Όλοι μας έχουμε γίνει μάρτυρες το τελευταίο χρονικό διάστημα, επιθέσεων με παγιδευμένα αυτοκίνητα. Είναι μία πραγματικότητα που τη ζούμε αρκετά συχνά σε Τουρκία, Συρία, Ιράκ και Λιβύη, αλλά και οπουδήποτε αλλού επιθυμεί το DAESH ή άλλες εξτρεμιστικές οργανώσεις να επιτεθούν. Ο λόγος επιλογής τέτοιων χτυπημάτων είναι πως ο βομβιστής μπορεί να φτάσει πάρα πολύ κοντά στο στόχο του, χρησιμοποιώντας μέσα, από την καθημερινότητα της κοινωνίας, που δεν τραβούν την προσοχή κανενός (σ.σ. στο πρόσφατο τρομοκρατικό χτύπημα στην Άγκυρα το επίσημο κράτος γνώριζε 2 ώρες πριν την επίθεση, ότι θα πραγματοποιηθεί και παρόλα αυτά δεν πέτυχαν να την παρεμποδίσουν), ενώ λόγω της ριζοσπαστικοποίησης των μελών της οργάνωσης είναι πολύ εύκολο να βρεθούν οι βομβιστές αυτοκτονίας που απαιτούνται.
Αυτό που δεν έχουμε σκεφτεί μέχρι σήμερα είναι πως τα αυτοκίνητα που παγιδεύονται με αυτοσχέδιους εκρηκτικούς μηχανισμούς ή αλλιώς Improvised Explosive Devices – IED’s δεν είναι η μόνη μορφή, με την οποία οι τζιχαντιστές μπορούν να φτάσουν στο στόχο τους.
Το DAESH πλέον επεκτείνεται σταδιακά σε νέα εδάφη, όπως αυτά της Λιβύης (όπου ονομάζεται IS-L), προσπαθώντας να διευρύνει το γεωγραφικό εύρος δραστηριοποίησής του και να εξαναγκάσει τη Δύση σε μία γενικευμένη σύγκρουση. Μια επίθεση από θαλάσσης, σε λιβυκά ύδατα, θεωρείται πλέον εξαιρετικά πιθανή. Αυτό βέβαια, θα απαιτούσε την παγίδευση θαλάσσιων μέσων ή αλλιώς «Water Borne improvised Explosive Devises – WBIED’s, μέσα τα οποία θεωρητικά η οργάνωση διαθέτει, όπως και τα συστατικά για την κατασκευή τους και φυσικά ένας στόχος, όπως ένα δυτικό σκάφος, είτε πολιτικό είτε πολεμικό, θα αποτελούσε εξαιρετική επιλογή.
Ο IS-L έχει εγκατασταθεί πλέον σε παραθαλάσσιες περιοχές, ειδικότερα στον κόλπο της Σύρτης, από όπου δέχεται και μέρος του λαθρεμπόριου όπλων. Μια από θαλάσσης επίθεση, κοντά στις λιβυκές ακτές, είναι εξαιρετικά πιθανή, ωστόσο, έχουν πλέον αυξηθεί και οι πιθανότητες για την ανάληψη δράσης μακριά από τις ακτές της χώρας, τόσο λόγω της δεδομένης πρόθεσης της οργάνωσης για να το πράξει, όσο και λόγω της αύξησης της δραστηριοποίησής της στη χώρα.
Η δημιουργία WBIED, σε συνδυασμό με τη χρήση βαρέων όπλων (HMG) και RPG συνιστούν μία πιθανή σύνθεση επίθεσης, σε θαλάσσιο στόχο, ικανοποιώντας τις επιταγές του υβριδικού πολέμου, τον οποίο ακολουθεί η οργάνωση, όπως στην περίπτωση της τρομοκρατικής επίθεσης στο Παρίσι. Για την πραγματοποίηση βέβαια μίας τέτοιας επιχείρησης, υπάρχουν πολλές παράμετροι.
Η οργάνωση έχει αναπτύξει μια εξαιρετική ικανότητα για τη δημιουργία IED’s, τους οποίους χρησιμοποιεί για επιθέσεις στην ενδοχώρα. Η τεχνογνωσία εκτιμάται ότι είναι εξελιγμένη, όπως κι ότι θα ήταν εύκολο η εν λόγω τεχνογνωσία να μεταφερθεί από το IS-L στην ναυπήγηση τέτοιων μέσων για επιθέσεις από θαλάσσης, επομένως η παράμετρος της γνώσης κατασκευής IED μεγάλου μεγέθους καλύπτεται, όπως φαίνεται.
Η δυνατότητά τους για ελεύθερη θαλάσσια κίνηση, ειδικά στην περιοχή του κόλπου της Σύρτης, τους δίνει το πλεονέκτημα της ανάπτυξης επίθεσης εναντίον ναυτικών μέσων. Αυτό φάνηκε και στην επίθεση εναντίον περιπολικού του Αιγυπτιακού Πολεμικού Ναυτικού πλησίον των ακτών της Χερσονήσου Σινά, στις 16-07-2015, από το εκεί παρακλάδι του DAESH. Σε εκείνη την περίπτωση το «Βιλαέτι του Σινά» είχε παρασύρει το περιπολικό πλησίον των ακτών και επιτέθηκε με ρουκέτες εναντίον του.
Γενικά, έχει αποδειχθεί, ότι τρομοκρατικές οργανώσεις παγκοσμίως, έχουν τη δυνατότητα να προσαρμόζουν τις δυνατότητές τους για IED, σε περιβάλλον θαλάσσης και ενώ δεν υπάρχουν αποδείξεις ότι η τεχνογνωσία αυτή έχει γίνει πλήρως γνωστή στη λιβυκή οργάνωση, οι ενδείξεις είναι πολλές.
Είναι σχεδόν βέβαιο ότι η οργάνωση είναι σε θέση να προμηθευτεί εκρηκτικά από την ενδοχώρα, συμπεριλαμβανομένων και στρατιωτικού τύπου, όπως ΤΝΤ, γεγονός που ικανοποιεί και την παράμετρο της ανεύρεσης εκρηκτικών σημαντικής εκρηκτικής δύναμης αλλά και ικανής ποσότητας.
Εκτός από την απόκτηση του κύριου όγκου των υλικών για WBIED, η οργάνωση έχει πρόσβαση στα απαραίτητα υλικά για κατασκευή (Bomb Making Equipment – BME), που απαιτούνται για τον WBIED, ικανού μεγέθους για να προκαλέσει ζημιά σε σκάφος οποιασδήποτε κατηγορίας.
Τέτοιου μεγέθους επίθεση απαιτεί την ύπαρξη σκάφους εκ μέρους των επιτιθέμενων μήκους 15 μέτρων, το οποίο θα μπορούν να έχουν ελλιμενίσει στον κόλπο της Σύρτης. Θα πρέπει να υπάρχουν βέβαια και χειριστές βομβιστές αυτοκτονίας, που αποτελούν τον πιθανότερο τρόπο πυροκρότησης, δεδομένου, ότι όσο πλησιέστερα είναι ο χειριστής στο WBIED, τόσο πιο επιτυχημένο είναι το αποτέλεσμα.
Για να βυθιστεί ένα σκάφος στο οποίο θα πραγματοποιηθεί μία βομβιστική επίθεση, θα πρέπει o WBIED να είναι μεγέθους περίπου 500 κιλών εκρηκτικής ύλης και να έχει άμεση πρόσβαση στα πλάγια ενός πλοίου. Αυτό βέβαια δεν έχει προηγούμενο στην περιοχή. Παραταύτα, δεν θα πρέπει να αποκλειστεί σαν περίπτωση, από τη στιγμή που έχει πραγματοποιηθεί επίθεση από τζιχαντιστές με όπλα από τέσσερα ψαροκάικα 45 μίλια βορείως του λιμένος Damietta, εναντίον πολεμικού πλοίου της Αιγύπτου, επίθεση η οποία απέδειξε πως δεν είναι δύσκολο για τους τζιχαντιστές να πλησιάσουν στους στόχους τους.
Ας μην λησμονούμε την περίπτωση της επίθεσης κατά του USS COLE, από την AL QAEEDA, τον Οκτώβριο του 2000. Σε εκείνη την περίπτωση, χρησιμοποιήθηκαν 200-300 κιλά στρατιωτικού τύπου εκρηκτικών, προκαλώντας πλήρη διείσδυση και το θάνατο 17 αμερικανών ναυτικών.
Παρόμοια προσπάθεια, που κατέληξε σε αποτυχία, έγινε κατά του USS SULLIVANS, τον Ιανουάριο του 2000. Στην περίπτωση αυτή, το επιτιθέμενο σκάφος βυθίστηκε, πριν προσεγγίσει τον στόχο, λόγω υπερφόρτωσης αυτού. Ωστόσο όπως έδειξε η ιστορία οι τζιχαντιστές έμαθαν αρκετά γρήγορα και ενώ οι ΗΠΑ γνώριζαν για τις προθέσεις και προσπάθειες της Al QAEEDA δεν κατάφεραν να αποτρέψουν τη βομβιστική επίθεση εννέα μήνες μετά.
Το σημαντικό στις δύο περιπτώσεις επιθέσεων ήταν ότι τα πλοία ήταν ελλιμενισμένα στο Άντεν. Η δυσκολία της επίθεσης σε κινούμενο πλοίο, φάνηκε τον Ιούλιο του 2010, στην περίπτωση του ιαπωνικού τάνκερ «MV STAR», στην Αραβική θάλασσα, που είχε ένα ελάχιστο αποτέλεσμα. Ωστόσο η εν λόγω επίθεση έδειξε ότι το πρόβλημα για τους τζιχαντιστές ήταν η μικρής δύναμης κινητήρες του φουσκωτού ταχύπλοου, με το οποίο επιτέθηκαν. Δεν είναι καθόλου σίγουρο ότι δε θα μπορούσαν να βρουν ένα πιο ευέλικτο ναυτικό μέσο ή ακόμα και ένα από τα σαπιοκάραβα με τα οποία λαθρομετανάστες επιχειρούν να περάσουν στην Ιταλία και το οποίο θα προσέγγιζαν πολεμικές δυνάμεις για έλεγχο.
Συμπερασματικά, θα μπορούσαμε να πούμε, πως ο IS-L έχει σίγουρα την επιθυμία και πολύ πιθανόν και τη δυνατότητα να διαπράξει μια επίθεση σε θαλάσσιο περιβάλλον. Εκτιμάται ότι είναι μάλλον αμφίβολο να βυθίσει ένα πλοίο, αλλά μπορεί να προκαλέσει σημαντική ζημιά, κατά τον ίδιο τρόπο που επιχείρησε η Al Qaeeda το 2000.
Όσο για τις δομές της λιβυκής ακτοφυλακής και του λιβυκού ναυτικού, δεν είναι σε θέση να αντιμετωπίσουν μία παρόμοια απειλή, η οποία έχει πάρει πλέον αυξητικά κλιμακούμενη τάση, τόσο σε παράκτιες περιοχές, όσο και στην Κεντρική Μεσόγειο.
militaire.gr