Το κεντρικό θέμα των ημερών και μάλλον και των επόμενων μηνών, είναι το προσφυγικό. Παρ’ όλο που υπάρχουν έντονες διαφωνίες σε σχέση με ορισμένες πτυχές (π.χ. αν θα πρέπει ή όχι η αστυνομία να «αναγκάσει» τους πρόσφυγες να μείνουν σε κλειστά κέντρα, ή να ακολουθήσουν όποιες άλλες οδηγίες κριθεί απαραίτητο) ωστόσο, υπάρχει ένα μέρος της κατάστασης στο οποίο συμφωνούν άπαντες– εκείνο της ανθρωπιστικής καταστροφής.
Η στέρηση των στοιχειωδών μέσων διαβίωσης, δεν αφήνει ασυγκίνητο, σχεδόν κανένα πολίτη, γεγονός διόλου δυσερμήνευτο. Η ανθρώπινη ανάγκη, αποτελεί συλλογικό βίωμα και ως τέτοιο, είναι εύκολο να ανασύρει μνήμες και να μας διακινήσει συναισθηματικά. Ωστόσο, αυτό που παρατηρούμε είναι ότι, πέρα από την ενσυναίσθηση που μας ωθεί να συμπαρασταθούμε με όποιον τρόπο μπορούμε σε αυτούς τους ανθρώπους, αναδύεται και ένα συναίσθημα ενοχής, το οποίο επιβάλλει την προσφορά βοήθειας ως διορθωτική κίνηση για όσα οι πρόσφυγες υφίστανται στη χώρα μας.
Με μια πρώτη ανάγνωση φαίνεται παράδοξο γιατί να συμβαίνει κάτι τέτοιο, μιας και ο καθ’ ύλην αρμόδιος για την κατάσταση στην Ειδομένη, στο λιμάνι του Πειραιά και σε άλλα σημεία όπου έχουν συγκεντρωθεί και παραμένουν πρόσφυγες, είναι η κυβέρνηση. Μιας όμως και πρόκειται για μια δημοκρατικά εκλεγμένη κυβέρνηση, φυσικό είναι οι πολίτες να αισθάνονται υπεύθυνοι σε ένα βαθμό για την επιλογή τους και να βιώνουν αίσθημα ενοχής, καθώς με την ψήφο τους, οδήγησαν αυτούς τους ανθρώπους στην εξουσία. Εδώ όμως ακριβώς, στην ψήφο, σταματάει και η ευθύνη και η ενοχή των πολιτών.
Ουδείς μπορούσε να προβλέψει τον βαθμό της ηθικής κατάπτωσης, της δημοκρατικής στρέβλωσης και του κυνισμού της εξουσίας των κυβερνώντων. Μάλιστα, τις τελευταίες ημέρες παρατηρούνται προσπάθειες χειραγώγησης (όπως άλλωστε σταθερά επιλέγει να κάνει η κυβέρνηση) με στόχο να καταστούν οι πολίτες συνένοχοι, ώστε να εξαφανιστεί εντελώς οποιαδήποτε πιθανότητα διαμαρτυρίας ή έκφρασης δυσαρέσκειας από πλευράς τους. Αν είμαστε όλοι εξίσου ένοχοι, ποιος θα τολμήσει να κατηγορήσει την κυβέρνηση;
Ο ΣΥΡΙΖΑ ποντάρει στο ότι οι πολίτες έχουν συνηθίσει τη συστηματικά παράλογη τακτική διακυβέρνησης που ακολουθεί όλο αυτό το διάστημα, σε βαθμό, που οι όποιες διαφωνίες και αντιδράσεις έχουν «εξουδετερωθεί». Πράγματι, είναι πάρα πολύ δύσκολο να εξηγήσει κάποιος ορθολογικά τις πολιτικές επιλογές της κυβέρνησης. Κι αν το προηγούμενο διάστημα που τα ζητήματα είχαν να κάνουν με την οικονομία, η πολυπλοκότητα των διαπραγματευτικών συσχετισμών σε επίπεδο Ευρωπαϊκής Ένωσης βοηθούσε στη συγκάλυψη, το προσφυγικό αποκάλυψε όλα όσα αποφεύγαμε να συνειδητοποιήσουμε.
Η κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ δρα ενάντια στα συμφέροντα των πολιτών της χώρας και χρησιμοποιεί τόσο τους ίδιους τους πολίτες όσο και τους πρόσφυγες για να πετύχει το μόνο που πραγματικά την ενδιαφέρει: την παραμονή στην εξουσία. Ειδικά στην περίπτωση του προσφυγικού, συμβαίνει το εξής «καταπληκτικό» - η κυβέρνηση από τη μια χρησιμοποιεί τους πρόσφυγες ως «ασπίδα» προκειμένου οι πολίτες να μην αντιληφθούν τα μέτωπα που παραμένουν ανοιχτά και τοποθετούν την Ελλάδα σε εξαιρετικά δυσχερή θέση με πολύ δυσοίωνο μέλλον και από την άλλη, χρησιμοποιεί τους πολίτες ως άλλοθι, προκειμένου να μην παράσχει στους πρόσφυγες όλα όσα χρειάζονται ώστε να διαβιούν σε ανθρώπινες συνθήκες για όσο διάστημα παραμείνουν στη χώρα μας (σημειωτέον ότι, η κυβέρνηση έχει ήδη λάβει χρήματα από την Ε.Ε γι’ αυτόν τον σκοπό).
Αυτό το ατέρμονο παιχνίδι της κυνικής εξουσίας του ΣΥΡΙΖΑ που αλέθει τους ανθρώπους στη μηχανή του κιμά, είναι επιτακτική ανάγκη να τελειώσει άμεσα. Θα πρέπει να δοθεί η δυνατότητα στους πολίτες να εκφραστούν, διαφοροποιώντας τη θέση τους από την κυβέρνηση και απορρίπτοντας την ενοχή που τόσο έντεχνα προσπαθεί να τους φορτώσει ο ίδιος ο πρωθυπουργός. Δεν είμαστε όλοι ίδιοι με τον Αλέξη Τσίπρα, ούτε και ταυτιζόμαστε με τον τρόπο σκέψης και δράσης του. Μπορεί ο ίδιος να μη σέβεται καν τη χώρα που τον ανάθρεψε, αλλά οι πολίτες υπολήπτονται την πατρίδα τους, νοιάζονται για τη ζωή τους και για τους συνανθρώπους τους. Αυτή η ενοχή δεν μας αξίζει. Και αυτό, θα είναι κάτι που θα το καταλάβει καλά ο πρωθυπουργός – θα φροντίσουν οι ίδιοι οι πολίτες που τον ψήφισαν να του δείξουν ότι είναι πολύ πιο διαφορετικοί από αυτόν - είναι άνθρωποι.
Η Ειρήνη Αγαπηδάκη είναι ψυχολόγος με μεταπτυχιακές σπουδές στην Προαγωγή & Αγωγή Υγείας και Υποψήφια Διδάκτωρ της Ιατρικής Σχολής Αθηνών.
liberal.gr