Του Κωνσταντίνου Λουκόπουλου
Όποιος δεν αντιλαμβάνεται την τραγική κατάσταση στην οποία έχει περιέλθει η Ελλάδα μάλλον ζει με ψευδαισθήσεις. Είμαστε μία ουσιαστικά πτωχευμένη χώρα σε μακρόχρονη συστημική κρίση, με χρεοκοπημένους θεσμούς και με μία κυβέρνηση εξαιρετικά ανεπαρκή, που αναδύει προχειρότητα και ελαφρότητα σε όλο το φάσμα των κυβερνητικών δραστηριοτήτων, ουδόλως αντιλαμβανόμενη την πραγματικότητα, ενώ το μόνο για το οποίο ουσιαστικά ενδιαφέρεται είναι η καθεστωτική της εδραίωση.
Σε ο,τι αφορά στις ελληνοτουρκικές η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ ακολούθησε τη στρατηγική «του… να μην έχει στρατηγική». Εκτός και εάν… εκτός και εάν, λέω, η κυβερνητική στρατηγική αποσκοπούσε στην φινλανδοποίηση της χώρας για να… έχουν με αυτόν τον τρόπο το κεφάλι τους ήσυχο από τις πρακτικές εκφάνσεις του τουρκικού αναθεωρητισμού και ηγεμονισμού.
Εδώ και ένα χρόνο δίνουμε τα πάντα στην Τουρκία και δεν παίρνουμε τίποτα. Παραμένουμε εγκληματικά απαθείς μπροστά στον κίνδυνο «αυτοκατάργησης» της Κυπριακής Δημοκρατίας με τη λύση που μεθοδεύεται. Στο Αιγαίο χάνουμε και τα αυγά και τα πασχάλια. Η Άγκυρα χρησιμοποίησε τη νατοϊκή ναυτική επιχείρηση για το προσφυγικό για να καταγράψει εντός της Συμμαχίας με ακόμα πιο έντονο μελάνι τις διεκδικήσεις της στο Αιγαίο ενώ επιπροσθέτως ενθάρρυνε τις προσφυγικές ροές να κατευθυνθούν προς την Ευρώπη (για να αποσπάσει απ’ αυτήν, όπως αποδείχθηκε, όσο το δυνατόν περισσότερα οφέλη) μέσω της Ελλάδας, για να καταβάλει και να σαστίσει ακόμα περισσότερο μία ήδη καταπονημένη και σαστισμένη από την κρίση χώρα. Τόσο ο κ. Τσίπρας όσο και ο υπουργός εξωτερικών, κ. Κοτζιάς, όμως αθώωσαν την Τουρκία στο θέμα αυτό (και σε πολλά άλλα βέβαια).
Ήταν τραγικά λανθασμένη και ανόητη, σε τελευταία ανάλυση, η αντίληψη τόσο από το παρόν κυβερνητικό σχήμα, αλλά και από κάποιες προγενέστερες κυβερνήσεις να θεωρήσουν ότι η ασφάλεια της χώρας εξασφαλίζεται από την Ευρωπαϊκή Ένωση και να μην ακολουθήσουν στρατηγική της αυτοβοήθειας με συνεχή επαύξηση των εθνικών συντελεστών ισχύος. Η Τουρκία τη Δευτέρα το βράδυ στη Διάσκεψη Κορυφής για το προσφυγικό ζήτημα, χωρίς υπερβολή, σάρωσε την πλαδαρή και άνευρη Ευρωπαϊκή Ένωση (που κάθε άλλο παρά... Ένωση είναι, αλλά θα ασχοληθούμε τις επόμενες ημέρες με αυτό) πετυχαίνοντας όλους τους στόχους οι οποίοι περιλαμβάνονταν στη στρατηγική της! Αυτή λοιπόν η… «’Ένωση» θα μας…εξασφάλιζε;
Είναι ιστορικά αποδεδειγμένο ότι η «όρεξη της Άγκυρας ανοίγει» μετά από κάθε επιτυχία της ή σε κάθε υποχωρητικότητα. Όσο και εάν θέλει ο κ. Κοτζιάς να υποβαθμίσει την επιθετικότητα (νευρικότητα κατ’ αυτόν) και τον ηγεμονισμό της Τουρκίας, διαβλέπουμε ότι η Τουρκία δεν θα μείνει εδώ. Η εκτίμηση μας είναι ότι η Άγκυρα πλέον αποσκοπεί η Ελλάδα να μετασχηματισθεί εάν όχι σε ένα είδος υποτελούς σε μία νέο-οθωμανική ηγεμονική δύναμη κράτους, σε έναν δορυφόρο! Αυτές θα είναι οι σύγχρονες μεγάλες εθνικές ήττες! Δυστυχώς αυτό που δεν καταλαβαίνουμε εμείς στην Ελλάδα το περιέγραψε επιτυχώς η χθεσινή γαλλική Le Mond: «η Άγκυρα γίνεται ξανά Υψηλή Πύλη». Μπορεί να θεωρηθεί από κάποιους ότι κινδυνολογούμε με αυτήν την εκτίμηση και ειλικρινά ευχόμαστε να διαψευσθεί, αλλά τα στοιχεία που αναλύουμε μας κατευθύνουν δυστυχώς προς αυτήν την κατεύθυνση.
Ίσως να βρισκόμαστε σε ένα σημείο που δεν θα μας επιτρέψει την εθνική ανάταξη! Οι εθνικοί συντελεστές ισχύος, ιδιαίτερα ο σημαντικότερος από αυτούς, η στρατιωτική ισχύς, βρίσκονται σε απαράδεκτα επίπεδα, λόγω της οικονομικής κρίσεως αλλά και καταστροφικών πολιτικών. Είναι αδήριτη ανάγκη να χαραχθεί από μηδενική βάση μία νέα συγκροτημένη και μακροπρόθεσμη στρατηγική με προσδιορισμένα αυτά που ονομάζομαι εθνικά συμφέροντα και με πρωταρχικό πλέον στόχο την εθνική μας επιβίωση. Αντί της αυτοκριτικής ο «επίτιμος διδάκτωρ πολιτικής οικονομίας του Πανεπιστημίου της Σμύρνης» με πλεονάζουσα αυταρέσκεια είπε κάτι σαν… «νενικήκαμεν». Λέτε να αναρωτήθηκε ο κ. Τσίπρας (όπως και εμείς) κατά τη χθεσινή κοινή συνέντευξη Τύπου, τι εννοεί ο κ. Davutoglu ότι «το Αιγαίο πρέπει να γίνει μια θάλασσα ειρήνης, συνεργασίας και σταθερότητας»… Πώς; Με την αμφισβήτηση των κυριαρχικών μας δικαιωμάτων, με τις γκρίζες ζώνες ή με την αποστρατικοποίηση των ελληνικών νησιών και φυσικά τη σιωπή της Ελλάδος; Υπάρχει απάντηση άραγε;