Δρ. Νικόλαος Λ. Μωραιτης*
Με τις επίκαιρες εξελίξεις στη Μέση Ανατολή, προδιαγράφεται μια νέα κατάσταση για το μέλλον, και για τους κίνδυνους που εγκυμονούν, προβλέπεται νέος ρόλος της τουρκίας, που σχεδιάζει την επεκτατική της πολιτική σε γεωπολιτικά πλαίσια. Ποιά η θέση του Αιγαίου στην νέα νατοική εκστρατεία για τον σχεδιασμό αντιμετώπισης της κατάστασης;
‘Ολοι μιλούν για μεγάλο Ισλαμικό Μέτωπο αγνώστων διαστάσεων, που φοβίζει όχι μόνο τις Ηνωμένες Πολιτείες, αλλά την Ευρώπη και την Ρωσία. Σε τυχόν επικράτηση τέτοιου μετώπου, τα συμφέροντα της δύσης στον περσικό τίθενται σε άμεσο κίνδυνο, γιατί ο πλήρες έλεγχος των πετρελαίων θα περιέλθει στα χέρια εξτρεμιστών μουσουλμάνων.
Σ’αυτές τις αναμενόμενες εξελίξεις, οι Ηνωμένες Πολιτείες έχουν επιφορτισθεί την μεγάλη ευθύνη της ασφάλειας του Περσικού Κόλπου και γενικά της Μέσης Ανατολής για λογαριασμό της Δύσης, από τυχόν ένοπλη «Ρωσική επέμβαση», εκμεταλλευομένη την προέλαση του Ισλαμισμού. Το Πεντάγωνο, το Σταίητ Ντηπάρτμεντ και κυρίως το κατεστημένο της Ουάσιγκτον εξετάζουν τα πιθανά σενάρια, ώστε να θέσουν υπό πλήρη έλεγχό τους την κατάσταση εκεί. Η Τουρκία, με την γεωγραφική και στρατηγική της θέση, προσφέρεται να τους παραχωρεί βάσεις και ό’τι δήποτε άλλες διευκολύνσεις που θα ήθελαν.
Η απειλή στην Μέση Ανατολή είναι μιά τακτική που υλοποιείται σε απειλές γειτονικών χωρών για τον ξεσηκωμό μουσουλμάνων εξτρεμιστικών μειονοτήτων στις χώρες αυτές που ίσως οδηγήσουν στη δημιουργία μικρών ξεχωριστών κρατιδίων, με τελικό έλεγχο του Περσικού από τέτοια εξτρεμιστικά κρατίδια.
Είναι σημαντκό, ότι τα μέλη της της συμμαχίας ετοιμάζονται να δράσουν από κοινού με την Τουρκία, για την αντιμετώπιση μιάς κρίσης στην περιοχή. Αυτό προυποθέτει φυσικά κάποιας μορφής εγγύηση από τις δυνάμεις του ΝΑΤΟ στην Τουρκία. Από γεωγραφικής και στρατηγικής άποψης, οι τουρκικές βάσεις είναι ζωτικής σημασίας και καθιστά εφικτή την χρήση των αεροπορικών βάσεών της, για την αμερική και ΝΑΤΟ.
Μολαταύτα, αναλυτές του Αμερικανικού Πενταγώνου και του ΝΑΤΟ αποφεύγουν να αναφερθούν στη στρατηγική σημασία του ελληνικού και Κυπριακού χώρου για την προστασία των συμφερόντων της Δύσης στη Μέση Ανατολή. Εκπλήσσεται κανείς για τους λόγους που δεν κάνουν ουδεμία αναφορά στη στρατηγική σπουδαιότητα του Αιγαίου Πελάγους, που δεν αμφισβητήθηκε ποτέ άλλωστε από το Αμερικανικό Πεντάγωνο, γι’αυτό πάντοτε και η αμερικανική ναυτική παρουσία είναι χαρακτηριστική και έντονη. Πρέπει να ξέρουν πολλοί ότι ο χώρος του Αιγαίου με τα διάσπαρτα νησιά του, μικρά και μεγάλα, είναι τόσο απαραίτητος για τις Ηνωμένες Πολιτείες, όσο είναι και ο χερσαίος χώρος της Τουρκίας.
Το Αιγαίο είναι η μόνη θάλασσα, λόγω των νησίδων, του βάθους και των υφάλων, που προσφέρεται για καταφύγιο των συμβατικών και πυρηνικών υποβρυχίων, αν λάβουμε υπ’όψη ότι κατέρχονται άνετα μέχρι το βάθος των 300 μέτρων. Και γινεται λόγος για καταφύγιο ασφαλέστατο, που προτιμούν Αμερικανοί, ΝΑΤΟ και Ρώσοι, γιατί τα υποβρύχια εξελίσσονται πολύ πιό καλύτερα απ’ότι σε ανοιχτή θάλασσα. Αν λάβουμε υπ’όψη, ότι τα βαλιστικά βληματα που εκτοξεύονται από τα αμερικανικά πυρηνικά υποβρύχια και καλύπτουν μιά τεράστια εμβέλεια, κατά τις εκτιμήσεις αμερικανών αξιωματικών του Ναυτικού, μπορούν να πλήξουν στόχους όχι μόνο στη Ρωσία, ευρώπη και τον Περσικό Κόλπο, αλλά μέχρι και αυτό το Αφγανιστάν. Υπάρχουν στρατηγικοί χώροι του Αιγαίου, όπως μεταξύ Κυθήρων και Κρήτης, δυτικά της Ρόδου, έξω από την χερσόνησο του ‘Αθω κ.λ.π., που το βάθος, κυμαινόμενο από 1.500-5.000, προσφέρονται για μιά τέτοια αποστολή. ‘Αλλωστε επαφίεται στους ειδικούς του Πενταγώνου και του ΝΑΤΟ μιά και γνωρίζουν πολύ καλά, ν’αποκαλύψουν τα σημεία αυτά, το υλικό που φυλάσσεται και τις αποστολές που έχουν αναλάβει σε περίπτωση ρωσικής επίθεσης στο Περσικό. ‘Ηδη, είναι πασίγνωστο, ότι οι Ηνωμένες Πολιτείες έχουν 13 πυρινικά υποβρύχια και μεταφέρουν πέντε φορές περισσότερους πυρηνικούς πυραύλους απ’ότι τα ρωσικά, και φυλάσσονται πάνω σ’αυτά και σε ειδικούς χώρους 5.000 πυρηνικά όπλα. Καθένα απ’αυτά, τύπου “POSEIDON” και «TRIDENT», μπορεί να καταστρέψει 160 και 200 ρωσικές πόλεις αντιστοίχως.
Εν τω μεταξύ, όλη η ανάλυση ειδικών στηρίζεται στο μοτίβο, ότι πρέπει να ενισχυθεί η Τουρκία, έστε να είναι πανέτοιμη σε περίπτωση Ρωσικής επίθεσης η έκριξης στη Μέση Ανατολή, είτε στον περσικό είτε στην ίδια, χωρίς να γίνεται καν λόγος και για την περίπτωση επιθέσεως σε βάρος της Ελλάδας. Η Αθήνα δεν συμμερίζεται την άποψη αυτή σήμερα, η Ουάσιγκτων και οι Βρυξέλλες όχι μόνο την συμμερίζονται, αλλά και την θεωρούν δεδομένη, γι’αυτό και πάντα μας πιέζουν να συμμετάσχουμε κάθε τόσο σε νατοικά γυμνάσια και σε σχέδια μάλιστα πάνω σ’αυτή την εκδοχή. Εφ’όσον λοιπόν κατά τους υδροκέφαλους του Πενταγώνου και του ΝΑΤΟ, η απειλή αυτή είναι υπαρκτή, με κίνδυνο μάλιστα να τεθούν υπό ρωσικό έλεγχο και τα πετρέλαια του Περσικού, τότε, γιατί δεν εξοπλίζουν στο έπακρο και την Ελλάδα για την αντιμετώπιση μιάς τέτοιας απειλής.
Στη προκειμένη όμως περίπτωση, δηλαδή των βλέψεων της Τουρκίας σε βάρος της Ελλάδας στο Αιγαίο, συμβαίνει και το παράδοξο, ότι, με την τακτική τους Ουάσιγκων, Βρυξέλλες και ‘Αγκυρα, υπονομεύουν όχι μόνο την συνοχή της συμμαχίας σε τόσο κρίσιμες περιστάσεις, αλλά και την ασφάλεια αυτής της Ελλάδας. Εκτός βέβαια αν αυτός είναι ο απώτερος στόχος τους, κεκαλυμένος με την ετικέττα «πλαίσιο του ΝΑΤΟ». Και εξηγούμεθα γιατί: Το στρατηγικό μήκος της Τουρκίας υπολογίζεται σε 900 μίλια και το πλάτος της Ελλάδας σε 250 μίλια, συμπεριλαμβανομένων και των 140 αντιστοίχων του Αιγαίου Πελάγους. Αν λάβουμε υπ’όψη τα αυτά 140 μίλια, σήμερα, υπό την τουρκική αρπακτικότητα επιβουλεύονται, η Ελλάδα περιορίζεται να οργανώσει την άμυνά της σ’ένα στρατηγικό πλάτος 110 μιλίων μόνο. Κατά συνέπεια, εδώ πρόκειται περί τρέλλας στη κυριολεξία, γιατί κάτι τέτοιο θα σήμαινε παράδοση εθνικού κυρίαρχου χώρου, υψίστης μάλιστα ζωτικής σημασίας, άνευ όρων στον εχθρό, που στη περίπτωση της Ελλάδας είναι ο τουρκικός και όχι ο ρωσικός επεκτατισμός. Αντιλαμβάνεται και ο ποιό κοινός νους, ότι αν αυτό ποτέ συνέβαινε η κατά πλάτος διχοτόμηση της Ελλάδας θα ήταν βεβαία, γιατί με τα σημερινά τεχνολογικά στρατιωτικά δεδομένα η οργάνωση άμυνας σε πλάτος 110 μιλίων είναι όχι μόνο επισφαλής αλλά θανατηφόρα πριν ακόμη άρχιζε όποιαδήποτε επιχείρηση, γιατί γίναιται λόγος για χρόνο λεπτών και δευτερολέπτων, όταν αναφερόμαστε σε αεροπλάνα, πυραύλους και βαλιστικά βλήματα. Σ’αυτό αποβλέπουν οι Τούρκοι αναμφισβήτητα.
Θα ανέμενε κανείς όμως, μέχρι σήμερα, από τους αμερικανικούς και νατοικούς κύκλους, να κατέβαλαν ειλικρινείς προσπάθειες στο να αποτρέψουν την Τουρκία από τέτοιες παράλογες αξιώσεις, αν όντως ενδιαφέρονται για την άμυνα της συμμαχίας στο Αιγαίο. Εφ’όσον η Τουρκία έχει ένα σρατηγικό μήκος 900 μιλίων, για ν’αμυνθεί και αφού της Ελλάδας υπολογίζεται σε 250 μίλια, ώφειλαν όχι μόνο να υπερεξοπλίσουν τα νησιά του Αιγαίου όλα ανεξαιρέτως και με πάσης φύσεως όπλα, αλλά να παρείχαν στην Ελλάδα διευκολύνσεις και επί των ακτών της Τουρκίας στο Αιγαίο, στα πλαίσια ασφαλώς του ΝΑΤΟ, μιά και το εύρος των 250 μιλίων αρχίζει απ’αυτές, αν ενδιαφέρονταν για μιά πραγματική άμυνα κατά της Ρωσίας. Γιατί με μιά τέτοια στρατηγική διάταξη, οι Ελληνικές δυνάμεις θα ήταν σε πολύ καλύτερη θέση να οργανώσουν την άμυνά τους σε χώρο 250 μιλίων. Στο σημείο αυτό, θα πρέπει να ληφθεί υπ’όψη και το γεγονός, ότι ωρισμένα στρατηγικά σημεία του Ελληνικού χώρου στο αιγαίο και τα οποία επιβουλεύεται η Τουρκία, με την υποστήριξη του ΝΑΤΟ, όπως είναι η νήσος Λήμνος. Ως εκ τούτου, αυτά που προσπαθεί επί χρόνια τώρα να εφαρμόσει διά της βίας στο Αιγαίο, με την ανοχή δυστυχώς των αμερικανικών και νατοικών κύκλων, μας υπονομεύουν. Κάτω απ’αυτές τις απαράδεκτες συνθήκες και τα σατανικά σχέδια, δεν νομίζουμε πως είναι δυνατόν να υπάρξει Κυβέρνηση ΕΛΛΗΝΙΚΗ που θα ενέδιδε στις αξιώσεις των Τούρκων στο Αιγαίο έστω και ένα βήμα.
ΤΟΥΡΚΙΚΕΣ ΒΛΕΨΕΙΣ ΣΕ ΒΑΡΟΣ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΑΣ. ΥΠΑΡΚΤΟΣ ΚΑΙ ΑΜΕΣΟΣ Ο ΚΙΝΔΥΝΟΣ
Η Τουρκία, έχουσα σαφή γνώση από τους κύκλους του κατεστημένου στην Ουάσιγκτων ότι μετά την κρίση του πετρελαίου του 1972, ο χώρος της θα είναι ζωτικής σημασίας για τα συμφέροντα της Αμερικής, του ΝΑΤΟ και της Δύσεως, βρήκε την κατάλληλη ευκαιρία και ήγειρε θέμα Αιγαίου. Αμφισβητεί την κυριαρχία μας στην υφαλοκριπίδα, το εναέριο χώρο, την αιγιαλίτιδα ζώνη, με επεκτατικές τάσεις στα νησιά και σ’αυτή την Δυτική Θράκη. Δημιούργσε ένα τεράστιο πολιτικό πρόβλημα αγνώστων ακόμη διαστάσεων. Δεν θα υπεισέλθουμε σε λεπτομέριες γιατί είναι γνωστά.
Κατά τις εκτιμήσεις των πιό αξιολόγων πολιτικών αναλυτών, που έχουν προσβάσεις και στη τουρκία, η ‘Αγκυρα συνέδεσε την επεκτατική της πολιτική στο Αιγαίο, με την αμερικανική και νατοική παρουσία στο χώρο της και σε καθαρά γεωπολιτικά πλαίσια. Οι ίδιες πηγές, δεν αποκλείουν καθόλου το ενδεχόμενο της υπάρξεως από κοινού σχεδίων, τα οποία βρίσκονται σε εξέλιξη, προσαρμοσμένα στις ανάγκες τάχα του ΝΑΤΟ κατά του ρωσικού επεκτατισμού. Οι ίδιοι κύκλοι, υποστηρίζουν, ότι η όλη κατάσταση βρίσκεται σε τέτοιο στάδιο, που οι στρατοκράτες της ‘Αγκυρας αναμένουν μόνο το πράσινο φως από την Ουάσιγκτων, το ΝΑΤΟ και τις Βρυξέλλες, για ν’αρχίσουν την επιχείρηση εισβολής.
Οι θεωριτικές αυτές εκτιμήσεις έχουν την βάση τους, αν λάβει κανείς υπ’όψη, ότι ο όγκος των τουρκικών στρατευμάτων είναι παρατεταγμένες σε θέση εισβολής στην Ελλάδα και στη Κύπρο.
Η διάταξη έχει ως ακολούθως: 1) Η 1η Στρατιά βρίσκεται στην Ανατολική Θράκη και στο χώρο Ανδριανουπόλεως-Κωνσταντινουπόλεως, απέναντι από τον Έβρο, απαρτιζομένη από: 8 Μεραρχίες Πεζικού, 2 μηχανοκίνητες Μεραρχίες, 3 Τεθωρακισμένες Ταξιαρχίες, Μιά Ταξιαρχία Πεζικού και 1 Σύνταγμα Τεθωρακισμένων .2) Η 4ηΣτρατιά, η γνωστή ως Στρατιά Αιγαίου, βρίσκεται σε θέση εισβολής από τα Ελληνικά νησιά του Ανατολικού Αιγαίου απαρτιζομένη από: 1 Μεραρχία Πεζικού, 1 Ταξιαρχία Πεζικού με 3 Συντάγματα, 4 Ταξιαρχίες, 1 Ταξιαρχία Πεζοναυτών, και Μονάδες Κομμάντος και Αλεξιπτωτιστών. Συνολικά σταθμεύουν 150 χιλιάδες στρατεύματα με 120 αποβατικά σκάφη. Και 3) Τα στρατεύματα κατοχής της Κύπρου, που ανέρχονται σήμερα σε 40.000 άνδρες και υποστηρίζονται από 30 αποβατικά σκάφη και αεροπορία από τις τουρκικές ακτές. Σ’όλες τις παραπάνω δυνάμεις, θα πρέπει να ληφθούν υπ’όψη το Ναυτικό και η Αεροπορία, που είναι άριστα οργανομένα και σε σχηματισμούς επιθετικούς από τον ‘Εβρο, κατά μήκος του Αιγαίου μέχρι και την Κύπρο.
Γι’αυτή καθ’αυτή την αναμέτρηση επικρατούν δυό θεωριτικές απόψεις. Η μιά διατείνεται πως η εισβολή θα γίνει την κατάλληλη στιγμή, όταν το επιτρέψουν μόνο ΝΑΤΟ και Ηνωμένες Πολιτείες. Η άλλη υποστηρίζει την άποψη, ότι οι δυό αυτοί φορείς αντιτίθενται, γιατί δεν συμφέρει σε καμμιά περίπτωση από στρατηγικής και συμμαχικής πλευράς. Αν τολμούσε ποτέ η ‘Αγκυρα να το κάνει, θα το έκανε με καθαρά δική της πρωτοβουλία.
Συμφωνούμε με την πρώτη άποψη, γιατί η δεύτερη έχει στοιχεία αναβολής. Αμερικανοί και ΝΑΤΟ δεν εγκρίνουν το εγχείρημα την παρούσα στιγμή. Μπορεί όμως αργότερα και όταν αυτοί νομίσουν πως ενδείκνυται. Κατά συνέπεια ο κίνδυνος είναι υπαρκτός ανά πάσα στιγμή. Αν όντως ενδιαφερόνταν να μην γίνει η αναμέτρηση αυτή, θα έπρεπε μέχρι τώρα ή να σταματούσαν να εξοπλίζουν την Τουρκία ή να έδιδαν εξίσου οπλισμό και στην Ελλάδα, αν ήθελαν να διατηρήσουν την ισορροπία δυνάμεων και να τις καθιστούσαν ικανές για την αντιμετώπιση αυτής της ρωσσικής απειλής. Αυτό δεν συμβαίνει σήμερα και όλα οδηγούν στην άποψη, ότι και οι τρείς κινούνται συντονισμένα εναντίον μας. Διαφαίνεται καθαρά, ότι στόχος τους είναι η διχοτόμιση του Αιγαίου. ‘Αλλωστε η περίπτωση της Λήμνου είναι χαρακτηριστική. Αρνούνται χρόνια τώρα ν’ασκήσουν όποιαδήποτε πίεση να παραιτηθεί η ‘Αγκυρα των υπερφυάλων αξιώσεών της. Κανείς δεν μπορεί να τους έχει εμπιστοσύνη, γιατί το παράδειγμα της Κύπρου ήταν κλασσικό. Κανείς δεν μπορεί να μας εγγυηθεί πια τον πραγματικό ρόλο, που θα διαδραματίσουν οι αμερικανικές και νατοικές βάσεις όχι μόνο εντός της Τουρκίας, αλλά και εντός της Ελλάδας και αλλού, όπου υπάρχουν, σε μιά επιθετική τουρκική εξέλιξη. Ο μηχανισμός αυτός της ‘Αγκυρας έχει έλθει στο φως της δημοσιότητας και από απόρρητο χάρτη του Τουρκικού Πενταγώνου, που απεικονίζει την διάταξη των τουρκικών ανόπλων δυνάμεων σήμερα, και που δεν αμφισβητήθηκε μήτε από τους επιτελείς της Τουρκίας. Η απειλή είναι προφανής και υπαρκτή χωρίς καμμιά αμφιβολία. Και όλα αυτά να φαντασθεί κανείς, κατά ορισμένους αμερικανούς, για την «ασφάλεια της προστασίας του Περσικού Κόλπου». ‘Ολοι όμως αυτοί αγνοούν τον παράγοντα ΕΛΛΑΔΑ.
Μπροστά στους εξοπλισμούς και τα σχέδια της ‘Αγκυρας και στην όλη στάση των «συμμάχων» μας, που έφεραν στο σημείο ν’αμυνώμαστε κατά της Δύσης και όχι του Βορρά, απαιτούνται: Εθνική στρατηγική για την ασφάλειά μας και την διατήρηση της εδαφικής μας κυριαρχίας. Πολιτική επαγρύπνηση και ΕΞΟΠΛΙΣΜΟΣ στο έπακρο γιά την αποτελεσματική άμυνα του εθνικού μας χώρου. Είμαστε μόνοι και ανυπεράσπιστοι, και πρέπει να κατοχυρώσουμε την επιβίωσή μας. Μόνο έτσι θα πατάξουμε τον τουρκικό επεκτατισμό και τους πατρώνες του. Οι Τούρκοι δεν κατέχουν την μισή Κύπρο, αλλά την Κύπρο. Και άν χάσουμε το Αιγαίο, χάσαμε την ΕΛΛΑΔΑ.
*Νικόλαος Λ. Μωραίτης. Ph.D. Ιούνιος 2015
Διεθνείς Σχέσεις-Συγκριτική πολιτική-
Εξωτερική Πολιτική των ΗΠΑ.
Πανεπιστήμιο Καλιφόρνιας