ΙΩΑΝΝΗΣ ΦΩΚΑΣ
Ο ελληνικός λαός παρακολουθεί τις εξελίξεις που διαδραματίζονται στην πατρίδα του ανίκανος να αντιδράσει, καθώς αυτές ξεπερνούν τις ίδιες του τις δυνάμεις εξαιτίας της δεινής οικονομικής κρίσης που ταλανίζει τη χώρα αλλά και εξαιτίας του κομματικού συμφέροντος των πολιτικών και της μη κοινής εθνικής γραμμής.
Θα αναρωτηθεί κανείς όμως, το συμφέρον της πατρίδας εξαρτάται από τα ιδεολογικά συμφέροντα κάθε φορά ; Ή μήπως έχει να κάνει με ένα ξεκάθαρο πατριωτικό ορίζοντα, που σκοπό έχει να διαφυλάξει την εθνική ασφάλεια και κυριαρχία, τη διατήρηση και συνέχιση της ιστορίας μας αλλά και την προάσπιση των συμφερόντων των Ελλήνων πολιτών και κάθε νόμιμου φορολογούμενου πολίτη ξεχωριστά;
Εδώ τίθεται το ερώτημα περί ανθρωπισμού, καθώς στην παρούσα φάση, σαν να μην έφταναν όλα τα προβλήματα στην πατρίδα μας, ταλαιπωρούμαστε περισσότερο απ’ όλα τα άλλα ευρωπαϊκά κράτη με την προσφυγική κρίση. Ταλαιπωρούμαστε, όχι βέβαια όσο οι δυστυχισμένοι πρόσφυγες, αλλά ως κράτος και ως πολίτες αισθανόμαστε να θίγονται πολλά σημεία των εθνικών μας δικαιωμάτων, χωρίς ίσως να καταλαβαίνουμε, ακόμη κι εμείς οι ίδιοι, τις συνέπειες του μεταναστευτικού για τις ζωές μας και τη χώρα. Πολύ σημαντικό θέμα είναι ο τουρισμός και σε αυτή τη φάση είναι άγνωστο για το πως θα κινηθεί ο τουρισμός το 2016 στην Ελλάδα, ενώ είναι ολοφάνερο πως σε 5 με 6 σημαντικά νησιά του Αιγαίου, ο τουρισμός έχει πέσει σε μηδενικά ποσοστά λόγω λαθρομετανάστευσης.
Από την άλλη πλευρά, εν μέσω της οικονομικής κρίσης, δεν έχουν παρθεί πραγματικά γενναίες αποφάσεις ώστε να ελαφρυνθούν οι Έλληνες πολίτες οι οποίοι συνεχίζουν να αυτοκτονούν εξαιτίας της απόγνωσης, τρέχουν ταπεινωμένοι στα συσσίτια για λίγο φαγητό και ο αριθμός των Ελλήνων αστέγων αυξάνεται δραματικά. Με το τρίτο μνημόνιο μόλις στην αρχή του και τα χρέη των νοικοκυριών στα ύψη, έρχονται να προστεθούν στη χώρα μας μισό εκατομμύριο εγκλωβισμένοι πρόσφυγες. Ποιον μπορεί να πρωτοπρολάβει αυτό το ήδη μισοδιαλυμένο κρατος, ποιον να σιτίσει και ποιον να περιθάλψει ;
Και τέλος η πρόβλεψη, αυτή που φαντάζει κινδυνολογία αλλά είναι σχεδόν δεδομένη, το σενάριο όπου στους καλοκαιρινούς καύσωνες οι μεταδοτικές και μολυσματικές ασθένειες θα είναι σε έξαρση, η απόγνωση στο ναδίρ, ενώ οι φιλάνθρωποι Έλληνες πολίτες θα έχουν εξασθενήσει από τη συνεχή παροχή ανθρωπιστικής βοήθειας και από την άλλη οι “αμφιλεγόμενες» ΜΚΟ θα έχουν λάβει τα χρήματα τους και θα αποσύρονται σιγά σιγά για να βρουν …νέο αντικείμενο, σε άλλη χώρα-θύμα. Τότε λοιπόν τι θα κάνουμε ; Δεν σας γεννιούνται αυτά τα εύλογα ερωτήματα ;
Ο ρόλος της Τουρκίας στα παράλια της Μ. Ασιας φυσικά είναι γνωστός και ύπουλος στο θέμα της διακίνησης των μεταναστών. Ποιος όμως είναι ο ρόλος των Ευρωπαϊκών κρατών ; Ποιος ο ρόλος και η ευθύνη των μεγάλων δυνάμεων στην καθυστέρηση λήψης αποφάσεων ; Από που παίρνουν γραμμή τα Σκόπια και η Αλβανία για τις προκλητικές ενέργειες προς την Ελλάδα και γιατί ελπίζουν βάσιμα να ενταχθούν στην ΕΕ ; Μπορούν οι ίδιοι να ορθώνουν δική τους πολιτική κλειστών συνόρων ή εκτελούν εντολές με ανάλογη κάλυψη ; Γιατί οι πολιτικοί τους αντιστέκονται, ενώ οι δικοί μας όχι ; Ποιας χώρας κοινή γραμμή εξυπηρετούν όλοι μαζί, συνυπολογιζόμενης και της Ελλάδος και τι παιχνίδι παίζεται κάτω από τη μύτη μας ;
Στην Ελλάδα όμως, δυστυχώς οι Έλληνες πολίτες αρέσκονται να διχάζονται και να παίζουν το παιχνίδι των ΜΜΕ, τα οποία απειλεί (;) η κυβέρνηση με το θέμα της αδειοδότησης ώστε να προωθούν ακριβώς ό,τι τους ζητούν. Αυτό προκύπτει, για παράδειγμα, από την πλήρη συγκάλυψη αύξησης της εγκληματικότητας στον Πειραιά κατά 200% το τελευταίο 6μηνο, γεγονός που αποσιωπάται πλήρως.
Για το τέλος άφησα το γνωστό πρόβλημα των Ελλήνων πολιτικών, οι οποίοι, λαμβάνουν αποφάσεις χωρίς την σύμφωνη γνώμη των πολιτών, παραχαράσσουν την ιστορία εξευτελίζοντας τις ιστορικές αρχές μας, την παράδοση και τον πολιτισμό μας. Άραγε εσείς είδατε στον πλανήτη άλλον πολιτικό να δίνει μάχη εναντίον των συμφερόντων της χώρας του ; Αν ο κ. Μουζάλας εκτελεί τόσο σημαντικό έργο και είναι τόσο χρήσιμος στη χώρα, θα αντιλαμβανόταν το συμφέρον της χώρας του και δεν θα μας εξέθετε διεθνώς, μιλώντας για Μακεδονία αντί για Σκόπια.
Η χώρα μας βρίσκεται σε οριακό σημείο να γίνει χώρος. Δεν είμαστε μακριά από μία νέα εθνική τραγωδία. Μην νομίζετε ότι γράφονται επιπόλαια όλα αυτά τα άρθρα, μην νομίζετε ότι γίνεται επιπόλαια όλη αυτή η προσπάθεια να αφυπνιστούν οι Έλληνες. Δεν μας έμεινε πολύς καιρός. Έλληνες ξυπνήστε!