Στις ΗΠΑ και την Ευρώπη είναι πια κυρίαρχη άποψη ότι η Τουρκία παίζει επικίνδυνα παιχνίδια σε δυο ταμπλό, ζητώντας όλο και περισσότερα ανταλλάγματα.
Οι αντιδημοκρατικές μεθοδεύσεις της Άγκυρας, η υποκριτική πολιτική της στο προσφυγικό-μεταναστευτικό ζήτημα και η στήριξη στο Ισλαμικό Κράτος αποτελούν πεδίο καθημερινής κριτικής από ινστιτούτα γεωστρατηγικών μελετών και ΜΜΕ.
Πρόσφατα, ο Ερντογάν απείλησε τους Αμερικανούς επειδή δεν θεωρούν ως «τρομοκρατική οργάνωση» το Κόμμα Δημοκρατικής Ένωσης στη Συρία, τονίζοντας χαρακτηριστικά: «Διαλέξτε σύμμαχο, ή εμάς ή τους Κούρδους».
Παρ’ όλα αυτά και παρά το γεγονός ότι ο Τούρκος Πρόεδρος χαρακτηρίζεται «απολυταρχικός και απρόβλεπτος», η Ουάσιγκτον -κάπως πιο συγκρατημένα σ’ αυτή τη φάση- και κυρίως οι Ευρωπαίοι ηγέτες αποδέχονται τα τουρκικά παζάρια, αποδίδοντας στη χώρα του Αττίλα «καθοριστικό ρόλο» για την προάσπιση των αμερικανικών συμφερόντων και για την επιβίωση της Ευρωπαϊκής Ένωσης.
Με την τελευταία απόφαση της Συνόδου Κορυφής, η ΕΕ ουσιαστικά υπέκυψε στις εκβιαστικές απαιτήσεις της Τουρκίας, η οποία δημιούργησε και συνεχίζει να συντηρεί τα κυκλώματα των διακινητών-δολοφόνων εκατομμυρίων ξεριζωμένων από τη Συρία και το Αφγανιστάν.
Μέρκελ εξελέγη Καγκελάριος της Γερμανίας με βασική θέση ότι «η Τουρκία δεν πρέπει να ενταχθεί στην ΕΕ». Και σήμερα, αντί να εξασφαλίσει τα σύνορα και την ασφάλεια της ΕΕ με δικές της δυνάμεις, παραδίδει τα «κλειδιά της Ευρώπης» στην Τουρκία.
Επιπλέον, αντί να ζητήσει από την κατοχική δύναμη να αποσύρει τα στρατεύματά της από ευρωπαϊκό έδαφος, ζητά από τη Λευκωσία «να ξεπαγώσει» ενταξιακά κεφάλαια της Τουρκίας, χωρίς η χώρα αυτή να εκπληρώσει τις υποχρεώσεις της.
Οι κυρίαρχες δυνάμεις της Ευρώπης επιδιώκουν λοιπόν να καταπολεμήσουν την παρανομία ανταμείβοντας και επενδύοντας στο κράτος που αποτελεί μια από τις κύριες πηγές της παρανομίας και των κακών που μαστίζουν την περιοχή του και την Ευρώπη.
Ο καλύτερος οδηγός για την άσκηση πολιτικής αποτελούν τα διδάγματα της Ιστορίας και τα πραγματικά δεδομένα.
Στην περίπτωση της Τουρκίας, όμως, η Ευρώπη φαίνεται ότι αγνοεί και τα δυο, διαπράττοντας ξανά ένα ιστορικό ολέθριο λάθος, οι συνέπειες του οποίου δεν θα αργήσουν να φανούν…