Οσοι διατηρούν στον ιστορικό χρόνο τις πολυώνυμες αμφιβολίες τους για τις πολιτικές αυθεντίες, τις αξίες, τις εποπτείες και διαθέτουν ιστορική μνήμη, δεν παγιδεύονται στην αγανάκτηση που η κοινωνική συγκυρία επιβάλλει, αλλά ούτε αιχμαλωτίζονται από τα επιχρυσωμένα λόγια των σύγχρονων και μάλιστα δημοκρατικά εκλεγμένων τυράννων, οι οποίοι έχουν έναως Ηθος, δηλαδή δεν έχουν κανένα Ηθος.
Και έτσι οικοδομούν μα καινούργια Ηθική του μη Ηθικού, που σημαίνει μια ανήθικη Ηθική. Και προς αυτήν προσανατολίζουν, παραδειγματίζουν και εθίζουν τους πολίτες.
Και ειδικά στην ελληνική κοινωνία, με την άρδην αλλαγή των συνθηκών ζωής και την ιλιγγιώδη ανάπτυξη της δημοσιογραφικής αθλιότητας, διαπιστώνεται η αθρόα εισαγωγή της ηθικής πολιτικής ελεφαντίασης και της χοίρειας αδιαντροπιάς, μέσα στα ίδια μας τα σπίτια.
Και ποια είναι η διαπίστωση από την τηλεοπτική εικόνα των κυβερνητικών στελεχών, αλλά δυστυχώς και στελεχών της αντιπολίτευσης; Είναι ότι ο "ολοκληρωτισμός"της αναισχυντίας και της ανεμπόδιστης εν πολλοίς αυθαιρεσίας, στη χειρότερη μορφή της, αριθμοποιεί τους πολίτες και τους θεωρεί ανεγκέφαλους. Και υπάρχουν για να υπηρετούν τη διεφθαρμένη εξουσία και τους έρποντες στις παρυφές της.
Ωστόσο, οι αυταρχικοί "πρίγκιπες" της πολιτικής, οι οποίοι ουδέποτε μόχθησαν για το μεροκάματο ή ένιωσαν την καυτή "ανάσα" της ανάγκης για επιβίωση, δεν έπαψαν ποτέ να προχωρούν τον τραγικό ενίοτε δρόμο τους, κουβαλώντας στον ώμο τους την περιφρόνηση και την ειρωνεία του λαού, όσο κι αν κατά την πορεία τους το εκλαμβάνουν ως στέφανο 'εγκωμίων" και για μακαρισμό του προσώπου και του έργου τους...
Είναι γιατί οι πολιτικοί των ψευδώνυμων προσδοκιών και της απάτης, δεν βλέπουν ποτέ την κοινωνία σε τόσο βάθος, για να μπορούν και να την εξηγούν, όσο κι αν κατορθώνουν κατά χρονικά διαστήματα να την παραπλανούν.
Στην πραγματικότητα οι άνθρωποι αυτοί είναι ανασφαλείς, σκόρπιοι, διασπασμένοι. Τη ζωή τους, όσα προνόμια και οικονομική άνεση απολαμβάνουν, διακρίνει μια υπαρξιακή μιζέρια, η εκμηδένιση, η εγκατάλειψη.
Και η γυμνή τους συνείδηση παραδίδεται αμαχητί στην ερήμωση του εγώ μέσα σ' ένα εύρος εκφαυλισμού, με τη βλακεία να πτερώνεται ιδιότυπα!..
Και επέρχεται η κάθετη πτώση, οι κραυγές της απελπισίας και ο πόνος της απώλειας της εξουσίας, οι "φωνές των λύκων" και η συντριβή. Και οι πολιτικές μεγαλοστομίες ενός άλλοτε θεμιτού βερμπαλισμού, εμφανίζονται ως αρρώστια και ανικανότητα ή ασχετοσύνη. Και καταλήγουν όλοι αυτοί στους "υπονόμους" της ιστορίας μη έχοντας ακόμα και τότε σε επαρκή βαθμό το αίσθημα της αηδίας...
Ολοι αυτοί που εκπροσωπούν το αντιανθρώπινο πρόσωπο της πολιτικής, με το φιλελεύθερο φρόνημά τους να έχει υποστεί καθίζηση και με την εύκαμπτη σπονδυλική ηθική στήλη, ως "γυμνασμένοι" διαλεκτικοί απατεώνες που εξαπολύονται από ένα τέλειο προπαγανδιστικό δίκτυο, προσποιούμενοι τους "σωτήρες" της χώρας και τους "εργάτες" των συμφερόντων του λαού, καταλήγουν πεισιθανάτιες πολιτικές φιγούρες. Καθόλου μα καθόλου αξιολύπητες.