Η δολοφονική επιχείρηση στις Βρυξέλλες, υπήρξε ο καταλύτης που εγκαινίασε μια νέα σελίδα στη γεωπολιτική, που στοχεύει να αναθεωρήσει εκ βάθρων τη γεωστρατηγική ολόκληρης της Ευρασίας...
του Κ. ΚΥΡΙΑΚΟΠΟΥΛΟΥ
Δυο είναι τα μοιραία λάθη στον τρόπο με τον οποίο προσεγγίζεται αυτή η εξέλιξη.
Το πρώτο είναι η απολυτοποίηση του ρόλου της Ευρωπαϊκής πολιτικής ελίτ. Μα στην ουσία δεν αναδεικνύει παρά το αυτονόητο. Τον προσανατολισμό δηλαδή αλλά και την ετοιμότητα, των μηχανισμών της καταστολής και του ελέγχου, να αξιοποιούν σε βάρος των κοινωνιών, κάθε δυνατότητα που τους προκύπτει εκ των πραγμάτων, και φυσικά η εκτροπή από την «κανονικότητα» συνιστά μια νέα δυνατότητα που δε θα έμενε αναξιοποίητη. Είναι όμως άλλο πράγμα να περιγράφεις τη σχετική βολικότητα ενός αποτελέσματος ή την ικανότητα της στοχευμένης διαχείρισής του, και εντελώς διαφορετικό η ανάγκη της σωστής ανάγνωσης της φυσιογνωμίας και της ταυτότητας του προβλήματος.
Το δεύτερο είναι η εύκολη εναπόθεση μιας νέας κατάστασης, στο ράφι με τη φαρέτρα των υποπροϊόντων του Ιμπεριαλισμού. Στη βάση της είναι μια αληθινή προσέγγιση. Αυτό όμως δε την καθιστά μοιραία και ολοκληρωμένη προσέγγιση. Και στη γεωπολιτική, το ν αφορίζεις τον «κατασκευαστή» για το τερατούργημά του, υπό προϋποθέσεις είναι και ο ασφαλέστερος τρόπος για ν αποτύχεις στη διαχείριση των...
ανεξέλεγκτων χαρακτηριστικών που του ενέπνευσε, πολύ δε περισσότερο όταν αυτές στην πράξη απογαλακτίζονται από τη δυνατότητα ακόμη και του κατασκευαστή να τις χαλιναγωγήσει.
Ας αφήσουμε λοιπόν κατά μέρος την αυθαίρετη ταμπελοδοσία στο πρόβλημα, και ας τολμήσουμε, παράλληλα αλλά και ανεξάρτητα από αυτήν, να κοιτάξουμε κατάματα την αλήθεια.
Οι φονιάδες των Βρυξελλών, δεν είναι μονάχα δημιουργήματα συγκεκριμένων στρατηγικών επιλογών που διαμέλισαν χώρες. Είναι ταυτόχρονα και αυτοτελείς φορείς μιας συγκεκριμένης κουλτούρας θανάτου, ενός πολιτισμικού φορτίου με συγκεκριμένη ταυτότητα, πρόθυμοι και έτοιμοι να λειτουργήσουν έξω από τα πρωτόκολλα συγκεκριμένων σχεδιασμών, με αποτελέσματα που δεν κεφαλαιοποιούνται πάντα από μηχανισμούς, πολιτικές ελίτ και ηγεσίες χαρτογιακάδων.
Οι φονιάδες των Βρυξελλών, ως υποσύνολο ενός απροσδιόριστου αριθμού εισβολέων που κατακλύζουν τη χώρα μας και την Ευρώπη, αισθάνονται στην πλάτη τους ένα ισχυρό αποκούμπι αυτό το Ισλαμικού κράτους με υπόσταση άκρως υπολογίσιμη στη συγκεκριμένη ιστορική συγκυρία, και αυτό τονώνει την πεποίθηση πως ο ριζοσπαστικός τους φανατισμός, αναγορεύεται εκ των πραγμάτων και σε πρωταγωνιστή πλανητικών εξελίξεων.
Και φυσικά η νέα σελίδα στη γεωπολιτική εγκαινιάζεται και με την καταλυτική συμβολή της πρόσφατης συμφωνίας Ευρωπαϊκής Ένωσης – Τουρκίας, που δυστυχώς δεν προσεγγίζεται με την ίδια ταυτότητα και από τους δύο πρωταγωνιστές.
Για την Ευρωπαϊκή Ένωση, υπήρξε – αφελώς – μια συγκυριακά ιστορική ευκαιρία ικανή να χαλιναγωγήσει τον τουρκικό τσαρλατανισμό, αλλά για την ίδια την Τουρκία που κινείται πλέον απροκάλυπτα στη λογικη της αναβίωσης του νεοοθωμανικού Imperium, αποτελεί ένα κορυφαίο διπλωματικό χαρτί που απελευθερώνει και ταυτόχρονα εμπνέει τις πιο επικίνδυνες και ακραίες δυνάμεις που είναι πρόθυμες να στηρίξουν τη γεωστρατηγική της επιδίωξη.
Είναι αυτό μια διαδικασία που πρακτικά δεν αποσπάται από διεργασίες με γενικό τίτλο «Ιμπεριαλιστικοί σχεδιασμοί»??? Προφανώς και είναι. Αλλά ο Αμπτουλάχ, ο Χασάν, ο Αλή και οι εκατοντάδες χιλιάδες Χασάνηδες που έχουν εισβάλει στην Ελλάδα και την Ευρώπη, διευκολύνουν αντικειμενικά αυτούς τους σχεδιασμούς, αλλά εμπνέονται από ένα πολύ ιδιαίτερο «αξιακό σύστημα» που χρησιμοποιείται αλλά δε χαλιναγωγείται, που βολεύει αλλά δεν ελέγχεται, που διευκολύνει αλλά δεν υπόκειται σε πρωτόκολλα με προβλέψιμο και σαφή τρόπο.
Η Ευρώπη λοιπόν και πρωτίστως η Ελλάδα, είναι προφανέστατα εγκλωβισμένες στην περιδίνηση ενός σχεδίου γεωπολιτικού, αποτελούν όμως ταυτόχρονα και πολιτισμικό στόχο του ριζοσπαστικού Ισλάμ και των δυνάμεων που απελευθέρωσαν οι εξελίξεις και που αυτονομούνται στα πλαίσια του δικού τους φονταμενταλισμού, επομένως δε συνιστά υπερβολή να πούμε πως η Ελλάδα και η Ευρώπη δέχονται έναν ανελέητο πολιτισμικό και θρησκευτικό πόλεμο που μόλις ξεκινά και οι προεκτάσεις του θα είναι απρόβλεπτες.
Ο ασφαλέστερα λαθεμένος τρόπος προσέγγισης αυτής τη κατάστασης, είναι η εθελοτυφλία, και ένα υποκριτικό πολιτικό σαβουάρ βιβρ, που αρνείται να αναγνωρίσει την ταυτότητα αυτού του πολέμου, θεωρώντας πως με αυτό τον τρόπο δε συμβάλει στο φανατισμό της άλλης πλευράς. Σφάλμα ολέθριο…
Ένα σφάλμα που οι ελληνόφωνοι ουρακοτάγκοι στη δική μας τη χώρα το προσπερνούν με την αυταπάτη πως η καλή συμπεριφορά και το πλεόνασμα «ανθρωπισμού» που επιδεικνύεται, συμβάλει στο να παραμένει η χώρα έξω από το κάδρο της ισλαμικής τρομοκρατίας.
Είναι σφάλμα ολέθριο γιατί δεν προετοιμάζει την κοινωνία γι αυτά που έρχονται… Αποκρύπτει σκόπιμα μια πραγματικότητα που είναι επικίνδυνη και εφιαλτική… Και κυρίως τρέφει μια επικίνδυνη νιρβάνα αναφορικά με τα ζητήματα της εθνικής ασφάλειας. Κανείς και για τίποτε δεν προετοιμάζεται και με αυτούς τους επικίνδυνους και ανεύθυνους χειρισμούς, θα πιαστούν στον ύπνο ακόμη και οι ένοπλες δυνάμεις της χώρας.
Πέρα λοιπόν από ιδεοληψίες, εμμονές και κάθε λογής επικίνδυνες αυταπάτες, πέρα από αυθαίρετες, ημιαυθαίρετες, βολικές και εν πολλοίς συνηθισμένες ερμηνείες των γεγονότων με τις οποίες όλοι μας ίσως έχουμε εξοικειωθεί, η αλήθεια είναι πως η γεωπολιτική της επόμενης μέρας είναι πολύ πιο σύνθετη, ανεξέλεγκτα επικίνδυνη, και οι κοινωνίες – ανάμεσά τους και η ελληνική – εμφανίζονται ιστορικά ως οι πλέον ανέτοιμες να αντιμετωπίσουν τον επερχόμενο εφιάλτη.
Η διαχείριση των εξελίξεων από τις Ευρωπαϊκές ελίτ, ξεγελούν. Παραπέμπουν τα πάντα στη βολική εκδοχή της υπαρκτής αντιλαϊκής συνομωσίας. Πρόκειται για μια αντίληψη, που θα διαψευστεί με τρόπο εφιαλτικό ως η δήθεν μόνη που μπορεί να ερμηνεύσει τις εξελίξεις.
Μας διαφεύγει – και αυτό είναι έγκλημα – ότι η αντιλαϊκή διαχείριση των εξελίξεων, παραμένει προσωρινά εφικτή, διότι η πολιτισμική επίθεση παραμένει ακόμη στο επίπεδο της γενικής πρόβας. Τι θα γίνει όμως όταν από τη γενική πρόβα περάσουμε στη γενικευμένη επίθεση???
Ας αναρωτηθούμε σοβαρά, κι ο καθένας ας αναλάβει τις ευθύνες του. Προς το παρόν, μετά την απελευθέρωση της Παλμύρας, ας έχουμε επίγνωση ότι ο επόμενος δολοφονικός αντιπερισπασμός που θα επιχειρήσουν οι Ισλαμιστές στην Ευρώπη θα είναι εντυπωσιακότατος. Αναζητείστε τους αδύναμους κρίκους, και κάντε τις υποθέσεις σας.
ΕΛΛΗΝΙΚΟ ΦΟΡΟΥΜ