Ιστορικός
Κάποιοι λένε πως η ιστορία επαναλαμβάνεται, οι ιστορικοί όμως που ασχολούνται με την μελέτη της ιστορίας υποστηρίζουν ότι η ιστορία κυλάει γραμμικά. Και φυσικά πως θα μπορούσε να επαναληφθεί, αφού οι άνθρωποι αλλάζουν, η τεχνολογία προχωράει, η οικονομία περιστρέφεται παντού γύρω από τις ζωές όλων και ακόμα και το ήθος έχει γίνει προσωπική υπόθεση του καθένα. Αυτό που κατά την γνώμη μου ισχύει είναι η ανάμνηση και η ιδεολογία του έθνους-κράτους. Ένας λαός μαθαίνει την ίδια ιστορία και κληρονομεί μέσα στο κράτος το οποίο ζει την συνήθεια, την γραφειοκρατία, τον γενικό τρόπο σκέψης και αυτό είναι έναν όλον που σε κάθε κράτος έχει τον δικό του κώδικα επικοινωνίας.
Με μια μικρή αναδρομή από την κατάληψη της Κωνσταντινούπολης από τους Οθωμανούς, θα παρατηρήσουμε πως στον χώρο της σημερινής Ελλάδας όπου μιλιόνταν τα ελληνικά υπήρχε κοινή θρησκεία ήθη και έθιμα, στο διάστημα αυτό των τεσσάρων αιώνων περίπου η ιδιοσυγκρασία του Έλληνα δεν δίστασε να συνεργαστεί με τους Οθωμανούς εις βάρος ομοεθνών τους και δεν δίστασε για οικονομική ανέλιξη να πλουτίσει εις βάρος τους. Η ελληνική επανάσταση επήλθε κυρίως από τις ομάδες των αγροτών, των μορφωμένων που ζούσαν στο εξωτερικό και των οπλαρχηγών. Αυτές οι ομάδες ήταν η πλειοψηφία που δεν άντεξε την βαριά φορολογία, που είπε το όχι και ξεσηκώθηκε. Αυτή ήταν η πρώτη φορά Αριστερά. Έρχεται το 1830, η ίδρυση ανεξάρτητου ελληνικού κράτους όπου τότε βγαίνει στην επιφάνεια το ζήτημα εξουσίας-διακυβέρνησης της Ελλάδος. Ακολουθεί η κόντρα και μετά ο ξένος έλεγχος. Ακόμη και τα ελληνικά κόμματα έχουν την ονομασία αγγλικό, γαλλικό ρωσικό.
Δεν θα εξιστορήσω τα γεγονότα αναλυτικά, και θα φτάσω στην επόμενη μεγάλη καμπή του 1922, της Μικρασιατικής καταστροφής. 1.500.000 εκατομμύριο πρόσφυγες στην Ελλάδα λίγο μετά την ίδρυση του Σ.Ε.Κ.Ε που αργότερα ονομάστηκε κομμουνιστικό κόμμα Ελλάδος. Οι πρόσφυγες αυτοί έπρεπε να βρουν εργασία, να διεκδικήσουν τα δικαιώματα τους. Η πλειοψηφία των μικρών και μεσαίων ομάδων στράφηκε στον κομμουνιστικό κόμμα. Αυτή είναι η δεύτερη φορά Αριστερά. Πολεμήθηκε αρκετά και από την βενιζελική παράταξη, αλλά και από την αντιβενιζελική λόγω του φόβου του κόκκινου κινδύνου όπως τον λέγανε – της Ρωσίας με σκληρούς παράνομους νόμους συνεχόμενα έως το 1936-1941 που υφίσταται η δικτατορία του Ι.Μεταξά, όπου και κορυφώθηκε ακόμα περισσότερο με μια ευφάνταστη και ακραία προπαγάνδα.
Ακολουθεί η περίοδος της κατοχής και λίγο πριν το τέλος αυτής η σημαντικότερη περίοδος 1943-1949 ο ελληνικός εμφύλιος πόλεμος. Εκεί η κατάσταση εκτροχιάζεται και ιδεολογικά και πρακτικά. Έχουμε να κάνουμε με πόλους εξουσίας, και το ζήτημα ξεκινάει με την ερώτηση: ποιος θα κυβερνήσει την απελευθερωμένη Ελλάδα. Οι άξονες είναι οι εξής 4: αντάρτες του βουνού, Άγγλοι, ελληνική κυβέρνηση (αρχικά εξόριστη, μετέπειτα στην Αθήνα), ΚΚΕ. Μέσα σε αυτά τα χρόνια παρατηρούνται μια σειρά από μικρούς εμφυλίους μεταξύ κυβερνητικού στρατού-ανταρτών, ανταρτών-ΚΚΕ (σε ιδεολογική μορφή), Άγγλων-ανταρτών. Η κοινή συνισταμένη επαγωγικά είναι μια και αυτή είναι οι αντάρτες όπου στο πρόσωπό τους αντικατοπτρίζονται οι άνθρωποι του χωριού, οι αγρότες ο μεγαλύτερος πληθυσμός της επαρχιακής Ελλάδος. Οι περισσότεροι αντάρτες δήλωναν κομμουνιστές, γιατί ο κομμουνισμός εξέφραζε τον αγώνα τους και την πάλη τους αρχικά εναντίον των Γερμανών και έπειτα εναντίον των Άγγλων που οι προθέσεις τους για κυριαρχία στην Ελλάδα ήταν ξεκάθαρες. Ηττήθηκαν στα βουνά του Γράμμου το 1949 από τις υπέρογκες αγγλικές δυνάμεις, ενώ όσο πολεμούσαν η κυριαρχία των Αμερικάνων, το σχέδιο Τρούμαν, η CIA με τους εκπροσώπους τους άκμαζαν. Αυτοί οι άνθρωποι ήταν οι τρίτη φορά αριστερά. Από δω και πέρα η λογοκρισία, η αστυνομία φτάνουν το ζενίθ τους και απογειώνονται με την δικτατορία το 1967 η οποία έπεσε λόγω του Πολυτεχνείου. Οι φοιτητές του Πολυτεχνείου και όσοι τους στήριζαν ήταν η τέταρτη φορά αριστερά, ήταν η τέταρτη σε αποκορύφωμα επανάσταση. Πλέον περνάμε στην εποχή της μεταπολίτευσης που οι καταστάσεις δείχνουν και είναι καλές.
Από το 1975 λοιπόν φτάνουμε στο 2016 …και 41 χρόνια μετά όπου κάποιος έρχεται να πει: πρώτη φορά Αριστερά. Μάλλον αυτός ο άλλος εκτός από ημιμαθής στην αγγλική γλώσσα είναι ή ανιστόρητος ή μέρος του καπιταλιστικού συστήματος. O λόγος που ξεκίνησα το άρθρο αυτό με την μνήμη μας σαν γένος είναι ότι έχουμε δυστυχώς σαν Έλληνες κληρονομήσει μια συνεχή εμφύλια σύγκρουση. Η μια πλευρά μας είναι πάντοτε όσοι πουλάνε την Ελλάδα και η άλλη όσοι αγωνίζονται με κόπο για την Ελλάδα και τελευταία στιγμή την σώζουν. Ας φέρουμε την πέμπτη φορά αριστερά όχι πολιτικά, αλλά ιδεολογικά. Ας ενωθούμε για να πάψει η ιστορία να επαναλαμβάνεται.