Πρόβα τζενεράλε προκειμένου να αρχίσει να διαμορφώνει τις «άμυνες» της απέναντι σε μια μεγάλη ανθρωπιστική καταστροφή που έρχεται -λόγω της περιβαλλοντικής αλλαγής τόσο στην Αφρική όσο και στην Ασία- αποτελεί για την Ευρώπη η αντιμετώπιση της παρούσας μεταναστευτικής κρίσης, η οποία οφείλεται κυρίως στον πόλεμο της Συρίας και την αστάθεια στο Ιράκ και το Αφγανιστάν.
Η μεγάλη πρόκληση για την Ευρώπη δεν είναι τα 5 εκατομμύρια Σύριοι που έχουν εγκαταλείψει την πατρίδα τους και, όταν τελειώσει ο πόλεμος, ένα σημαντικό μέρος εξ αυτών θα επιστρέψει στις εστίες του.
Η μεγάλη πρόκληση για την Ευρώπη είναι να μπορέσει να αποτρέψει την ανθρωπιστική καταστροφή που συντελείται λόγω της περιβαλλοντικής αλλαγής και του Ελ Νίνιο τόσο στην Ανατολική Ασία, αλλά κυρίως στην Αφρική. Ήδη ο ΟΗΕ και ο Παγκόσμιος Οργανισμός Υγείας προειδοποιούν για τις αρχές μιας άνευ προηγουμένου ανθρωπιστικής κρίσης…
Η επικεφαλής του οργανισμού Oxfam GB Τζέιν Κόκινγ παραδέχεται ότι είναι «πολύ αργά πια για να αποφευχθεί μια μεγάλη ανθρωπιστική καταστροφή», ενώ αντίστοιχη εικόνα προβάλλουν και οι υπηρεσίες του ΟΗΕ.
Με την Νότια Αφρική να γνωρίζει την πιο «στεγνή» χρονιά από το 1904, την Αιθιοπία την μεγαλύτερη ξηρασία των τελευταίων 50 ετών και χώρες όπως το Μαλάουι, η Ζιμπάμπουε, το Λεσότο να αντιμετωπίζουν το μεγαλύτερο πρόβλημα ξηρασίας των τελευταίων 35 ετών, η απειλή του λιμού ήδη είναι ορατή και απειλεί περίπου 100 εκατομμύρια ανθρώπους!
Η κατάσταση στην Αιθιοπία αρχίζει να γίνεται δραματική και πολλοί οργανισμοί προειδοποιούν ότι η κρίση θα είναι χειρότερη από εκείνη πριν 30 χρόνια που οδήγησε στην έξοδο από την Αφρική εκατομμυρίων ανθρώπων, από την Αιθιοπία, την Ερυθραία και άλλες χώρες της περιοχής.
Η προσπάθεια της Ε.Ε., διεθνών οργανισμών και του ΟΗΕ να μπορέσουν να προσφέρουν βοήθεια, ώστε και να αποτραπεί μια γενικευμένη ανθρωπιστική κρίση, άλλα και να μην τροφοδοτηθεί ένα τεράστιο μεταναστευτικό κύμα προς βορρά, είναι χωρίς αποτέλεσμα, λόγω των διαστάσεων της κρίσης.
Η περιβαλλοντική αλλαγή παράγει νέα κύματα μεταναστών και στην Ανατολική Ασία, όπου η άνοδος της στάθμης της θάλασσας «καταπίνει» χιλιάδες τετραγωνικά χιλιόμετρα κάθε ημέρα και οδηγεί όλο και περισσότερους ανθρώπους στην αναζήτηση καλύτερης τύχης στην Δύση.
Σε μια Ευρώπη που αδυνατεί να συμφωνήσει για τις ποσοστώσεις μετεγκατάστασης των προσφύγων από την Συρία και. αντί 160.000 μετεγκαταστάσεων όπως προέβλεπε η αρχική συμφωνία έχουν πραγματοποιηθεί λιγότερες από 400, είναι προφανές ότι το μεταναστευτικό μπορεί να αποδειχθεί πραγματική βόμβα στα θεμέλια της Ένωσης.
Η επιλογή της Γερμανίας, η διαχείριση της παρούσας κρίσης να γίνει με πρώτο στόχο την ανάσχεση των μεταναστευτικών ροών από την Τουρκία και μετατροπή της Ελλάδας σε Κέντρο υποδοχής, ελέγχου και κατανομής στα άλλα κράτη-μέλη ενέχει τον τρομακτικό κίνδυνο για την χώρα μας να αποτελέσει την μόνιμη «Ζώνη Ασφαλείας» της Ευρώπης, απέναντι στην απειλή μιας μαζικής και μακρόχρονης εξόδου πληθυσμών από την Υποσαχάρεια Αφρική και την Ανατολική Ασία.
Οι σημερινές διεργασίες αλλά και το σχέδιο που υλοποιείται, ουσιαστικά αποβλέπει στην δημιουργία δομών φιλοξενίας χιλιάδων ανθρώπων, που όμως εάν επαληθευτούν οι προβλέψεις των ειδικών, δεν θα μπορούν να απορροφηθούν, ούτε φυσικά να συντηρηθούν από την Ευρώπη.
Συγχρόνως θα υπάρξει ένα δραματικό αδιέξοδο, καθώς στην πλειονότητά τους αυτοί οι άνθρωποι δεν θα καλύπτονται από το καθεστώς του πρόσφυγα και έτσι ως οικονομικοί μετανάστες θα εγκλωβίζονται στις πρώτες χώρες υποδοχής (όπως θα είναι η Ελλάδα και η Ιταλία).
Με την πολιτική «ανοικτών θυρών» που υιοθέτησε χωρίς κανένα σχέδιο και προγραμματισμό η γερμανίδα Καγκελάριος Α. Μέρκελ (είχε προηγηθεί η... Τασία Χριστοδουλοπούλου, όπως ορθά υπενθύμισε ο Αλ.Τσίπρας) υπήρξε ένα «νεύμα» προς Αφρική και Ασία, δημιουργώντας λανθασμένες προσδοκίες σε εκατομμύρια απελπισμένους ανθρώπους.
Αυτή είναι η απρόσμικτη πρόκληση για την Ευρώπη, η οποία δεν αντιμετωπίζεται ούτε με φράκτες, ούτε με γενναιόδωρες φιλανθρωπίες, ούτε με καλές προθέσεις.
Και για την Ελλάδα η οποία μετατρέπεται (με την συναίνεση της κυβέρνησης) σταδιακά στην «Ζώνη Ασφαλείας» για την Ευρώπη, το βάρος είναι δυσβάστακτο. Πολύ περισσότερο για μια χώρα που είναι ήδη στα όρια της κατάρρευσης…
liberal.gr