Για την περίπτωση της Ελλάδας εξετάζεται ένας συνδυασμός των μοντέλων που υιοθετήθηκαν σε Λίβανο και Ιορδανία για τους πρόσφυγες.
Πώς "φαντάζονται" την Ελλάδα της επόμενης μέρας οι Ευρωπαίοι εταίροι, υπό το βάρος του μεταναστευτικού προβλήματος, που αρχίζει να παίρνει σχεδόν ανεξέλεγκτες διαστάσεις; Το ερώτημα είναι κρίσιμο και απασχολεί ολοένα και περισσότερο την ελληνική κυβέρνηση, η οποία, μπορεί να παρηγορείται με το γεγονός ότι θα πάρει κάποια κρίσιμα, δημοσιονομικά, ανταλλάγματα, για να συναινέσει στη μετατροπή της χώρας σε hotspot, ωστόσο δεν παύει να φοβάται και να ανησυχεί για την επόμενη μέρα της.
Συνήθως καλά ενημερωμένες πηγές από τις Βρυξέλλες επιμένουν ότι για την περίπτωση της Ελλάδας εξετάζεται ένας συνδυασμός των μοντέλων που υιοθετήθηκαν σε Λίβανο και Ιορδανία για τους μετανάστες. Τι σημαίνει αυτό πρακτικά; Ότι η χώρα μας θα πρέπει να συμβιβαστεί με την ιδέα ότι στα σύνορα της θα δημιουργηθούν διάφοροι, μεγάλοι, καταυλισμοί προσφύγων, που μπορεί να λειτουργούν για πολλούς μήνες, έως ότου βρεθεί μια βιώσιμη λύση στο πρόβλημα. Κάτι ανάλογο συμβαίνει στον Λίβανο, με την ευθύνη του Ερυθρού Σταυρού. Έως πρόσφατα, φάνταζε σχεδόν αδύνατο να επαναληφθούν τέτοιες εικόνες επί ευρωπαϊκού εδάφους, ωστόσο, φαίνεται ότι ήρθε η ώρα. Και δυστυχώς αυτό θα συμβεί στην Ελλάδα.
Επίσης, κατά τα πρότυπα της Ιορδανίας, η Ελλάδα θα πρέπει να αρχίσει να απορροφά τους μετανάστες αυτούς στον οικονομικό ιστό της. Στο Αμμάν, η προσπάθεια επικεντρώθηκε αποκλειστικά σε παροχή υπηρεσιών, χωρίς ποτέ οι μετανάστες να μπουν στην παραγωγή. Στη χώρα μας, όσοι προωθούν το σχέδιο, ελπίζουν να το πάνε ένα βήμα παρακάτω...
voria.gr