Η ετήσια άσκηση «Deniz Yıldızı» (Θαλάσσιος Αστέρας) ξεκίνησε χθες στη Μαύρη Θάλασσα και θα διαρκέσει μέχρι τις 5 Απριλίου. Όπως ανακοινώνουν οι Τούρκοι, κατά τη διάρκεια της άσκηση; Θα πραγματοποιηθούν πραγματικές βολές πυρών, για την αντιμετώπιση θαλασσίων και εναέριων στόχων.
Ωστόσο, η πιο σημαντική διάσταση της άσκησης είναι η ταυτόχρονη επίσκεψη μονάδων του τουρκικού Στόλου σε λιμένες της Μαύρης Θάλασσας, το διήμερο 3-4 Απριλίου. Τα λιμάνια είναι της Βάρνας στη Βουλγαρία, της Κοστάντζας στη Ρουμανία, του Μπατούμι στη Γεωργία και την Οδησσό στην Ουκρανία.
Και μόνο από την αναφορά των λιμένων που θα επισκεφτούν τα τουρκικά πλοία αποκαλύπτεται και η πολιτική στόχευση της άσκησης. Η τουρκική πλευρά «πουλάει» στη Δύση και στους «συμμάχους» της στο ΝΑΤΟ πολιτική ορθότητα, επιχειρώντας να προωθήσει την εικόνα της ως αναχώματος στην επέκταση της ρωσικής στην περιοχή.
Ρουμανία και Βουλγαρία είναι χώρες-μέλη του ΝΑΤΟ, σε ένα σημείο προβληματικό από αμυντικής πλευράς, καθώς το τακτικό πλεονέκτημα το έχει η ρωσική πλευρά, αφού η Ατλαντική Συμμαχία θα πρέπει να επενδύσει πολλά δισεκατομμύρια για να δημιουργήσει τις προϋποθέσεις που θα επιτρέψουν να είναι σε θέση να ορθώσει αξιόπιστη άμυνα.
Βέβαια, όταν βρέθηκε απέναντι σε ρωσικές δυνάμεις, πολύ πιο αδύνατες και με το πλεονέκτημα να το έχουν ξεκάθαρα οι τουρκικές ένοπλες δυνάμεις, δηλαδή στα σύνορα με τη Συρία, η Τουρκία έκανε τα πάντα για να εμπλέξει το ΝΑΤΟ, φοβούμενη να δράσει μόνη της, ενώ εξαιρετικά είναι διαδεδομένη η πεποίθηση ακόμα και στους κόλπους της Συμμαχίας, ότι η κατάρριψη του Su-24 Fencer στόχο είχε να προκαλέσει κρίση «πειθαναγκάζοντας» το ΝΑΤΟ να σπεύσει, τερματίζοντας την καταφανώς παθητική στάση απέναντι στην Τουρκία που τραβούσε τον δικό της δρόμο και απλώς επιθυμούσε οι υπόλοιποι να εργαστούν για να πετύχει η Τουρκία τους εθνικούς της στόχους…
Κατά συνέπεια, η αποκαλούμενη ως «επίδειξη σημαίας» στην οποία προβαίνει στην περιοχή της Μαύρης Θάλασσας, ακολουθεί σε γενικές γραμμές την ίδια λογική που για μια ακόμη φορά είναι εξόχως αποσταθεροποιητική και μάλιστα σε μια στιγμή που οι προσπάθειες Μόσχας και Ουάσιγκτον για να προσεγγίσουν δείχνουν ειλικρινείς και είναι μέχρι στιγμής επιτυχείς.
Υπάρχουν όμως όπως φαίνεται «σύμμαχοι» που επενδύουν στη σύγκρουση και το χάος για να επιβιώσουν. Κατά άλλους είναι άλλη μία εκδοχή της πολιτικής της εξαγωγής εσωτερικών προβλημάτων. Η Ιστορία θα δείξει. Δεν αντιλαμβάνονται βέβαια ότι με τον τρόπο αυτό «ανοίγουν τον λάκκο τους» μια ώρα αρχύτερα…