Του Πέτρου Χασάπη
Ας υποθέσουμε ότι ένας μισθωτός του δημοσίου ή ένας συνταξιούχος εισπράττει τον ένα μήνα 100 και εξ αυτών πληρώνει για φόρο εισοδήματος 10 (ή οποιοδήποτε Χ ποσό). Τον άλλο μήνα θα πρέπει να εισπράξει πάλι 100. Όμως στα 100 αυτός έχει συμβάλει μόνο κατά 10. Τα υπόλοιπα 90 από πού θα βρεθούν;
Δεν μιλάμε φυσικά γα τους μισθωτούς του ιδιωτικού τομέα, γιατί εκεί ολόκληρο το μισθό τον καταβάλει ο επιχειρηματίας, εάν φυσικά έχει εισπράξεις, διαφορετικά ο μισθωτός πάει στην ανεργία.
Μέχρι να μπούμε στην κρίση, το υπόλοιπο των πιο πάνω 90 καλυπτόταν από τον φόρο εισοδήματος του ιδιωτικού τομέα, τον ΦΠΑ και φυσικά τα δάνεια του δημοσίου. Τώρα όμως που κόπηκαν τα δάνεια και έπεσε κατακόρυφα η ιδιωτική δραστηριότητα, από πού θα βρεθούν αυτά τα χρήματα;
Εδώ η αριστερή κυβέρνηση, προκειμένου να διατηρήσει τον κρατικίστικο χαρακτήρα της και την εκλογική της πελατεία, θυσιάζει χωρίς πολιτική ντροπή τον ιδιωτικό τομέα.
Όμως ήδη οι μισοί Έλληνες χρωστούν στην εφορία και η κατάσταση θα πηγαίνει συνεχώς και χειρότερα. Η χρεοκοπημένη χώρα πτωχοποιεί πλήρως τους πολίτες της και σε λίγο δεν θα υπάρχουν χρήματα ούτε για μισθούς του δημοσίου και συντάξεις.
Από πού άραγε θα βρεθούν τα χρήματα, όταν ο τριτογενής τομέας της Ελλάδας είναι στο 83%, ο δευτερογενής στο 13,4% και ο πρωτογενής στο 3,6%;;;
Αυτή τη στιγμή αφορολόγητο έχουν μόνο οι μισθωτοί και οι συνταξιούχοι. Αντίθετα οι επαγγελματίες φορολογούνται από το πρώτο ευρώ και τους επιβάλλεται και προκαταβολή φόρου μέχρι 100%. Εφόσον επιμένει η πλειοψηφία του λαού , σύμφωνα με τις δημοσκοπήσεις, να παραμένουμε στο ευρώ, θα πρέπει κάπως να κατανεμηθούν τα βάρη, ώστε να επιβιώσουμε όλοι.
Φυσικά και θα πρέπει να υπάρχει αλληλεγγύη και ενότητα στο λαό, αλλά είτε όλοι μαζί θα σωθούμε, θυσιάζοντας και από κάτι ο καθένας, είτε όλοι μαζί θα καταστραφούμε. Όποιος επιδιώξει να ευνοήσει μια μερίδα μόνο του πληθυσμού, σε βάρος άλλων, θα έχει άσχημο πολιτικό τέλος.
hassapis-peter.blogspot.gr