Η ΚΥΒΕΡΝΗΣΗ ΥΠΟΧΩΡΕΙ ΣΕ ΠΡΟΣΦΥΓΙΚΟ ΚΑΙ ΕΘΝΙΚΑ ΘΕΜΑΤΑ ΓΙΑ ΝΑ ΚΕΡΔΙΣΕΙ ΤΗΝ ΑΞΙΟΛΟΓΗΣΗ, ΕΝΩ ΤΑΥΤΟΧΡΟΝΑ ΘΑ ΧΑΣΕΙ ΚΑΙ ΤΗΝ ΕΛΑΦΡΥΝΣΗ ΧΡΕΟΥΣ
Η γερμανική παγίδα μέσα στην οποία εγκλωβίστηκε η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ έχει αρχίσει και διαφαίνεται. Η ελληνική πλευρά υποχωρεί στο προσφυγικό για να κλείσει η αξιολόγηση που εδώ και 6 μήνες έχει καθυστερήσει, ενώ την ίδια ώρα ορατός είναι ο κίνδυνος η μείωση του χρέους να εξελιχθεί στο μεγαλύτερο φιάσκο όλων των εποχών.
Η αλλαγή στάσης της Γερμανίας έναντι της Ελλάδας τους τελευταίους μήνες, μόνο ως ειλικρινής πρόθεση φιλίας δεν μπορεί να αναγνωριστεί.
Αρκετοί πολιτικοί αναλυτές, εύλογα αναρωτούνται πώς είναι δυνατόν το Βερολίνο που μέχρι πριν από λίγο καιρό επιθυμούσε διακαώς το Grexit, να βρίσκεται τώρα στο πλευρό της Ελλάδας και μάλιστα με δημόσιες δηλώσεις στήριξης του ίδιου του «αρχιτέκτονα της καταστροφής», του Βόλφγκανγκ Σόιμπλε.
Εδώ, λοιπόν, αρχίζει να διαφαίνεται μια απίστευτη αλλά και συνάμα πολύ επικίνδυνη μεθόδευση από την πλευρά της κυβέρνησης: για να «κλειδώσουν» την αξιολόγηση της ελληνικής οικονομίας, δέχονται όλο τον όγκο του προσφυγικού αλλά και εθνικά επιζήμιες υποχωρήσεις στα εθνικά θέματα (Σκοπιανό, Αιγαίο, ελληνοτουρκικά κλπ.) με την ελπίδα ότι, εκτός από μια «χαλαρή» αξιολόγηση, θα πάρουν και γενναίο «κούρεμα» χρέους.
Μόνο τυχαίες δεν είναι, άλλωστε, οι τοποθετήσεις των συριζαίων για την ονομασία των Σκοπίων, με αποκορύφωμα τη χθεσινή δήλωση του Μάκη Μπαλαούρα, ο οποίος αρχικά είπε ότι θα δεχόταν και σκέτο ένα όνομα «Μακεδονία» για τη γειτονική χώρα και εν συνεχεία το «μάζεψε» κατά τη συνήθη τακτική των στελεχών του κυβερνώντος κόμματος.
Ο βουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ, Μάκης Μπαλαούρας
Αυτό το διαρκές παιχνίδι, πρώτα ο Ξυδάκης, μετά ο Μουζάλας και ύστερα ο Μπαλαούρας, να λένε τα δικά τους και εν συνεχεία να ανακαλούν επικαλούμενοι είτε λάθος, είτε σφάλμα εν τη ρύμη του λόγου, είτε εσκεμμένη απομόνωση των δηλώσεών τους, εντάσσεται στο ευρύτερο πλάνο της κυβέρνησης να αρχίσει σιγά - σιγά η ελληνική κοινωνία να προετοιμάζεται για σοβαρότατες υποχωρήσεις στα μεγάλα εθνικά θέματα.
Διόλου τυχαίο δεν είναι ούτε και το «πάγωμα» της υπόθεσης Μουζάλα, με την παράλληλη κυβίστηση του Καμμένου.
Και, βεβαίως, δεν θα πρέπει να παραβλέψει κανείς και τους «πρόσφυγες-επενδυτές» του Μάρδα, που ήρθε να δώσει τη δική του πινελιά σε αυτό το σκηνικό «καραγκιόζ-μπερντέ».
Όλα αυτά συμβαίνουν ελέω μιας «βελούδινης» αξιολόγησης, η προώθηση της οποίας αποτελεί σύλληψη και έργο του χερ Σόιμπλε.
Αξιολόγηση με «δεκανίκια»: Μια ομολογία αποτυχίας του Μνημονίου
Εύκολα μπορεί να καταλάβει κανείς, ότι αυτή η light – κατ’ άλλους τραβηγμένη από τα μαλλιά – αξιολόγηση γίνεται από πλευράς Ευρωπαϊκής Ένωσης, επειδή ακριβώς η Ελλάδα δεν μπορεί να περάσει τον «κάβο» της διαπραγμάτευσης από μόνη της.
Και εξίσου εύκολα μπορεί κάποιος να αντιληφθεί, γιατί η ΕΕ προχώρησε σε ένα ιδιαίτερα σκληρό «παζάρι» με το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο (ΔΝΤ), σε μια προσπάθεια να μεταπείσει τον σκληρό πυρήνα του Οργανισμού, την ομάδα Τόμσεν-Βελκουλέσκου, να υπαναχωρήσει ως προς τις αξιώσεις της απέναντι στην Αθήνα.
Η έδρα του ΔΝΤ στην Ουάσιγκτον
Υπενθυμίζεται πως, υπό κανονικές συνθήκες, η ελληνική οικονομία θα έπρεπε να αξιολογείται ανά 3-4 μήνες, ώστε να πιστοποιείται η ορθή πορεία του ελληνικού προγράμματος. Συνεπώς, εάν η Ελλάδα κόβει το νήμα της πρώτης αυτής αξιολόγησης καθυστερημένα και με «σπρώξιμο», τι θα συμβεί στις επόμενες αξιολογήσεις;
Είναι φανερό, πλέον, πως αυτή κατάσταση καταδεικνύει πως το «Μνημόνιο 3» έχει αποτύχει. Και το χειρότερο απ’ όλα είναι ότι η κυβέρνηση ασπάστηκε εν λευκώ μια αποτυχημένη οικονομική συνταγή, με ολέθριες συνέπειες για τον τόπο.
Απίστευτα παιχνίδια με το χρέος
Αυτά ως προς την αξιολόγηση, γιατί η μεγαλύτερη φάρσα κρύβεται πίσω από το κεφάλαιο «ελληνικό χρέος». Είναι ήδη γνωστό ότι το ΔΝΤ επιμένει σε κάθε ευκαιρία πως το χρέος της Ελλάδας δεν είναι βιώσιμο.
Είναι επίσης γεγονός ότι το Ταμείο έχει ζητήσει να υπάρξει μια γενναία αναδιάρθρωση του χρέους. Κι ενώ μέχρι πρότινος η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ έδειχνε να ποντάρει αρκετά στο να ανοίξει η συζήτηση γι’ αυτό το θέμα, ξαφνικά κατεβάζει τον πήχη ως προς τους στόχους που είχε θέσει αρχικά.
Ξαφνικά; Όχι και τόσο: Απλώς, με την προοπτική μιας «χαλαρής» αξιολόγησης, η Αθήνα αναθεώρησε προς τα κάτω τις αξιώσεις της.
Τούτο συνεπάγεται πως, στο πλαίσιο της επιμήκυνσης του χρόνου αποπληρωμής του χρέους, η χώρα μας θα πληρώνει 3 δισ. ευρώ λιγότερα τοκοχρεολύσια.
Η συζήτηση στην οποία τόσο πολύ πόνταρε ο πρωθυπουργός Αλέξης Τσίπρας δεν είναι παρά ένα φιάσκο, ενώ και η δήθεν «κόντρα» με το ΔΝΤ δεν είναι παρά ένα επικοινωνιακό τρικ, για πεισθεί ο κόσμος για το δίπολο της δήθεν «καλής» κυβέρνησης που αντιμάχεται την «κακιά» Λαγκάρντ.
Ο Σόιμπλε «βλέπει» φθινόπωρο και γελάει...
Εν τέλει, όλο αυτό είναι ένα καλοστημένο σχέδιο της Γερμανίας και στο τέλος η μείωση του χρέους θα είναι μια παταγώδη αποτυχία.
Με βάση τις μέχρι στιγμής προβλέψεις, το Βερολίνο και ο Σόιμπλε ποντάρουν στο γεγονός ότι μέχρι το φθινόπωρο η κυβέρνηση Τσίπρα-Καμμένου θα έχει δηλώσει αδυναμία να διαχειριστεί όλα όσα συμβαίνουν στη χώρα (οικονομία και προσφυγικό).
Τότε, εκεί κοντά στον Σεπτέμβριο του 2016, θα αποκαλυφθεί ότι τα «κουκιά δεν βγαίνουν» και πως η Ελλάδα παραμένει μια υποτελής αποικία χρέους και συνάμα μια αποθήκη ανθρώπινων ψυχών, χωρίς καμία απολύτως προοπτική για ανάκαμψη και με το φάντασμα της χρεοκοπίας να πλανάται ξανά από πάνω της, όπως ακριβώς έγινε και τον Ιούλιο του 2015, παραμονές της επιβολής των capital controls.
Το σχέδιο Σόιμπλε δείχνει να δουλεύει, μέχρι στιγμής, «ρολόι»: ο απόλυτος εκμηδενισμός της χώρας και των πολιτών της είναι πια θέμα χρόνου.
newsbomb.gr