ΤΟΥ ΘΑΛΗ ΤΟΥ ΜΗΛΙΟΥ
Άτομο πρόσχαρο, γελαστό, πνευματώδες. Περιζήτητος στίς κοινωνικές ομήγυρεις, ενίοτε γλετζές. Άτομο απαστράπτον με έμφυτο χιούμορ, γλυκομίλητος και καλλιεργημένος. Όλα σ΄ένα. wash and go! Σου δίνει την αίσθηση πέραν πάσης αμφιβολίας πως όλα βαίνουν κατ΄ευχήν. Δεν υπάρχει η παραμικρή αμφιβολία. Το βλέμμα του, ευθύ και εμψυχωτικό, διαλύει κάθε καχυποψία και ενδιασμό. Το αποτέλεσμα είναι ζυγισμένο, μελετημένο και προδιαγεγραμμένο. Η επιτυχία σίγουρη, δεν χρειάζεται προσπάθεια. Ο τρόπος που προτείνει είναι επαναστατικός και πρωτοποριακός. Ολοι οι άλλοι είναι απλώς οδοντόκρεμες. Το στήθος θα γίνει σφριγηλό, οι ορμόνες θα εκτοξευτούν σαν τον υδράργυρο το θέρος, καθιστώντας τα γηρατειά αναστρέψιμα και το υποκείμενο του γερομπισμπίκη ερωτικά παντοδύναμο. Οι άλλοι είναι ανεπαρκείς. Μόνον αυτός μπορεί και έχει το know how. Η δουλειά θα πετύχει αποφέροντας κέρδη με το μικρότερο κόστος, κόπο και σε συντομότατο χρόνο. Ξέρει τον τρόπο, αρκεί να δώσεις τον παρά, αυτό και είναι η μοναδική του αδυναμία. Αν είχε και αυτό, δέν θα σας χρειαζόταν σέ τίποτα, απλά θα τον βρίσκατε από σπόντα στο κρεβάτι με την γυναίκα σας. Δώς του την δύναμη και θα σέ κάνει από μετριότητα ιδιοφυία από θλιβερό looser σε θριαμβευτή. Θα δώσει νόημα στην ζωή σου γιατί εσύ δεν ξές τί να την κάνεις. Απλά γιατί είσαι μετριότητα. Αυτό είναι το πρώτο γνώρισμα του απατεώνα, ευχάριστος και οικείος. Όπως μου έλεγε και ο πατέρας μου "δεν θα δείς κανέναν απατεώνα δυσάρεστο".
Όταν όμως τα πράγματα αρχίζουν και παίρνουν άσχημη τροπή (πράγμα φυσικό) προκύπτουν οι δικαιολογίες "αυτό δεν θα μπορούσε να προβλεφθεί", "να, τώρα πέσαμε στην περίπτωση", "θα είναι προσωρινό, μετά θα φτιάξουν τα πράγματα...". Και όταν τα πράγματα γίνονται τραγικά και η παρουσία του αρχίζει να φθίνει, βρίσκει προφάσεις του τύπου σοβαρή οικογενειακή υπόθεση, ασθένεια της φουκαριάρας της μάνας του κ.λ.π, μέχρι σ΄ότου γίνεται Λούης! Απατεώνας χωρίς προφάσεις και δικαιολογίες είναι αδύνατον να υπάρξει. Αυτός λοιπόν είναι ο οικονομικός απατεών της διπλανής πόρτας όπου όλα γίνονται για τον παρά.
Άπαξ και στην θέση του παρά, μπεί η εξουσία τότε προκύπτει ενας πολλαπλά δυνατός απατεών, δυνάμενος να προκαλέσει πολλαπλάσιες καταστροφές, μή δυνάμενος όμως να γίνει Λούης. Με τα ίδια όμως (και απαράλαχτα χαρακτηριστικά) χρησιμοποιώντας τό ίδιο όπλο: την πρόφαση. "δεν μπορούσαμε να το προβλέψουμε, πέσαμε στην περίπτωση" "παντού αντιξοότητες, όλοι εναντίον μας, ένας εναντιον όλων" ''κάναμε ότι μπορούσαμε και ήταν δυνατόν " "οι Γερμανοί οι κακοί χιτλερικοί που κοιτούν την πάρτη τους, η Μέρκελ μια ανθρωποφάγος μέγαιρα" κ.ο.κ. Και για να είναι πιό πιασάρικες οι προφάσεις, πρέπει να έχουν συνωμοσιολογικό και σημειολογικό χαρακτήρα στοχεύοντας στο συλλογικό ασυνείδητο "μας μισούν γιατί εμείς είμαστε οι πραγματικοί αριστεροί, είδα το μίσος του φασίστα στο ματι τους", "θέλουν να μας καταστρέψουν επειδή είμαστε επαναστάτες και θέλουμε ν΄αλλάξουμε τον κόσμο". Και εδώ είναι το κουμπί: επειδή ο πολιτικός δέν μπορεί να γίνει Λούης, πρέπει να κατασκευάσει ένα αδιαπέραστο άλλοθι για να προστατεύσει την τρωτότητά του. Ένα ολόκληρο πλέγμα απο προφάσεις που είναι αναγκασμένος να πιστέψει και ο ίδιος για να γίνει πιστευτός και από τους άλλους. Έτσι λοιπόν ο πρωθυπουργός, προκειμένου ν΄αντέξει τις φοβερές τύψεις από το ανοσιούργημα που διέπραξε, ώς συνεπείς απατεών ανωτέρας κλάσεως ,ευρίσκεται στο στάδιο της αποδοχής των προφάσεων του ώς αληθινές. Εως ότου το καταφέρει, κανένα prozac δέν θα μπορεί να του απαλύνει τον πόνο. Έως τότε και με συνοδοιπόρους τους τέως εγχώριους και ξένους εχθρούς του, θα χαμογελά αμήχανα σάν ζόμπι μπροστά στο φακό.