Η Ευρώπη τα τελευταία χρόνια διέρχεται δύο βαθιές αλλαγές. Το πρώτο είναι η αποδυνάμωση του Χριστιανισμού. Το δεύτερο είναι η δημογραφική παρακμή.
Ο πληθυσμός της Ευρώπης μαστίζεται από υψηλή γήρανση και βαρύτατη υπογεννητικότητα, με αυξανόμενες τάσεις τα τελευταία χρόνια λόγω της βαριάς οικονομικής κρίσης και όχι μόνο.
Από την άλλη πλευρά, οι ταχέως αναπτυσσόμενες μουσουλμανικές μεινότητες δεν έχουν ενσωματωθεί στις κοινωνίες. Και εδώ τίθεται το ερώτημα: είναι αυτή μια προσωρινή κατάσταση ή η Ευρώπη είναι στο δρόμο για να χάσει την ιστορική της ταυτότητα; Δυστυχώς το τελευταίο: η Ευρώπη γρήγορα θα μετατραπεί σε «Eurabia», δηλαδή σε ένα πολτικό και πολιτιστικό παράρτημα του αραβικού / μουσουλμανικού κόσμου που είναι θεμελιωδώς αντιχριστιανικό.
Η χρήση του όρου «Eurabia» εισήχθη για πρώτη φορά στα μέσα της δεκαετίας του 1970, από έναν τίτλο ενός περιοδικού που εκδιδόταν από τον Πρόεδρο του Συλλόγου για την Γαλλο-Αραβική Αλληλεγγύη, Lucien Bitterlin, και δημοσιεύθηκε σε συνεργασία με την Groupe d’Etudes sur le Moyen-Orient (Γενεύη), την France-Pays Arabes (Paris), και την the Middle East International.
Αυτή η ολέθρια συγχώνευση ξεκίνησε με τον Charles De Gaulle τη δεκαετία του 1960. Ο De Gaulle είδε ότι η δύναμη της Γαλλίας μειώθηκε μετά την απώλεια των αποικιών της και πίστευε ότι μια πιο ενωμένη Ευρώπη θα αποκαταστήσει κάποια γαλλικά δόξα. Προκειμένου να ενοποιήσει την Ευρώπη, ήθελε να σχηματισθεί ένας διεθνής συνασπισμός που θα μπορούσε να ανταγωνιστεί την Αμερική. Τα Αραβικά έθνη της Μέσης Ανατολής, απαράμιλλα στον πλούτο τους, φάνηκε να είναι πρόθυμοι συνεργάτες.
Θέτοντας τα θεμέλια για τη σχέση αυτή, στις 27 Νοεμβρίου 1967, ο De Gaulle δήλωσε ότι η Γαλλικό-Αραβική συνεργασία θα είναι ένα βασικό στοιχείο στη γαλλική πολιτική.
Ο στόχος της Eurabia ήταν να φέρει σε επαφή τις δύο ακτές της Μεσογείου με τα συμφέροντα της ευρωπαϊκής κοινωνίας να αντανακλούν με τα συμφέροντα του αραβικού κόσμου. Θα έπρεπε να υπάρχει μια ομογενοποίηση του πολιτισμού και της πολιτικής μεταξύ των δύο ακτών.
Αυτή η πολιτική ατζέντα ενισχύθηκε με σκοπό την πολιτιστική μεταμόρφωση της Ευρώπης. Το Ευρω-Αραβικό Συμπόσιο διάλόγου διεξήχθει στη Βενετία (1977) και το Αμβούργο (1983) και περιελάμβανε προτάσεις οι οποίες έπρεπε να εφαρμοστούν με επιτυχία. Οι προτάσεις αυτές συνοδεύονταν από μια σκόπιμη, προνομιακή εισροή αραβικών και άλλων μουσουλμάνων μεταναστών στην Ευρώπη σε τεράστιους αριθμούς.
Οι προτάσεις που περιλαμβάνει:
1. Ο συντονισμός των προσπαθειών που καταβάλλονται από τις αραβικές χώρες για την διάδοση της αραβικής γλώσσας και του πολιτισμού στην Ευρώπη,
2. Δημιουργία κοινών Αραβικών και Ευρωπαϊκών Πολιτιστικών Κέντρων σε ευρωπαϊκές πρωτεύουσες,
3. Η αναγκαιότητα της συνεργασίας μεταξύ ευρωπαίων και αράβων ειδικών, προκειμένου να παρουσιαστεί μια θετική εικόνα του αραβο-ισλαμικού πολιτισμού.
Επίσης κύριο όργανο του διαλόγου είναι το Ινστιτούτο MEDEA (Μήδεια) και το Ευρωπαϊκό Ινστιτούτο Ερευνών για τη μεσογειακή και ευρωαραβική συνεργασία, η οποία δημιουργήθηκε το 1995 με την υποστήριξη της Ευρωπαϊκής Επιτροπής.
Οι αλματωδώς αυξανόμενοι μουσουλμανικοί πληθυσμοί της Ευρώπης, εκμεταλλευόμενοι τα αγαθά της Δυτικής Δημοκρατίας, διεκδικούν δυναμικά και επιτυχώς την πολιτιστική και θρησκευτική τους διαφοροποίηση (ενδυμασία,μόρφωση, κοινωνική συμπεριφορά, τζαμιά κ.λ.π.).
Η ΕΕ έχει πετύχει την αποδυνάμωση των παραδοσιακών εθνικών κρατών. Σε όλη τη Δυτική Ευρώπη, μουσουλμάνοι μετανάστες τείνουν να εγκατασταθούν στις μεγάλες πόλεις, με το γηγενή πληθυσμό να πλέον να ζει υπό ασφυξία και να μειώνεται συνεχώς. Η Ελλάδα όχι μόνο δεν αποτελεί εξαίρεση στο ευρύτερο δημογραφικό ευρωπαϊκό πρόβλημα αλλά αντιθέτως η ανησυχία για το μέλλον της λαμβάνει υπαρξιακό χαρακτήρα. Σε 10-20 χρόνια, η Ελλάδα όπως την ξέρουμε σήμερα, δε θα υπάρχει πια. Σε δέκα χρόνια,θα κατοικούν 4-5 εκατ. μουσουλμάνοι νεαροί σε ηλικία, έναντι 5-6 εκατ. γερασμένων ελληνογενών.
Σήμερα, στο σύνολο των γεννήσεων στην Ελλάδα, το 25% περίπου είναι μουσουλμάνοι. Το ποσοστό αυτό αυξάνεται ραγδαία τα τελευταία χρόνια, έτσι που σχετικά σύντομα, οι γεννήσεις από μουσουλμάνες μητέρες θα φτάσουν το 50% του συνόλου. Αν δεν συμβεί κάποιο «δημογραφικό θαύμα», η δραματική μείωση του πληθυσμού της Ελλάδας είναι αναπόφευκτη καθώς το ποσοστό γονιμότητας αναμένεται να διαμορφωθεί στο 1,58 το 2060.
Κάθε γενιά για να αναπαραχθεί χρειάζεται κατ’ ελάχιστον 2.1 (δείκτης γεννητικότητας) παιδιά κατά μέσο όρο ανά γυναίκα: η ελληνική οικογένεια γεννά 1-1.3.
Πριν λίγους μήνες το World Economic Forum δημοσίευσε μια λίστα με τον ρυθμό γονιμότητας και η Ελλάδα είναι 4η χώρα στον κόσμο σε ρυθμό μείωσης πληθυσμού!!
Η γήρανση του πληθυσμού οδηγεί μαθηματικά σε περαιτέρω μείωση του ρυθμού ανάπτυξης και η κατάσταση γίνεται ακόμη πιο εφιαλτική από το γεγονός ότι τα Ελληνόπουλα, φεύγουν μαζικά στο εξωτερικό αναζητώντας ένα καλύτερο αύριο.
Το 2012, ο δείκτης γεννητικότητας στην Ελλάδα κατρακύλησε στις εννέα γεννήσεις ανά 1.000 κατοίκους, με τον αντίστοιχο αριθμό το 1980 να είναι 15,36. Η δραματική υποχώρηση του δείκτη είχε ξεκινήσει από τη δεκαετία του ‘90. Το 2012 καταγράφηκαν 84.851 γεννήσεις από Ελληνίδες (84,54%) και 15.520 από μετανάστριες (15,46%). Τα αντίστοιχα στοιχεία για το 2011 ήταν 87.426 (82,14%) από Ελληνίδες και 19.002 (17,85%) από αλλοδαπές. Σημειώνεται πως τα τελευταία χρόνια, ο γενικός δείκτης γονιμότητας των αλλοδαπών γυναικών στην Ελλάδα είναι σταθερά υψηλότερος από των Ελληνίδων.
Καταλαβαίνουμε πλέον όλοι ότι οι περισσότερες γεννήσεις αφορούν άτομα αλλοδαπής προέλευσης. Αν αναλογιστούμε πως εκατομμύρια των μουσουλμάνων που έχουν κατακλύσει την χώρα μας, κάνουν από 4-5 παιδιά, τότε ο θάνατος του έθνους είναι εγγύτερα από ποτέ άλλοτε.
Η μουσουλμανική εισβολή της Ευρώπης έχει προγραμματιστεί. Όσοι πιστεύουν το αντίθετο είναι αφελείς. Πρέπει να καταλάβουμε ότι η πολυπολιτισμικότητα είναι απλώς μια μεσαιωνική ιδεολογία και θα δημιουργήσει μεσαιωνικά αποτελέσματα.
ithesis.gr