Του Στρατή Μαζίδη
Ηλοικρεινά αίχουμε πλαίων χάσυ τω λωγαρειασμώ. Πάμε replay! Ειλικρινά έχουμε πλέον χάσει το λογαριασμό με όλους αυτούς τους διορισμούς μετακλητών.
Τις προάλλες αναφέρθηκα μάλιστα σε μια περίπτωση γνωστού πάλαι ποτέ αντιμνημονιακού αρθρογράφου ο οποίος άρχισε να βλέπει τα πάντα ρόδινα μόλις έγινε κι αυτός μετακλητός του αρχηγού.
Τελικά αγαπητοί φίλοι το πρόβλημα της χώρας είναι ότι δεν υπήρξε ποτέ ένα γνήσιο αντιμνημονιακό μέτωπο, υπό την έννοια ανθρώπων που πίστευαν στον εναλλακτικό δρόμο. Απλώς υπήρχε ένα κενό που έπρεπε να καλυφθεί ώστε να οδηγηθούν κάποιοι στην εξουσία, να πάρουν την κουτάλα και να ζήσουν αυτοί καλά κι εμείς χειρότερα.
Όλοι μετακλητοί, όλοι σύμβουλοι.
Τι στην ευχή δουλειά μπορεί να έχει στον - άκουσον άκουσον - στρατηγικό σχεδιασμό της γραμματείας του πρωθυπουργού ο Καρανίκας που περισσότερο παραπέμπει σε πρωταγωνιστές βιντεοταινιών του 80; Με τι περγαμηνές; Το ΤΕΙ μόνο; Τη χολεροκαριέρα;
Ως λάτρης της κατάρρευσης των δίδυμων πύργων, περισσότερο μπορεί να ταίριαζε στο σχεδιασμό του ΝΑΤΟ.
Τέλος πάντων...
Βλέπεις Νίκας; Είναι καλό! Βλέπεις Καρανίκας; Είναι καρακαλό!