«Η πίστη μας είναι πιο δυνατή από τη δική σας και γι' αυτό θα νικήσουμε». Αυτή είναι φράση που χρησιμοποιούν συχνά στους πύρινους λόγους τους οι δολοφόνοι του Ισλαμικού Κράτους και οι λοιποί φανατικοί μουσουλμάνοι, οι οποίοι δεν συμβιβάζονται με τίποτε λιγότερο από την παγκόσμια κυριαρχία.
Αυτό έχουν διαγνώσει εκείνοι που επιτίθενται εναντίον των δυτικών στόχων, επιδιώκοντας την ψυχολογική υποταγή του αντιπάλου και την επιβολή της σαρίας (ο ισλαμικός νόμος) εκεί που ισχύει το ρωμαϊκό δίκαιο και του σκοταδισμού στην πάλαι ποτέ κραταιά ήπειρο, που φωτίστηκε από την ελληνική φιλοσοφία.
Η Ευρώπη, η Αμερική, ο δυτικός τρόπος ζωής πεθαίνουν. Παρήκμασαν και σάπισαν, γιατί έχασαν (ή ορθότερα απεμπόλησαν) το δικαίωμα και την υποχρέωση στην πίστη. Ο δυτικός άνθρωπος απομακρύνθηκε από τις ρίζες του, μετατράπηκε σε «κοσμικό» τιποτόφρονα, σε ξεκούρδιστο μηχάνημα που αερολογεί για πολιτικές «ορθότητες», «σύμφωνα συμβίωσης» και άλλα βαβυλώνεια και συβαρίτικα δείγματα προϊούσας αποσύνθεσης.
Ο Χριστός εξώνεται από τους νόες των ανθρώπων. Τα σύμβολά του, ο Τίμιος Σταυρός και οι εικόνες των αγίων, κατεβαίνουν από τα δημόσια κτίρια. Το μάθημα των Θρησκευτικών και κατήχησης στη χριστιανοσύνη θα γίνει, λένε, μια απονευρωμένη «θρησκειολογία».
Ολα μυρίζουν παραίτηση και υποταγή. Οι αρλεκίνικες ηγεσίες Ευρώπης και Αμερικής τυρβάζουν περί πολλά εκτός των σημαντικών. Το ψυχολογικό χάσμα που αφήνουν στο διάβα τους ο αθεϊσμός και η εγωμανία του καταναλωτισμού θα πληρωθεί γρήγορα από την απόλυτη βαρβαρότητα: Το Ισλάμ των ανθρώπων που δεν διστάζουν να αποκεφαλίζουν μικρά παιδιά, να βιάζουν, να καίνε χωριά, να ανατινάζουν αρχαιότητες και να επιβάλλουν τον απόλυτο τρόμο.
Δεν είναι ώρα για μισόλογα και υπεκφυγές. Ο πρώτος εχθρός που πρέπει να συντριβεί δεν βρίσκεται στην έρημο ή σε διαμέρισμα με εκρηκτικούς μηχανισμούς και σχέδια επιθέσεων. Είναι πνευματικός και οι ονομασίες του αλλάζουν συχνά: Αλλοι τον διακρίνουν ως «πολιτική ορθότητα», άλλοι ως εκκοσμίκευση. Στην ουσία, ο πραγματικός εχθρός είναι το μηδέν, η απώλεια της πίστης.
ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ