Χρειαζόμαστε 700.000 μπουκάλες αίμα το χρόνο, δηλαδή 350.000 συστηματικούς εθελοντές αιμοδότες, αλλά έχουμε μόνο 65.000. Είμαστε τελευταίοι στην Ευρώπη στους δωρητές οργάνων – μόνο 3,5 άτομα ανά εκατομμύριο πληθυσμού! Χιλιάδες ορφανά ή εγκαταλειμμένα παιδιά περιμένουν ένα χάδι στα ιδρύματα, κάποιον να τα πάρει αγκαλιά και να τους μιλήσει, την ίδια στιγμή που σκοτώνουμε την ώρα μας στις καφετέριες ή παθαίνει υπερκόπωση ο αντίχειράς μας από το τηλεκοντρόλ. Έχουμε 200 ανοιχτές χωματερές, δείγμα τραγικής αδιαφορίας για το περιβάλλον και την υγεία των συνανθρώπων μας, παρά τα δεκάδες εκατομμύρια ευρώ σε πρόστιμα που έχουμε πληρώσει. Πετάμε ό,τι να ’ναι, όπου να ’ναι κι έχουμε μετατρέψει ρεματιές και παραλίες σε σκουπιδότοπους και νεκροταφεία πλαστικού. Χτίζουμε οπουδήποτε καταπατώντας ό,τι είναι δυνατόν. Έχουμε τη χειρότερη οδηγική συμπεριφορά, αδιαφορώντας για τα δικαιώματα και τη ζωή των άλλων: πεζών, οδηγών και συνεπιβατών μας. Καπνίζουμε παντού αδιαφορώντας για τον διπλανό που τον αναγκάζουμε να ανασαίνει καρκίνο. Είμαστε δικομανείς, πρωταθλητές στις μηνύσεις – δι’ ασήμαντον αφορμήν. Είμαστε πάτος, με διαφορά σε ολόκληρη την Ευρώπη, στην προστασία των ζώων.
Όπου η ευαισθησία αφορά τον συνάνθρωπό μας ή το περιβάλλον, δηλαδή το κοινό μας σπίτι, όπου έχει κόστος χρημάτων, χρόνου, ή έστω διαχείρισης επιθυμιών και συναισθημάτων, είμαστε νούλες. Μηδέν εις το πηλίκον. Αλλά μόλις προκύψει ευαισθησία σε απόσταση ασφαλείας, απ’ αυτές που μπορείς να κάνεις το εφέ σου από το πληκτρολόγιο ή το μικρόφωνο, με δηλώσεις και γλυκεράδες στα μίντια, κλασικά και σόσιαλ, δίνουμε ρεσιτάλ. Και ζητάμε και Νόμπελ.
Αρκεί κι αυτή η ευαισθησία να είναι τζάμπα. Διότι, υποθέτω, ότι έχουμε καταλάβει τι θέλει η «ευαίσθητη» κυβέρνηση και όλοι οι ευαίσθητοι «αλληλέγγυοι» να κάνουν με τους πρόσφυγες. Να τους φιλοξενήσουν στην Ελλάδα; Όχι βέβαια! Να τους δώσουν στέγη και τροφή από το υστέρημα του Έλληνα; Όχι βέβαια! Να τους προωθήσουν στις χώρες της Ευρώπης θέλουν ή να τους γυρίσουν πίσω στην Τουρκία. Ούτε ένας, από όσους κάνουν δημόσιο διαγωνισμό ευαισθησίας, δεν ζητάει να μείνουν μόνιμα εδώ οι μετανάστες και να πληρώσουμε εμείς τα έξοδα για τη φιλοξενία και την προσαρμογή τους. Απαιτούν η Ευρώπη (προφανώς εμείς δεν είμαστε Ευρώπη) να τους απορροφήσει. Απαιτούν η Ευρώπη να μας δώσει λεφτά για να τους περιθάλψουμε. Για λίγο, μέχρι να φύγουν. Ευαισθησία πρακτορείου ταξιδιών.
Σε ποια, όμως, Ευρώπη τούς στέλνουμε; Στην Ευρώπη των τραπεζών, των πολυεθνικών, του ανάλγητου φιλελευθερισμού, του εργασιακού μεσαίωνα, της εκμετάλλευσης ανθρώπου από άνθρωπο, της βάρβαρης και απάνθρωπης λιτότητας!!! Αυτά δεν λένε για την Ευρώπη οι «σύντροφοι»; Και ποιο θα είναι το μέλλον των μεταναστών σ’ αυτή την Ευρώπη; Θα τους αλέσει η κρεατομηχανή του καπιταλισμού, θα μάθουν στις φάμπρικες πώς δένουνε τ’ ατσάλι, δούλοι των αφεντικών, εκεί όπου ευημερούν οι αριθμοί αλλά δυστυχούν οι λαοί!!! Αυτά δεν πιστεύετε, σύντροφοι; Από δικά σας κείμενα είναι οι περιγραφές. Η μόνη κατανοητή στάση γι’ αυτή την Ευρώπη ήταν του Στρατάρχη Κούγκη, όταν απειλούσε να τη βουλιάξει οικονομικά και να τη γεμίσει τζιχαντιστές. Κι εκεί τζάμπα η μαγκιά, αλλά τουλάχιστον με ιδεολογική συνέπεια.
Βέβαιας κανένας από την εθνοσωτήριο της αριστεροακροδεξιάς δεν αναρωτήθηκε γιατί εκατομμύρια άνθρωποι επιμένουν να διανύουν χιλιάδες εφιαλτικά χιλιόμετρα, να θαλασσοπνίγονται, να μουλιάζουν βδομάδες στη λάσπη, να πληρώνουν μια περιουσία, για να καταλήξουν σ’ αυτή την Ευρώπη-κόλαση; Κι ούτε τους ίδιους δεν ρώτησαν. Η απάντηση είναι, υποθέτω, γιατί δεν τους έχει ενημερώσει επαρκώς η συριζαιική καθοδήγηση.
Ευκαιρία να το κάνετε τώρα, σύντροφοι! Αντί να τους μαθαίνετε κρυφά περάσματα και να οδηγείτε στο βυθό του ποταμού όσους γλίτωσαν από το βυθό του Αιγαίου, γιατί δεν τους ανοίγετε τα μάτια για τον τόπο προορισμού τους; Γιατί δεν τους αποκαλύπτετε ότι η Αυστρία, η Γερμανία, η Σουηδία είναι η κόλαση επί της γης; Γιατί δεν τους λέτε για τον εργασιακό και κοινωνικό παράδεισο, τη Βενεζουέλα του Μαδούρο; Ζητήστε χρήματα από την Ευρώπη και ναυλώστε τσάρτερ. Και στήστε μια αερογέφυρα Αθήνα - Καράκας! Οι σύντροφοι στην Μπολιβαριανή Δημοκρατία θα ενθουσιαστούν καθώς κι άλλοι προλετάριοι θα πυκνώσουν τις γραμμές του σοσιαλιστικού κινήματος, και εσείς θα έχετε τη συνείδησή σας ήσυχη: οι πρόσφυγες θα φτάσουν επιτέλους στη γη της αταξικής επαγγελίας, που τυπώνει αβέρτα και δικό της νόμισμα. Κι αν κάποιοι δεν αντέχουν το τροπικό κλίμα, υπάρχει και η Βόρεια Κορέα, σύντροφοι. Αλλάζουν λίγο το χτένισμα, κι έτοιμοι. (Υπήρχε και η Κούβα, αλλά πολύ ρεβιζιονιστές τούς βλέπω τώρα τελευταία και δαύτους.) Αυτό να κάνετε, σύντροφοι! Να είναι διπλά περήφανος ο Μπαλτάς και να ελαττώσει λίγο το κάπνισμα ο Μουζάλας – χτίκιασε ο άνθρωπος από τις ευθύνες. Και με τόσους φόρους, ο καπνός κοστίζει, δεν είναι όλα τζάμπα σ’ αυτόν το μάταιο κόσμο.
Υ.Γ. 1 Η μόνη σοβαρή αντιμετώπιση της γελοιότητας είναι η χλεύη.
Υ.Γ. 2 Όσοι δεν εξάντλησαν την ευαισθησία τους γράφοντας διεθνιστικά συνθήματα κι ενδιαφέρονται να είναι χρήσιμοι και για τον «ντόπιο» συνάνθρωπο, ας σημειώσουν αυτά τα τηλέφωνα: 2113499700 (Γραμμή Ζωής, για εθελοντική αιμοδοσία), 1056: Εθνική Τηλεφωνική Γραμμή SOS για τα Παιδιά.