Του Θάνου Τζήμερου
Ας πούμε ότι είσαι φανατικός φιλόζωος. Όχι μόνο των κατοικίδιων, αλλά του συνόλου των έμβιων όντων. Κι έχεις μια γερά δομημένη φιλοσοφία ζωής γι’ αυτό. Θεωρείς ότι τα ζώα δεν έχουν λιγότερα δικαιώματα από τον άνθρωπο στη φύση. Κι ότι ο άνθρωπος πολύ συχνά τους φέρεται εγκληματικά. Ας πούμε ότι είσαι τόσο πολύ αλληλέγγυος με το ζωικό βασίλειο που δεν τρως ούτε κρέας ούτε ψάρι και δεν χρησιμοποιείς προϊόντα που προέρχονται από θανάτωση ζώων. Ούτε καν δερμάτινα παπούτσια.
Παίρνεις λοιπόν ένα καλοκαίρι τον γιο σου που είναι 8 ετών, φοράτε μάσκα και βατραχοπέδιλα και του μαθαίνεις να κάνει βουτιές θαυμάζοντας εν ειρήνη και ηρεμία την ενάλια ζωή. Ξαφνικά εμφανίζεται ένας καρχαρίας. Σύμφωνα με τη φιλοσοφία σου θα πρέπει να του πεις: "Ακου παιδί μου, είμαστε εμείς οι εισβολείς στο οικοσύστημά του, εμείς μπήκαμε στον ζωτικό του χώρο. Μπορεί να μην απειλούμε κανέναν, αλλά ο καρχαρίας δεν το ξέρει. Πιθανόν να νομίζει ότι πρέπει να αμυνθεί, πιθανόν να είναι πεινασμένος. Αλλά αυτός αποφασίζει. Άρα, το δίκαιο είναι να μας φάει. Ετοιμάσου να ενωθείς με τη φύση.”
Δεν νομίζω ότι υπάρχει περίπτωση να παιχτεί ποτέ αυτό το σενάριο. Όσο φυσιολάτρης κι αν είσαι θα προσπαθήσεις να διώξεις ή (αν πήρες μαζί σου καλού - κακού εκείνο το μαχαίρι της γάμπας) να παλέψεις και να σκοτώσεις τον εχθρό. Γιατί εκείνη τη στιγμή απειλείται η ζωή σου και η ζωή του παιδιού σου. Αν τα καταφέρεις, θα είσαι λιγότερο φιλόζωος; Θα έχει αλλάξει η φιλοσοφία ζωής σου; Θα αρχίσεις να βασανίζεις γάτες και να φοράς γούνες μωρού φώκιας με τη λογική "τώρα πια έγινα σαν τον καρχαρία;”
Ξεκινάω με αυτό το παράδειγμα διότι ακούω διάφορους, ανάμεσα στους οποίους υπάρχουν και άνθρωποι που εκτιμώ, να λένε "Δεν θα αλλάξουμε. Θα έχουν νικήσει, αν μας αναγκάσουν να γίνουμε σαν κι αυτούς”. Σωστό, αλλά τι σημαίνει "σαν κι αυτούς”; Να αρχίσουμε να ζωνόμαστε εκρηκτικά και να ανατιναζόμαστε; Ή να μπουκάρουμε σε θέατρα κροταλίζοντας ένα πολυβόλο; Σαν κι αυτούς γίνεσαι όταν σκέφτεσαι σαν κι αυτούς. Όταν μισείς τον άλλον επειδή έχει μια διαφορετική θρησκεία από σένα ή διαφορετικές συνήθειες ζωής. Όταν θες τη δική σου αντίληψη να την επιβάλεις σε όλον τον κόσμο διά της φυσικής εξόντωσης όσων πιστεύουν κάτι άλλο. Είμαστε σε πόλεμο. Δεν γίνεσαι σαν κι αυτούς, όταν απλώς αμύνεσαι στην επίθεσή τους!
Ποιοί είναι όμως οι "αυτοί”; Εδώ σε θέλω. Αντίθετα με τον καρχαρία, σ΄ αυτόν τον πόλεμο μαθαίνεις ποιος είναι ο εχθρός αφού σε δαγκώσει. Ο τζιχαντιστής που πέρασε από τα μέρη μας, μέχρι να εκδηλώσει τις διαθέσεις του ήταν ένας ακόμη μουσουλμάνος, και μάλιστα ως (δήθεν) πρόσφυγας από τη Συρία μάλλον συναισθήματα συμπάθειας θα προκαλούσε παρά αμυντικά ανακλαστικά.
Για να αμυνθούμε, λοιπόν, πρέπει να αλλάξουμε πολλά απ’ όσα θεωρούσαμε δεδομένα μέχρι τώρα. Αυτός ο πόλεμος δεν μοιάζει με κανέναν που ξέραμε. Η άμυνα που οφείλουμε να αντιτάξουμε θα χτιστεί σε εντελώς καινούργιες βάσεις, οι οποίες προϋποθέτουν, το λέω ευθέως και εν γνώσει των συνεπειών, αλλαγή της νοοτροπίας μας, του νομικού μας πλαισίου, και πάγωμα, για όσον χρόνο χρειαστεί, μερικών "κατακτήσεων" του Δυτικού Πολιτισμού.
Δεν είμαστε σε πόλεμο με το Ισλάμ. Δεν είναι όλοι οι Μουσουλμάνοι τρομοκράτες. Υπάρχουν εκατομμύρια δυτικοποιημένοι Μουσουλμάνοι που φρίττουν με τις επιθέσεις και τις καταδικάζουν απερίφραστα. Αλλά όλοι οι τρομοκράτες είναι Μουσουλμάνοι. Κι όλοι επιτίθενται στο όνομα του ιερού πολέμου κατά των απίστων που διατάζει το Κοράνι. Προφανώς ένα παγκόσμιο φαινόμενο, όπως η άνοδος του Ισλαμικού φονταμενταλισμού δεν έχει μόνο μία αιτία. Αλλά όσο ανόητο είναι να υποστηρίζεις ότι φταίει μόνο η θρησκεία, άλλο τόσο είναι να καμώνεσαι πως η θρησκεία είναι αμέτοχη. Το Ισλάμ βρίσκεται σε έναν διαρκή μεσαίωνα. Γιατί δεν είναι μόνο θρησκεία. Είναι κυρίως ένα οπισθοδρομικό, άκαμπτο, απάνθρωπο νομικό σύστημα. Όλες οι θρησκείες ξεκίνησαν ως κανονιστικά πλαίσια: τι θα φας, τι θα πιεις, πώς θα ντυθείς, μέχρι και πώς θα κάνεις σεξ. Όλες διεκδίκησαν τον έλεγχο στη ζωή του πιστού και καλλιέργησαν τη μισαλλοδοξία. Κι όλες προκάλεσαν ποταμούς αιμάτων στην προσπάθειά τους να επικρατήσουν. Όμως, ο δυτικός πολιτισμός καθιέρωσε το κοσμικό κράτος και την ανεκτικότητα. Και ο χριστιανικός κόσμος περιόρισε τη θρησκεία (παρά τις αντιδράσεις της) στους χώρους λατρείας. Υπάρχουν και χριστιανοί φανατικοί, αλλά ακόμη και ο χειρότερος από αυτούς δεν θα πάρει το όπλο να γαζώσει ανθρώπους σε ένα εστιατόριο της Σαουδικής Αραβίας. Ούτε ο Καλαβρύτων ούτε ο Πειραιώς είναι πρότυπα ανεκτικότητας, αλλά δεν θα στείλουν την κυρία Λουκά ως μάρτυρα του Χριστού να ανατιναχτεί στην Athens Pride. Το πολύ να βγάλουν κανένα λογύδριο που θα εμπνεύσει τους "Ράδιο Αρβύλα” και να στείλουν καμιά επιστολή στην βασίλισσα Ελισάβετ να τη διαβάζουμε και να γελάμε.
Είναι καθαρά θέμα ποσοστών. Ο μέσος Χριστιανός πηγαίνει στην εκκλησία μία φορά τον χρόνο, την Μεγ. Παρασκευή. Ο μέσος Μουσουλμάνος προσεύχεται 5 φορές τη μέρα. Ας σταματήσουμε λοιπόν την πολιτικώς ορθή υποκρισία και ας αναγνωρίσουμε ότι μολονότι το πρόβλημα δεν είναι η θρησκεία, ξεκινάει από τη θρησκεία, όπως από τη θρησκεία ξεκινούσε το κυνήγι μαγισσών του μεσαίωνα, η Ιερά Εξέταση και οι Σταυροφορίες. Οι δημοσκοπήσεις, στη Γαλλία τουλάχιστον, δείχνουν ανατριχιαστικά μεγάλα ποσοστά επιδοκιμασίας των τζιχαντιστών επί του συνόλου του μουσουλμανικού πληθυσμού. Θα κάνουμε πως δεν τις βλέπουμε;
Τον εχθρό λοιπόν τον ξέρουμε: είναι το εξτρεμιστικό Ισλάμ. Άρα το πρώτο βήμα στην αντιμετώπισή του θα πρέπει να είναι ο διαχωρισμός των μετριοπαθών από τους εξτρεμιστές και, ναι, η ποινικοποίηση της ιδεολογίας των δεύτερων. Ξέρω ότι οι παρακμιακοί διανοουμενίζοντες θα αρχίσουν τα αναλογικά παράλογα: "με αυτή τη λογική θα απαγορέψεις το...” και θα αραδιάσουν διάφορα ευτράπελα. Όχι, αγαπητοί. Δεν υπάρχει καμία αναλογία με μια "ιδεολογία” που επιδιώκει να εξοντώσει τον πολιτισμό της ανεκτικότητας που με τόσο κόπο καταφέραμε να χτίσουμε. Στο πολιτισμό της ανεκτικότητας έχουν θέση όσοι είναι ανεκτικοί. Μόνον! Όσοι δεν είναι, ή φυλακίζονται ή απελαύνονται. Το θέαμα του αστυνομικού που κοιτάει ατάραχος τις ορδές των αφιονισμένων να διαδηλώνουν κατά της δημοκρατίας, στον τόπο που τους φιλοξενεί και να προειδοποιούν ότι έρχεται η 11/9 της Ευρώπης είναι μια θλιβερή εικόνα ενός πλαδαρού, άνευρου συστήματος αξιών που μετέτρεψε την πολιτική ορθότητα σε τετραπληγία. Τους εξτρεμιστές θα πρέπει να τους ανακαλύψουμε πριν ανατιναχτούν!
Κι αν είναι πολλοί, όπως δείχνουν οι στατιστικές; Θα κάνουμε μαζικές απελάσεις. Σκληρό μεν, απαραίτητο δε. Διότι αν το 20% των μουσουλμάνων είναι υπέρ της εφαρμογής της σαρίας και περιμένουν τη στιγμή που θα γίνουν πλειοψηφία για να την επιβάλουν "δημοκρατικά”, θα είσαι εσύ που θα αναγκαστείς να φύγεις από την πατρίδα σου, για να γλυτώσεις το κεφάλι σου! Το προτιμάς; "Μα το 80% των μουσουλμάνων είναι ειρηνικοί!” Μακάρι. Όσοι θέλουν τη συνύπαρξη, όπως καλή ώρα οι μουσουλμάνοι στη Ρόδο και στην Κω, αυτοί θα μείνουν. Οι άλλοι, ξαναλέω, θα πρέπει να φύγουν από την Ευρώπη. Το πού θα πάνε δικό τους θέμα.
Θα πρέπει να ποινικοποιηθεί, ως κακούργημα, η με οποιονδήποτε τρόπο έκφραση υποστήριξης ή έστω συμπάθειας στο καρκίνωμα του εξτρεμιστικού Ισλαμισμού, δημόσια ή ιδιωτικά. Θα πρέπει να αλλάξει όλη η σχετική νομοθεσία. Υλικό παρακολούθησης που θα αποδεικνύει συμπάθεια στην τρομοκρατία θα είναι επαρκές στοιχείο και θα γίνεται αποδεκτό για νομική χρήση. Το νομικό πλαίσιο μιας κοινωνίας δεν είναι τίποτε άλλο παρά εργαλείο επιβίωσης. Αν το υπάρχον δεν λειτουργεί, το αλλάζουμε για να λειτουργεί.
Είναι απίστευτο το ότι μέχρι σήμερα δεν θεωρείται απαραίτητη προϋπόθεση για να πάρεις άδεια παραμονής σε χώρα της Ε.Ε. η δεδηλωμένη υιοθέτηση του πολιτισμικού και του νομικού της πλαισίου. Καιρός να γίνει. Ας ξεκινήσουμε από τους επήλυδες, βάζοντας τρία επάλληλα φίλτρα:
Πρώτον: να υπογράψουν όλοι, μουσουλμάνοι και μη, στη μητρική τους γλώσσα, μια δήλωση υπακοής στο Σύνταγμα και τους νόμους του κράτους που τους φιλοξενεί και της Ε.Ε., αναφέροντας ρητά ότι τους θεωρούν ανώτερους κάθε θρησκευτικού νόμου. Αυτή η δήλωση θα έχει τον χαρακτήρα νομιμοποιητικού εγγράφου. Απ’ αυτή ξεκινάς για να αποκτήσεις "κάρτα".
Ειδικά οι μουσουλμάνοι, θα πρέπει να υπογράψουν και μία ακόμη δημόσια δήλωση που θα αναρτάται στο διαδίκτυο με την οποία θα αποκηρύσσουν συγκεκριμένες φράσεις του Κορανίου οι οποίες:
1. Διατάζουν τον πιστό του Αλλάχ να σκοτώσει κάθε έναν που προσβάλλει το Ισλάμ ή τον Μωάμεθ, όπως και τους μουσουλμάνους που εγκαταλείπουν το Ισλάμ.
2. Θεωρούν ότι το Κοράνι δεν μπορεί να αμφισβητηθεί και το Ισλάμ είναι η μόνη αποδεκτή θρησκεία.
3. Αποκαλούν τους μη Μουσουλμάνους γουρούνια και πιθήκους.
4. Απαγορεύουν την φιλία μουσουλμάνων και "απίστων”.
5. Επιτρέπουν τον βιασμό "απίστων” γυναικών θεωρώντας τες σκλάβες του σεξ.
6. Προτρέπουν τους μουσουλμάνους να τρομοκρατούν τους απίστους και να μην δείχνουν κανένα έλεος.
7. Δίνουν στους μουσουλμάνους τη δυνατότητα να αποκεφαλίζουν "απίστους”.
8. Επιτρέπουν τον "γάμο” με παιδιά προεφηβικής ηλικίας.
9. Επιτρέπουν τον βιασμό και τη βιαιοπραγία κατά των γυναικών.
Η διατύπωση μπορεί να είναι διπλωματική και να αναγνωρίζει ότι όλες αυτές οι "σούρες” αφορούσαν άλλες εποχές και δεν έχουν εφαρμογή στον 21ο αιώνα.
"Και τι θα κερδίσουμε μ΄ αυτό, αφού το Κοράνι επιτρέπει στους πιστούς να πουν και ψέματα για να προωθήσουν τα συμφέροντα του Αλλάχ;”, μπορεί να ρωτήσετε. Η απάντηση είναι: πολλά - και σε συμβολικό και σε ουσιαστικό επίπεδο. Κατ’ αρχήν η Ευρώπη θα καταστήσει σαφές ότι έχει αντιληφθεί ποιος είναι ο κίνδυνος. Οι μουσουλμανικές κοινότητες θα αισθανθούν πως είναι δική τους πρωτίστως υποχρέωση να απομονώσουν και, ναι, να αποκαλύψουν τους ακραίους. Θα πυροδοτήσει συζητήσεις και συγκρούσεις ανάμεσα στους μουσουλμάνους που θα αποδείξουν ποιοι είναι μετριοπαθείς και ποιοι δεν είναι. Και θα οδηγήσει μερικές χιλιάδες στον δρόμο της απέλασης "με το καλημέρα”.
Δεύτερο και δυσκολότερο, αλλά απολύτως αναγκαίο: πλήρης απαγόρευση όλων των τύπων της ισλαμικής ενδυμασίας σε δημόσιο χώρο. Άντε να σοβαρευόμαστε και να σταματήσουμε την εθελοτυφλία με την τάχα μου "στυλιστική” επιλογή του να ντύνεις τις γυναίκες, χειμώνα - καλοκαίρι σαν σκιάχτρα. Είναι καραμπινάτη καταπίεση και βαρβαρότητα. Στην Ευρώπη το δείχνουμε το πρόσωπό μας. Θες να μείνεις μαζί μας; Θα το δείχνεις και συ. Γιατί δεν έχω καμία διάθεση να τρέμει το φυλλοκάρδι μου κάθε φορά που το σκιάχτρο περνάει δίπλα μου: είναι σκέτη μπούργκα, ή μήπως είναι καμουφλάζ εκρηκτικών; Φυσικά θα απαγορευθεί και η μαντήλα. Σε όλους. Και στις μη μουσουλμάνες για να είμαστε δημοκρατικοί. Εκτός αν επιβάλλεται από τους κανονισμούς εργασίας: ζαχαροπλαστεία, χειρουργεία, γεωργικές εργασίες και ό,τι άλλο. Ας στερηθεί η δυτική γκαρνταρόμπα ένα αξεσουάρ, για να πάψει να κυκλοφορεί στον δρόμο το σύμβολο της ανδρικής ισλαμικής δικτατορίας. Γιατί στον δρόμο φαίνεται η κορυφή του παγόβουνου. Στο σπίτι φαίνεται κι ο υπόλοιπος όγκος του: οι ξυλοδαρμοί, η καταπίεση, οι βιασμοί, η αμορφωσιά, ο άνθρωπος – αντικείμενο. Αν είσαι προοδευτικός μουσουλμάνος δεν θα σε ενοχλεί να αφήσει η γυναίκα σου τα μαλλάκια της ανακατωμένα στην τρελλή νοτιά, έτσι δεν είναι; Αν δεν είσαι, λυπάμαι, δεν θα μπούμε στον κόπο να σε κάνουμε. Εμείς εδώ έτσι ζούμε. Δεν σ΄ αρέσει; Φεύγεις. "Θα απαγορέψουμε και τις πορτοκαλί κελεμπίες των Χάρε Κρίσνα;" θα ρωτήσει ξανά ο παρακμιακός. Όχι, αγαπητέ, γιατί ο εχθρός λέγεται ακραίος ισλαμισμός και ο όρος αποτελείται από δύο λέξεις: το "ακραίος" και το "ισλαμισμός". Αν λεγόταν ακραίος ινδουισμός, ναι, θα απαγορεύαμε τις πορτοκαλί κελεμπίες. Κι αν κάποια στιγμή και οι οπαδοί του φεγκ σούι θελήσουν να το επιβάλουν σκοτώνοντας τους μη... φεγκσουίτες, τότε θα απαγορεύσουμε και το φεγκ σούι.
Τρίτον: υποχρεωτική εξέταση από γυναικολόγο, όλων των κοριτσιών των μουσουλμανικών οικογενειών για τη διαπίστωση της αρτιμέλειας των γεννητικών τους οργάνων. Ακρωτηριάζεις την κόρη σου, καταστρέφοντάς της διά βίου την ερωτική απόλαυση και έχεις την απαίτηση να ζεις στην Ευρώπη;
Στην Ευρώπη υπάρχει ανεξιθρησκία και θέλουμε να συνεχίσει να υπάρχει. Αλλά δεν είναι δυνατόν οι θρησκείες – όχι μόνο το Ισλάμ – να λειτουργούν αντίθετα από τον νόμο ή να υποκινούν τους ανθρώπους σε παράνομες πράξεις. Και τα ισλαμιστικά κατηχητικά αυτό κάνουν, στο μεγαλύτερο ποσοστό τους. Βέβαια, κατηχητικά δεν έχουν μόνο οι μουσουλμάνοι. Και οι κατηχητές, όλων των θρησκειών, δεν φημίζονται για το ανοιχτό τους μυαλό. Αλλά και σ΄ αυτό υπάρχει λύση. Δύσκολη, αλλά λύση: ΟΛΕΣ οι θρησκείες που λειτουργούν στη Ε.Ε. θα αποδεχθούν την on line σύνδεση των χώρων λατρείας και των κατηχητικών τους με μια Ανεξάρτητη Αρχή, ας την ονομάσουμε "Θρησκευτικής Ειρήνης", σε κάθε χώρα, με επαρκές προσωπικό παρακολούθησης η οποία θα μπορεί να παρακολουθεί και να καταγράφει επί 24ώρου βάσεως οτιδήποτε λέγεται σε οποιονδήποτε χώρο λατρείας ή κατήχησης. Και δειγματοληπτικά θα "τσιμπάει" υλικό για ακρόαση. Η Αρχή αυτή πρέπει να είναι στελεχωμένη διαθρησκευτικά, με μετριοπαθείς μουσουλμάνους, χριστιανούς, εβραίους κ.λπ. που θα φροντίζουν ώστε οι θρησκευτικές διδασκαλίες να μην έχουν ίχνος μισαλλοδοξίας. Τα κατηχητικά σχολεία θα λειτουργούν μόνον ως εξωσχολικοί φορείς και σε καμία περίπτωση δεν θα υποκαθιστούν την "κοσμική" εκπαίδευση. Αυτή η Αρχή θα είναι "χρήσιμη" και για τους φανατίλες άλλων θρησκειών. Και μόνο αν ξέρεις ότι αυτό που λες στο "ποίμνιο" παρακολουθείται και μπορείς να βρεθείς από τον άμβωνα ή τον μιναρέ, στον εισαγγελέα, το σκέφτεσαι δύο φορές πριν το πεις.
Ναι, ξέρω, δεν συνάδουν αυτοί οι όροι με το σημερινό νομικό μας πλαίσιο. Αλλά δεν γίνεται αλλιώς, εκτός αν έχετε κάποια ιδέα πέρα από το γνωστό ευχολόγιο για αγάπη και συναδέλφωση των λαών. Να το ξαναπώ, να το εμπεδώσουμε: έχουμε πόλεμο. Μόλις τελειώσει, το ξανασυζητάμε. Κι αν κάτι μπορούμε να κάνουμε αποτελεσματικά σ΄ αυτό το είδος πολέμου, είναι η πρόληψη και η αποτροπή. Όταν ο άλλος έχει αποφασίσει να πεθάνει έχει τρομακτική υπεροπλία απέναντί σου. Επιπλέον διατηρεί το πλεονέκτημα του απόλυτου αιφνιδιασμού, και ως προς τον χρόνο και ως προς τον χώρο. Θα χάσεις σίγουρα, αν περιμένεις να τον αντιμετωπίσεις όταν ήδη έχει ζωστεί τα εκρηκτικά.
Από κει κι ύστερα, θα πιάσουν δουλειά οι μυστικές υπηρεσίες: οι κοριοί στα τηλέφωνα, τα ψαχτήρια στα social media και οι κάμερες στους δρόμους. Περιορίζουν αυτά τα μέτρα την ελευθερία σου; Βεβαίως. Αλλά υπάρχει νομικό πλαίσιο που να μην την περιορίζει; Η ισορροπία ανάμεσα στην ελευθερία και την ασφάλεια δεν είναι ποτέ δεδομένη. Πρόκειται για έννοιες αντιστρόφως ανάλογες. Θες περισσότερη ασφάλεια; Θα θυσιάσεις ένα ποσοστό ελευθερίας. Εμένα πάντως δεν με ενοχλεί καθόλου να με καταγράφουν 24/7 αν αυτό με σώσει από το να αφήσω το παιδί μου ορφανό, πηγαίνοντας σε μια συναυλία επειδή ο διπλανός αποφάσισε ότι θέλει σήμερα το βράδυ να είναι δίπλα στον προφήτη με τις 72 παρθένες.
Για την αντιμετώπιση του ISIS στον φυσικό του χώρο, η απάντηση είναι μονολεκτική: εξολόθρευση. Όχι στρατιωτική ήττα. Εξολόθρευση. Γιατί όπως με τον καρχαρία του παραδείγματος ή θα τον σκοτώσεις ή θα σε σκοτώσει. Δεν σωφρονίζονται αυτοί. Σε μεγάλο ποσοστό είναι και γενετικά εκφυλισμένοι, με σωματικές, ψυχικές και διανοητικές νόσους, μετά από πολλές γενιές ενδογαμίας, κάτι που η πολιτική ορθότητα αποσιωπά. Η συνήθεια του γάμου ανάμεσα σε πρώτα ξαδέλφια είναι ευρέως διαδεδομένη στον μουσουλμανικό κόσμο, φτάνοντας σε κάποια κράτη το 70% του συνόλου των γάμων! Κι αυτό γίνεται πάππου προς πάππον.) Το πώς θα γίνει η εξολόθρευση στρατιωτικά είναι μια κουβέντα που θα κάνουν οι επαΐοντες. Εγώ αναφέρομαι στο πολιτικό πλαίσιο. Ο δυτικός κόσμος θα πρέπει να βάλει ημερομηνία τέλους του ISIS μέσα στο 2016. Κι όπως αντιλαμβάνεστε αυτό δεν γίνεται με χάδια. Ή ο καρχαρίας ή εσύ.
Κλείνω, υπογραμμίζοντας πως θεωρώ την ανάμειξη πληθυσμών και ανθρώπων διαφορετικών συνηθειών ή κουλτούρας ευλογία για έναν τόπο. Χαίρομαι όταν βλέπω στο δρόμο διαφυλετικά ζευγάρια και συγκινούμαι όταν ο γιος των Αλβανών φίλων μου με ρωτάει με πόνο ψυχής πού πάει η Ελλάδα, γιατί εδώ γεννήθηκε και γι΄ αυτόν τον τόπο νοιάζεται. Πιστεύω ότι ένα από τα πλεονεκτήματα των ΗΠΑ ήταν το ότι αποτέλεσαν, από το ξεκίνημά τους, ένα πολυφυλετικό πείραμα, στο οποίο και οι νόμοι και οι θεσμοί είχαν κατά νου την ισότητα των πολιτών ανεξάρτητα από καταγωγή, χρώμα η θρήσκευμα. Θα υπογραμμίσω όμως για ακόμα μια φορά τη διαφορά ανάμεσα στην πολυφυλετικότητα και την πολυπολιτισμικότητα. Η πρώτη έχει ως πλαίσιο ΕΝΑΝ πολιτισμό με κοινές αρχές και αξίες. Η δεύτερη είναι συνάθροιση από γκέτο. Ασύνδετα, χωρίς ανταλλαγή ύλης, χωρίς υπόβαθρο κατανόησης είναι νομοτελειακά βέβαιο ότι κάποια στιγμή θα συγκρουσθούν. Στην Ευρώπη, λοιπόν, χωρούν όλες οι φυλές, αλλά ένας πολιτισμός: ο δικός μας. Τέλειωσε ο χρόνος των ατέρμονων συζητήσεων και της ευνουχισμένης πολιτικής ορθότητας, δυστυχώς μετά από εκατόμβες θυμάτων. Ήρθε η στιγμή της δράσης. Και πολύ άργησε. Διότι ανεκτικότητα σε όσους επιδιώκουν τη φυσική σου εξόντωση είναι καθαρή αυτοκτονία.
capital.gr