρισμό (2012) με φόντο την καταστροφική πράξη που παίχτηκε στην αμερικανική Πρεσβεία στην Βεγγάζη της Λιβύης. Ο συσχετισμός ειδικά της Τουρκίας, Σ. Αραβίας, ΗΑΕ και Μ. Βρετανίας είναι αφοπλιστικός.
Αναφέρεται ο εξοπλισμός τόσο των αντίθετων με την al-Qaeda που ανήκαν στο στρατόπεδο των αντικαθεστωτικών της Συρίας, αλλά και οι υπόνοιες πως όλος αυτός ο εξοπλισμός κατέληγε τελικά στα χέρια των τρομοκρατών του DAESH, που από μια Σαλαφιστική οντότητα του τότε, που στηρίχθηκε για να αποδυναμώσει τον Άσαντ, κατέληξε στην σημερινή τρομοκρατική οντότητα.
Κυρίαρχο σημείο αναφοράς εδώ, είναι και η τότε επίσκεψη πολλών πολιτικών των ΗΠΑ που είχαν φωτογραφηθεί δίπλα σε αξιωματούχους του μετέπειτα DAESH, ενώ σήμερα δικαιολογούνται με το ότι δεν γνώριζαν, κάτι φυσικά που διαψεύδεται από την αναφορά που δόθηκε στην δημοσιότητα.
Είναι λοιπόν τώρα απορίας άξιον, γιατί αυτά τα έγγραφα δεν έχουν χρησιμοποιηθεί στο συμβούλιο ασφαλείας του ΟΗΕ, έστω και για λόγους εντυπωσιασμού, ενώ παράλληλα δεν έχει υπάρξει ουδεμία αντίδραση από τον Παγκόσμιο Τύπο.
Υπάρχει και κάτι άλλο που αλίευσε το geopolitics. Ότι σύμφωνα με το Balkan Investigative Reporting Network (BIRN) αποκαλύπτεται πως τα δύο τελευταία χρόνια, τόσο η Σαουδική Αραβία, όσο και τα Η.Α.Ε. αγοράζουν οπλισμό και πυρομαχικά από τη Βουλγαρία. Και αναμφιβόλως, μοναδικός προορισμός πολύ μεγάλων φορτίων δεν μπορεί να είναι παρά μόνον εμπόλεμες ζώνες και δη η αποστολή υλικού σε ένοπλες ομάδες υποστηριζόμενες από Σ. Αραβία και Η.Α.Ε. σε Συρία, αλλά και σε Υεμένη.
Και τούτο διότι, τόσο τα Η.Α.Ε., όσο και η Σαουδική Αραβία διαθέτουν σύγχρονο εξοπλισμό δυτικής τεχνολογίας, είναι πολύ απίθανο αυτός ο εξοπλισμός -από την εποχή των σοβιέτ- να προορίζεται για τις ένοπλες δυνάμεις των δύο χωρών.
Σημειώνω, ότι τα έσοδα της βουλγαρικής αμυντικής βιομηχανίας συντηρούν 110.000 θέσεις εργασίας. Μετά την πτώση του κομμουνισμού, το 1989, η παραγωγή στρατιωτικού υλικού στη Βουλγαρία έπεσε σε δραματικά επίπεδα, με το 2006 να περιορίζεται σε μόλις 111.000.000 €. Ωστόσο, από το 2010 σημειώνεται σημαντική αύξηση και το 2014 έφτασαν τα 403.000.000 €. Δηλαδή η ανάπτυξη ήρθε, σχεδόν ταυτόχρονα με την αραβική άνοιξη!
Μακεδών
Μακεδών