Στην πατρίδα του Ρήγα Φεραίου ο Δήμος τοποθέτησε γιγαντοαφίσα που δείχνει την πόλη με τζαμί επί τουρκοκρατίας

Στο Βελεστίνο, στην γενέτειρα του Ρήγα Φεραίου, ο Δήμος ο οποίος φέρει το όνομα τοῦ ήρωος, τοποθέτησε μία γιγαντοφωτογραφία στην γυάλινη πρόσοψη γραφείων του που δείχνει την κωμόπολη επί τουρκοκρατίας και στην οποία δεσπόζει ένα τζαμί! Στον κεντρικότερο πεζόδρομο της κωμοπόλεως του Βελεστίνου. Στον πεζόδρομο όπου υπάρχουν τα εμπορικά καταστήματα, οι τράπεζες, οι καφετέριες και τα εστιατόρια. Στον πεζόδρομο όπου συχνάζουν άνθρωποι όλων των ηλικιών, από γέροντες που απολαμβάνουν τον καφέ τους μέχρι παιδάκια που τρέχουν και παίζουν. Στον σημαντικότερο αυτόν δρόμο της πατρίδας του Ρήγα Φεραίου, ο Δήμος τοποθέτησε στην γυάλινη πρόσοψη γραφείων του στα οποία στεγάζονται οι τεχνικές του υπηρεσίες την τεράστια φωτογραφία που προσβάλει τους κατοίκους και την ιστορία του τόπου.

Η φωτογραφία αυτή είναι μεγέθυνση της έγχρωμης χαλκογραφίας του 1806 που έφτιαξε ο Edward Dodwell. Δείχνει το τζαμί που ήταν κτισμένο στον τότε τουρκομαχαλά, στην τούρκικη γειτονιά, δίπλα στην Υπερεία Κρήνη. Σήμερα την Υπερεία Κρήνη την λένε Κεφαλόβρυσο. Ο Δήμος απλά πρόσθεσε στην φωτογραφία το σήμα του, που είναι η φωτογραφία του Ρήγα Φεραίου ή Βελεστινλή (όπως ο ίδιος υπέγραφε), και έγραψε «ΔΗΜΟΣ ΡΗΓΑ ΦΕΡΑΙΟΥ». Τι ειρωνεία…

Προσέξτε στην φωτογραφία την συνύπαρξη του «ραγιά» με τον τούρκο καθώς επίσης και την ημισέληνο στην κορυφή του μιναρέ. Αυτά θέλουν να βλέπουν κάθε μέρα. Αυτά θέλουν να βλέπουν τα παιδιά;

 

Το τραγικό είναι ότι το Βελεστίνο έχει σημαντική ιστορία περισσότερο από 3.000 χρόνια. Είναι κτισμένο στα ερείπια των αρχαίων Φερών τις οποίες αναφέρει και ο Όμηρος στην Ιλιάδα (Β,711) «Οἳ δὲ Φερὰς ἐνέμοντο παραὶ Βοιβηΐδα λίμνην» που σημαίνει «Έστειλαν άνδρες και οι Φερές πού ’ναι η Βοιβηίδα λίμνη». Στην Υπερεία Κρήνη λουζόταν η Ήρα. Σε έναν τόπο που η υπερτρισχιλιετής ιστορία προσφέρει πάμπολλα θέματα για να κοσμήσει τα γραφεία του ο Δήμος, αυτός επέλεξε την τουρκοκρατία.

Έγραψε ο Ρήγας στον Θούριό του (Θούριος, σημαίνει ορμητικός πατριωτικός ύμνος):

Ως πότε παλληκάρια, θα ζούμεν στα στενά,

μονάχοι σα λιοντάρια, στες ράχες στα βουνά;

Σπηλιές να κατοικούμεν, να βλέπωμεν κλαδιά,

να φεύγουμ’ απ’ τον Κόσμον, για την πικρή σκλαβιά;

Αλλά κάποιοι στον Δήμο Ρήγα Φεραίου μάλλον το ξέχασαν. Δεν θέλω να πιστέψω ότι αυτοί που το έκαναν είναι δουλόφρονες αναπολούντες την τουρκιά ή κρυφότουρκοι. Θέλω να πιστεύω ότι ήταν ατυχής έμπνευση.

Χρήστος Μαντζιάρης

pentapostagma.gr