Η Ράκκα στην ανατολική Συρία ήταν μια από τις πόλεις - πρότυπο της ειρηνικής συνύπαρξης σιιτών - σουνιτών μουσουλμάνων αλλά και χριστιανών.
Το καλοκαίρι του 2014, κι ενώ οι διάφορες αντάρτικες ομάδες τσακώνονταν μεταξύ τους και λίγες μόλις ημέρες μετά από μία μεγάλη φιλοκυβερνητική διαδήλωση, η πόλη έπεσε στα χέρια της ISIL.
Η πτώση της πόλης σήμανε την κόλαση για τις γυναίκες.
Οι "Ουμ Μοχάμεντ" και η "Ουμ Κουράν" περιγράφουν την καθημερινή ζωή των γυναικών. Υποχρεωμένες να φορούν το νικάμπ καλύπτοντας όλο το πρόσωπό τους, δεν επιτρέπεται να κυκλοφορούν μόνες στο δρόμο, ει μη μόνο ανά δύο ή συνοδεία ανδρός. Επιπλέον δεν επιτρέπεται να πηγαίνουν σχολείο, να σπουδάσουν ή να δουλέψουν.
Μέχρι και προϊόντα βαφής μαλλιών έχουν ζωγραφισμένο το πρόσωπο.
Η Ουμ Μοχάμεντ υπογραμμίζει τη μεγάλη δύναμη της Hisba, της θρησκευτικής αστυνομίας ενώ θυμάται την εκτέλεση ενός σύριου στρατιωτή, του οποίου μετά το αποκεφαλισμένο σώμα πολτοποιήθηκε από τα αυτοκίνητα ώστε τέλος δεν απέμεινε τίποτε από τη σωρό του.
Στη συνέχεια ξεναγεί στην πλούσια συνοικία της πόλης από όπου εξεδιώχθησαν ή ακόμη και εκτελέστηκαν οι ιδιοκτήτες των σπιτιών για να εγκατασταθούν οι ξένοι τζιχαντιστές από Αφγανιστάν, το Καζακστάν, τη Σαουδική Αραβία αλλά και ευρωπαϊκές χώρες όπως η Γαλλία.
Ωστόσο η δύναμη της ISIL έχει περιοριστεί, μαχητές εγκαταλείπουν την πόλη ενώ αρκετοί κλέβουν τις ταυτότητες των κατοίκων για να διαφύγουν ως...πρόσφυγες.
Η "Ουμ Μοχάμεντ" ονειρεύεται τη στιγμή που θα ζήσει πάλι όπως παλιά.