Η συμφωνία της καγκελαρίου με την Τουρκία, δίνει κίνητρο στην τελευταία να προωθεί πρόσφυγες στο Αιγαίο, για να τους διασώζει αμέσως μετά. Αυτό που ενοχλεί όμως είναι κυρίως η υποκρισία και η ανικανότητα των πολιτικών
Οι αναφορές σε εγκλήματα και βιασμούς πολλαπλασιάζονται, με θύτες τους μετανάστες και με θύματα γυναίκες, επίσης παιδιά, σε πολλά κράτη της Ευρώπης. Στο Βέλγιο, στη Γερμανία, στην Αυστρία, ενώ πρόσφατα η αστυνομία μίας μικρής πόλης της Σουηδίας προειδοποίησε τους κατοίκους της να μην κυκλοφορούν τις νύχτες στους δρόμους (πηγή). Ειδικά για τη Σουηδία και σύμφωνα με μία ερευνήτρια που ασχολείται σχεδόν αποκλειστικά με το μεταναστευτικό πρόβλημα της χώρας της τα εξής:
.
«Στη Σουηδία έχουν καταφύγει περισσότεροι από 35.000 νεαροί, οι οποίοι έχουν καταχωρηθεί ως ασυνόδευτοι ανήλικες πρόσφυγες. Το 93% από αυτούς είναι άνδρες, ηλικίας 16-17 χρονών κατά τους ίδιους. Πολλές κοινότητες, για να αποφευχθεί η πλήρης αδράνεια των μεταναστών, επιτρέπουν την ελεύθερη είσοδο τους σε δημόσιες πισίνες.Τους τελευταίους μήνες έχει αυξηθεί δραματικά ο αριθμός των σεξουαλικών επιθέσεων εναντίον των γυναικών στις πισίνες, εκ μέρους αυτών των «παιδιών». Τα περισσότερα κατάγονται από το Αφγανιστάν, το οποίο θεωρείται ως η πιο επικίνδυνη χώρα παγκοσμίως για τις γυναίκες (πηγή) που αντιμετωπίζονται κυριολεκτικά σαν σκλάβες«.
.
Η παραπάνω δημοσιογράφος βέβαια θεωρείται ξενοφοβική και ρατσίστρια από πολλούς Σουηδούς και ειδικά από τους Έλληνες που μένουν εκεί. Ισχυρίζεται πως η Σουηδία είναι η πρωτεύουσα των βιασμών στη Δύση (πηγή), ενώ θεωρεί πως το μεταναστευτικό θα καταστρέψει τη χώρα της.
Μία άλλη γυναίκα τώρα, η καγκελάριος Merkel, αντιμετωπίζει διαφορετικά το θέμα, πολύ πιο ήπια, παρά το ότι αρκετοί αναφέρουν πως το ισλαμικό κράτος (ISIS) εγκαθίσταται στη Γερμανία, επιβαλλόμενο με βίαιες μεθόδους (πηγή). Τάχθηκε υπέρ των προσφύγων, ως μοναδική στην Ευρώπη, κατηγορώντας όλες τις υπόλοιπες χώρες για το κλείσιμο των συνόρων, ενώ σύναψε μία συμφωνία με την Τουρκία για να σταματήσουν οι ανεξέλεγκτες ροές προς την Ευρώπη.
Η συμφωνία όμως αυτή, γνωστή ως λύση 1:1, με την έννοια πως για κάθε παράνομο Σύριο πρόσφυγα, τον οποίο η Τουρκία θα παίρνει πίσω από την Ευρώπη, θα επιτρέπεται η αποστολή ενός νόμιμου πρόσφυγα από την Τουρκία προς την Ευρώπη, θεωρείται από πολλούς ως η αποθέωση του παραλογισμού. Θυμίζει το παράδειγμα ενός οικονομολόγου που ακολουθεί, όσον αφορά τη σημασία των κινήτρων στην πολιτική:
.
«Υποθετικά ένας βρετανός κυβερνήτης ήθελε να σταματήσει μία μάστιγα δηλητηριώδους κόμπρας στην Ινδία. Για να τα καταφέρει ανακοίνωσε μία αμοιβή, για κάθε πεθαμένη κόμπρα που θα του παρέδιδαν οι κάτοικοι. Στην αρχή όλα πήγαιναν καλά, αφού είχαν συγκεντρωθεί πάρα πολλές πεθαμένες κόμπρες. Κάποια στιγμή όμως ανακάλυψε πως οι κάτοικοι εξέτρεφαν κόμπρες, για να τις θανατώνουν όταν μεγάλωναν και να εισπράττουν την αμοιβή«.
.
Επανερχόμενοι στη φαεινή ιδέα της κυρίας Merkel, θα μπορούσε ασφαλώς να βοηθήσει στο δραστικό περιορισμό της παράνομης μετανάστευσης στην Ευρώπη. Το κίνητρο για τους Σύριους να μεταβούν με μία βάρκα στην Ελλάδα, ρισκάροντας να πνιγούν, θα ήταν πολύ μικρό, ενώ θα είχαν τον κίνδυνο να σταλούν πίσω στην Τουρκία, ως παράνομοι. Το μεγάλο ερωτηματικό όμως δεν είναι οι Σύριοι, αλλά οι Τούρκοι, επειδή τα κίνητρα για αυτούς είναι εντελώς διαφορετικά. Απλούστατα, όσο περισσότερους ανθρώπους «διασώζουν» από το Αιγαίο, τόσο πιο πολλούς θα επιτρέπεται να στείλουν νόμιμα στην Ευρώπη.
Εάν λοιπόν η Τουρκία θέλει να πιέσει την ΕΕ, στέλνοντας όσο περισσότερους πρόσφυγες μπορεί, τότε το κίνητρο της να αναγκάσει πιο πολλούς πρόσφυγες να διανύσουν το Αιγαίο, για να τους σώσει στη συνέχεια και να στείλει έναν αντίστοιχο αριθμό στην Ευρώπη, θα είναι πάρα πολύ μεγάλο. Ακόμη πιο απλά, εάν η Τουρκία θέλει να στείλει 50.000 πρόσφυγες στην Ευρώπη από τους καταυλισμούς της, τότε θα έπρεπε να βάλει σε βάρκες 50.000 άλλους και να τους διασώσει.
Το πώς θα τα κατάφερνε είναι κάτι που σίγουρα δεν θα την προβλημάτιζε. Στην ανάγκη θα έδινε αμοιβή στους πρόσφυγες που θα διακινδύνευαν το ταξίδι, όπως ο βρετανός στους κυνηγούς κόμπρας, ενώ η δικτύωση της κυβέρνησης με τους διακινητές θα της επέτρεπε να σκεφτεί πολλές άλλες μεθόδους.
Λογικά λοιπόν συμπεραίνεται πως πρόκειται για τη λογική του παραλόγου. Για μία λύση τραβηγμένη από τα μαλλιά, αφενός μεν επειδή η καγκελάριος δεν θέλει να χάσει την εκλογική της πελατεία, αφετέρου επειδή επιθυμεί να παραστήσει τη φιλάνθρωπο, έχοντας ενδεχομένως κρυφούς στόχους. Υπάρχουν βέβαια πολλά άλλα προβλήματα νομικής φύσης που δεν επιτρέπουν το εμπόριο ανθρώπων ή τη μεταχείριση τους με τέτοιους τρόπους. Αυτό όμως που με ενοχλεί εμένα ως Ελληνίδα είναι η υποκρισία και η ανικανότητα.
Από την πλευρά της ΕΕ, η απροθυμία της να λύσει ένα πρόβλημα που η ίδια δημιούργησε. Ειδικά η Γαλλία και η Αγγλία που βομβαρδίζουν καθημερινά τη Συρία, προκαλώντας τα κύματα των προσφύγων που υποχρεωτικά εγκαταλείπουν τη χώρα τους, για να σώσουν τη ζωή τους. Το ίδιο ισχύει για το Ιράκ, το Αφγανιστάν, τη Λιβύη και πολλά άλλα κράτη που υποφέρουν, επειδή έχουν πετρέλαια στο υπέδαφος τους.
Από την πλευρά της Ελλάδας, η οποία φιλοξενεί χωρίς πρόβλημα πάνω από 20 εκ. τουρίστες το χρόνο, η ανικανότητα της να παρέχει ανθρώπινες συνθήκες διαβίωσης σε 45.000 πρόσφυγες που έχουν εγκλωβιστεί, καταδικάζοντας τους να υποφέρουν στις λάσπες της Ειδομένης. Από μία χώρα όμως που δεν μπορεί να προσφέρει ανθρώπινες συνθήκες διαβίωσης στους δικούς της πολίτες που υποφέρουν από την κρίση, στους ανέργους και στους αστέγους που πολλαπλασιάζονται, δεν μπορεί να περιμένει κανείς κάτι καλύτερο.
Από την πλευρά των Σκοπίων που κατοικούν στη δική μας μακεδονική γη, αλλά φυσικά δεν είναι Μακεδόνες, ενώ η χώρα τους είναι διεφθαρμένη και πάμπτωχη, αυτό που με ενοχλεί αφάνταστα είναι το θράσος τους να κλείσουν τα σύνορα με συρματοπλέγματα. Τόσα χρόνια που το κράτος αυτό, όπως και τα υπόλοιπα των Βαλκανίων ζούσαν από την Ελλάδα, εμείς ποτέ δεν κλείσαμε τα σύνορα, ούτε εμποδίσαμε καμία επιχείρηση μας να εγκατασταθεί εκεί.
Υπάρχουν πολλές άλλες περιπτώσεις υποκρισίας, απανθρωπιάς και ανικανότητας σε όλα τα κράτη της Ευρώπης, οι οποίες θα χρειαζόντουσαν αρκετές σελίδες για να τις περιγράψει κανείς. Αυτό δεν σημαίνει βέβαια πως οι εξτρεμιστές ισλαμιστές, τρομοκράτες και βιαστές, δεν αποτελούν κίνδυνο, αλλά πως με τον άθλιο τρόπο που διαχειρίζονται οι πολιτικοί το πρόβλημα, το αυξάνουν γεωμετρικά, αντί να το περιορίζουν.
Ως εκ τούτου συμπεραίνω πως όλοι εμείς θα πληρώσουμε άδικα και χωρίς λόγο ένα πολύ μεγάλο τίμημα από το μεταναστευτικό, όπως άλλωστε συνέβη με την οικονομική κρίση. Όσον αφορά τις λύσεις, τις έχω αναφέρει στο παρελθόν (άρθρο), οπότε δεν υπάρχει λόγος να τις ξαναγράφω.