Πρέπει να το παραδεχτούμε ότι πριν ακόμα χρεοκοπήσει η Ελλάδα, δεν πήγαινε καλά. Άλλωστε γι’ αυτό χρεοκόπησε. Είχε μεγάλο κοινωνικοπολιτικό πρόβλημα. Ολόκληρο το καθεστώς είχε σαπίσει. Και το καθεστώς δεν είναι μόνο ψηλά, αλλά και χαμηλά.
Είχε λοιπόν πρόβλημα τόσο ψηλά, στην κρατικοδίαιτη παρασιτική και διαπλεκόμενη πολικοοικονομική ολιγαρχία, όσο και χαμηλά σε συνδικαλιστικό και συντεχνιακό επίπεδο. Είχαμε φτιάξει μια ιδιότυπη σοβιετία, όπου μια διαπλεκόμενη κομματικοοικονομική νομενκλατούρα νεμόταν την κοινωνία και πλούτιζε σε βάρος της, ταϊζοντας σανό την κοινωνία.
Τα μνημόνια ήρθαν σε μια στιγμή όπου όλοι το βλέπαμε πως η χώρα μας είχε ανάγκη από μεγάλες μεταρρυθμιστικές τομές. Γι αυτό και στην αρχή πολλοί είπαν ότι θα ήταν καλύτερα που θα μας έλεγχαν οι ξένοι. Αντί όμως να γίνουν αυτές οι τομές για την καλυτέρευση της ελληνικής κοινωνίας, απεναντίας οι δανειστές συνεργάστηκαν απόλυτα με την ντόπια ελίτ, με στόχο, όχι να καλυτερεύσουν την κατάσταση, αλλά για να τυμβωρυχίσουν σε βάρος του κοινωνικού πτώματος. Στην πραγματικότητα, θέλουν τον ελληνικό πλούτο, χωρίς όμως τους Έλληνες, τους οποίους αναγκάζουν να φύγουν ή να πεθάνουν.
Γι’ αυτό υποστηρίζουμε συνεχώς πως η κρίση θα σταματήσει αυτόματα μόνο όταν η κοινωνία συνειδητοποιήσει τι ακριβώς συμβαίνει και εγερθεί.
hassapis-peter.blogspot.gr