Η Τουρκία έχει ανοίξει υπερβολικά πολλά μέτωπα για να αντέξει να τα διαχειριστεί όλα. Ούτε η Αμερική δεν θα μπορούσε να διαχειριστεί τόσα πολλά μέτωπα σήμερα. Η κυβέρνηση Ερντογάν-Νταβούτογλου στο εσωτερικό έχει ανοιχτά μέτωπα με όλους τους θεσμούς του κράτους, με τον εξόριστο Ιμάμη Γκιουλέν στα θρησκευτικά και πολιτικά θέματα, με όλο το πολιτικό σύστημα και με τους μισούς οικονομικούς μεγαλοπαράγοντες της χώρας, συν τους Κούρδους. Αυτά και μόνο αρκούν για να αποσταθεροποιήσουν οποιαδήποτε χώρα.
Σχολιάζει ο ΓΙΩΡΓΟΣ ΑΝΑΓΝΩΣΤΟΠΟΥΛΟΣ
Εδώ όμως έχουμε επιπλέον όλων αυτών των προβλημάτων, την τούρκικη κυβέρνηση να έχει καταφέρει να κάνει και όλο τον κόσμο εχθρό της (ανοιχτά η κρυφά), με μοναδική προς το παρόν εξαίρεση – και αυτή με αστερίσκους – το Κατάρ και τη Σαουδική Αραβία.
Η οικονομία της έχει χτυπηθεί εξ αιτίας της τάσης της να δημιουργεί παντού εχθρούς, ο τουρισμός της λόγω Ρωσίας, Συρίας αλλά και τρομοκρατίας έχει πάθει καθίζηση. Οι οικονομικές σχέσεις με τη Ρωσία μηδενίστηκαν.
Στον εξαγωγικό τομέα της έχουν μείνει οι εξαγωγές στην Ευρώπη, στις αραβικές χώρες (οι οποίες εξαγωγές έχουν πάρει την κατιούσα λόγω πτώσης των τιμών του πετρελαίου) και η χρηματοδότηση από Κατάρ και Σ. Αραβία.
Η τούρκικη λίρα καταρρέει έναντι του δολαρίου, που σημαίνει ότι ακριβαίνουν οι πρώτες ύλες, άρα και τα προϊόντα που παράγει. Οι χαμηλές τιμές του πετρελαίου βοηθάνε το ισοζύγιο αλλά τα συναλλαγματικά της αποθέματα εξαντλούνται.
Σε λιγότερο από ένα χρόνο η οικονομική ασφυξία θα γίνει αισθητή στον μέσο Τούρκο και αυτό θα αρχίσει να ξεθωριάζει τάχιστα την εικόνα του Ερντογάν στο εσωτερικό, εικόνα η οποία στηριζόταν εν πολλοίς στην οικονομική ανάπτυξη και όχι στον θρησκευτικό φανατισμό.
Το μέλλον της κυβέρνησης Ερντογάν και του κόμματος AKP δεν φαίνεται λαμπρό και αυτό λόγω εσωτερικών κυρίως προβλημάτων. Η δε προσφιλής Τουρκική τακτική της εξαγωγής των εσωτερικών της προβλημάτων δεν θα έχει αποτέλεσμα αυτή τη φορά, ο Τούρκος πολίτης θα εστιάσει την προσοχή του στην τσέπη του και την επιβίωσή του, όχι σε ισλαμιστικούς μεγαλοϊδεατισμούς, Κυπριακά, υφαλοκρηπίδες και ξερονήσια.
Από την άλλη, η στάση της Ρωσίας έναντι της Τουρκίας είναι σκληρότερη του αναμενόμενου. Ουδέποτε στο παρελθόν η Ρωσία έχει επιδείξει τέτοια τιμωρητική διάθεση έναντι οποιασδήποτε χώρας.
Μήπως λοιπόν η ακραία και πολυδιάστατη αντίδραση της Ρωσίας έναντι της Τουρκίας εμπεριέχει κι ένα μήνυμα προς χώρες οι οποίες ανήκουν στο ΝΑΤΟ; Ότι υπάρχουν πολλοί τρόποι και μέσα για χτυπήσεις κάποιον (όπως λένε οι φίλοι μας οι Εγγλέζοι «There is more than one way to skin a cat») και ότι το ΝΑΤΟ δεν είναι πανάκεια;
Ακούστηκε τελευταία από αξιωματούχους των ΗΠΑ και ΝΑΤΟϊκούς, ότι πίσω από το μεταναστευτικό κύμα δεν είναι μόνο η Τουρκία αλλά και η κυβέρνηση Άσαντ και η Ρωσία. Επειδή όλοι δείχνανε την Τουρκία ως ένοχο κανείς δεν πολυέδωσε σημασία σε αυτές τις καταγγελίες.
Μήπως θα έπρεπε να το ξανασκεφτούμε; Ο κ. Σόιμπλε προ ημερών δήλωνε ότι η Ρωσία θέλει να καταστρέψει την Ευρώπη. Μήπως λοιπόν ο κ. Σόιμπλε υπονοούσε ότι η Ρωσία είναι και αυτή πίσω από την μεταναστευτική κρίση (πλην της Τουρκίας) και με τον τρόπο αυτό τείνει να αποσταθεροποιήσει την Ευρώπη, άρα και το ΝΑΤΟ;
Ο κ. Σόιμπλε είναι μεν αγενής και απρεπής (που δηλώνει ότι μπορεί να μην είναι αρεστός αλλά είναι χρήσιμος… μάλλον δεν το πολυσκέφτηκε όταν το δήλωνε, γιατί και τα χαρτιά τουαλέτας είναι χρήσιμα, αλλά δεν επαίρονται γι’ αυτό), αλλά αυτά που λέει εμπεριέχουν συνήθως αλήθειες, έστω και μη βολικές.
Δεν θα ήτανε ούτε κακό ούτε παράλογο να σκεφτούμε και να προβληματιστούμε για ένα τέτοιο ενδεχόμενο. Για διαφορετικούς λόγους και ο Άσαντ και η Ρωσία θα ήταν ιδιαίτερα ικανοποιημένοι από μία αποσταθεροποιημένη ΝΑΤΟϊκή Ευρώπη.
Η Ρωσία διότι άλλο μέγεθος είναι η ενωμένη Ευρώπη και άλλο οι επιμέρους χώρες της (ρωτήστε τους Γερμανούς…), καθώς και οι εγγυήσεις ασφαλείας που θα χρειάζονταν από τις ΗΠΑ και ο Άσαντ για να αυξήσει το κόστος της ΕΕ, κάτι που πέτυχε, αφού είναι κοινός τόπος ότι το προσφυγικό / μεταναστευτικό έχει ως άξονα αναφοράς τον συριακό εμφύλιο.
Στην διεθνή σκακιέρα δεν υπάρχουν σταθερές, ακόμη και οι ορκισμένοι εχθροί έρχονται στιγμές που συντάσσονται μαζί έστω και σιωπηρά (Ρωσία / Τουρκία) προ του κοινού συμφέροντος. Άρα εδώ ταιριάζει μια δεύτερη παροιμία μετά αυτή… για τη γάτα παραπάνω: «politics makes for strange bedfellows»…
defence-point.gr