Παρά τα όσα διαδίδονται περί σκληρών μαχών με τους πιστωτές, το πιθανότερο σενάριο είναι ότι η κυβέρνηση θα την περάσει την αξιολόγηση συμφωνώντας στα περισσότερα από τα αιτήματα που θέτουν οι "θεσμοί", προσθέτοντας και ολίγον από αριστερό κοκτέιλ κατά των δήθεν προνομιούχων για να επιτευχθεί το επικοινωνιακό ισοζύγιο. Το οποίο θα επιτρέψει στους 153 να κάνουν το... καθήκον τους χωρίς αναστολές.
Το ζήτημα ωστόσο είναι τι γίνεται μετά. Θα πάρει η κυβέρνηση ανάσες, θα πείτε. Αυτό επιδιώκει. Μπορεί. Άλλωστε, όσο και αν όλοι οι αντίπαλοί της την κατακρίνουν, τελικά δεν φαίνεται να είναι και τόσο... φανατικοί στην επιμονή τους να την ρίξουν. Αφήστε που δεν μπορούν κιόλας. Ενώ από το εξωτερικό, όσο και αν θεωρούν προβληματικές πολλές από τις θέσεις της κυβέρνησης, δεν επιθυμούν να υπάρξει αυτή τη δεδομένη συγκυρία καμία πηγή ενδεχόμενης αστάθειας. Και στο λεξιλόγιο των ξένων, οι εκλογές ισοδυναμούν με περίοδο αβεβαιότητας και με κίνδυνο αστάθειας.
Άντε λοιπόν και προσπερνά τον κάβο της αξιολόγησης και παραμένει η κυβέρνηση... Επαναλαμβάνω το ερώτημα. Και μετά τι; Γιατί οι χρηματοδοτικές ανάσες που θα ακολουθήσουν δεν επαρκούν για να σημειωθεί οποιαδήποτε ουσιαστική επανεκκίνηση στην οικονομία. Απλώς δίνουν ένα χρονικό παράθυρο και εξασφαλίζουν ότι θα πληρωθούν οι δανειακές υποχρεώσεις της χώρας που συσσωρεύονται εκ νέου το καλοκαίρι. Α, ναι, θα ξεκινήσει και η συζήτηση για το Χρέος. Μόνο που επί της ουσίας, η συζήτηση αυτή δεν πρόκειται να προσφέρει και πολλά. Από τη στιγμή που δεν υπάρχει στο τραπέζι οποιοδήποτε σενάριο δραστικής ελάφρυνσής του, όπως –μεταξύ μας– πολύ σωστά θέτει το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο, ο καυγάς γίνεται για το πάπλωμα, όπως λέει και ο λαός.
Ίσως το καλύτερο που θα έχει να περιμένει σε ουσιαστικό επίπεδο η χώρα, να είναι η επαναφορά του waiver από την ΕΚΤ. Να ξαναγίνουν δηλαδή δεκτά, από τη στιγμή που θα έχει προχωρήσει η αξιολόγηση, τα ελληνικά ομόλογα ως collateral από την κεντρική τράπεζα για άντληση ρευστότητας από τις τράπεζες. Αυτό πράγματι θα είναι μία ανάσα, κυρίως για το τραπεζικό σύστημα το οποίο εξακολουθεί να είναι ιδιαίτερα στριμωγμένο. Πέραν τούτο όμως, δεν φαίνεται κάτι άλλο στον ορίζοντα.
Και επειδή το ζητούμενο είναι η ανάπτυξη, με δεδομένα τα σκληρά μέτρα που θα υπογραφούν, η γκρίνια και η κατήφεια θα επιστρέψουν και μάλιστα δριμύτερες. Και η ύφεση μαζί τους. Και η φοροδοτική ικανότητα των πολιτών, αλλά και η κατανάλωση θα βρεθούν σε κρίσιμο επίπεδο, με ό,τι αυτό συνεπάγεται. Και όσο για επενδύσεις... πολύ δύσκολα. Αφήστε το καλύτερα. Και έπειτα είναι και το προσφυγικό. Πώς δηλαδή θεωρείτε ότι θα εξελιχθούν τα πράγματα όσο θα βελτιώνεται ο καιρός; Πιστεύετε αλήθεια ότι η Τουρκία θα φανεί συνεπής και θα σταματήσει να στέλνει κατά χιλιάδες τους πρόσφυγες - μετανάστες στο ελληνικό έδαφος; Ή μήπως οι Ευρωπαίοι θα αρχίσουν να απορροφούν μαζικά όσους έχουν ξεμείνει στην Ελλάδα; Αστεία πράγματα... Η κατάσταση με μαθηματική ακρίβεια θα επιδεινωθεί.
Ακόμη λοιπόν και αν κερδίσει λίγο χρόνο η κυβέρνηση, το θέμα είναι τι θα τον κάνει. Πώς θα τον αξιοποιήσει. Θα θεωρήσει ότι ξεπέρασε τον κίνδυνο και θα συνεχίσει την μονόχνοτη και ισοπεδωτική πολιτική της; Αν ναι, θα έχει χάσει και τη μοναδική ευκαιρία να προσφέρει κάτι στη χώρα. Εκτός από τη φτωχοποίηση στην οποία έχει καθοριστικά συμβάλλει. Εξάλλου, ο χρόνος που θα της προσφερθεί δεν θα είναι ατελείωτος. Η εφαρμογή των μέτρων αλλά κι οι νέες αξιολογήσεις που θα απαιτήσουν ακόμη περισσότερα, δεν προμηνύουν τίποτε το καλό γι αυτήν. Ας το έχουν κατά νου...
capital.gr