Του Στρατή Μαζίδη
Δεν έχουμε επιλογές.
Τεράστιο πλήγμα προκάλεσε η χθεσινή συζήτηση στη Βουλή για τη διαπλοκή για όσους έκαναν το σφάλμα να την παρακολουθήσουν με αποτέλεσμα να μην μπορούν να σηκωθούν το πρωί.
Προσεγμένοι γραμμένοι λόγοι δίχως ουσιαστικό περιεχόμενο, με ανεβοκατεβάσματα και αλλαγές στο χρώμα της φωνής και τις κατάλληλες εντάσεις ώστε να προκαλείται το χειροκρότημα.
Φαντάσου λέω καμιά φορά στον εαυτό να καθόμουν σα χαλβάς στα έδρανα της Βουλής να χειροκροτώ τον αρχηγό μου, άγρια μεσάνυχτα όταν επί της ουσίας δε λέει τίποτε.
Πχ χθες ο Κυριάκος Μητσοτάκης δεν απήντησε για τα τιμολόγια στο όνομα δημοσιογράφου τα οποία χρεώναν τη Νέα Δημοκρατία. Απήντησε με την παρουσία του ανθρώπου αυτού στην κόκκινη ΕΡΤ την ημέρα του ντιμπέιτ Τσίπρα - Μεϊμαράκη αλλά και με το γνωστό επαναστάτη δημοσιογράφο-εκδότη που έσκιζε μνημόνια και δανειακές, εξέδιδε απίστευτα επιθετικά - προσβλητικά πρωτοσέλιδα και τώρα λαμβάνει κρατική διαφήμιση για ένα έντυπο ασήμαντης κυκλοφορίας, απολαμβάνει και μισθό συμβούλου κοντά στην Ολγα Γεροβασίλη ενώ ακόμη στην ιστοσελίδα του μας ζητά donation ενώ έχει ένα σωρό διαφημίσεις μεγάλων εταιρειών και τραπεζών.
Με άλλα λόγια, στις πέτρες που δέχονται είτε ο Τσίπρας είτε ο Μητσοτάκης, δεν κοιτάζουν τις πληγές που τους ανοίγονται αλλά εστιάζουν μόνο στο να ανταποδώσουν το λιθοβολισμό.
Πχ ο Μητσοτάκης αντλεί εκφράσεις από συγκεκριμένες εφημερίδες, ο Τσίπρας συναντιέται με τους εκδότες.
Τι σημαίνει όμως αυτό για εμάς;
Ότι έχουμε μπροστά πολιτικούς που μπάζουν από όλες τις πλευρές. Για αυτό και χθες δεν υπήρχαν νικητές ή ηττημένοι στη Βουλή. Υπήρχε μόνο ένας ηττημένος, ο ελληνικός λαός.
Δεν έχουμε επιλογές.