Θα περίμενε κανείς από μία ελληνική «αριστερή» κυβέρνηση, να αισθάνεται ιδιαίτερα ευτυχής με τον πιο αριστερό υποψήφιο Αμερικανό πρόεδρο που θα μπορούσε ποτέ να αναδείξει το βαθιά συντηρητικό πολιτικό σύστημα των ΗΠΑ. Πόσο μάλλον όταν αυτός ο υποψήφιος, έχει επισήμως ταχθεί κατά της μνημονιακής πολιτικής λιτότητας που επιβάλλουν οι δανειστές, έχει στηλιτεύσει τις εκβιαστικές τακτικές των Γερμανών και της ΕΚΤ, ενώ έχει φτάσει να χαιρετίσει και το «όχι» του ελληνικού λαού στο δημοψήφισμα του περασμένου Ιουλίου!
Και να μην υπήρχε λοιπόν ο σεβάσμιος ασπρομάλλης γερουσιαστής από το Βερμόντ, θα έπρεπε να τον έχει εφεύρει ο ίδιος ο Τσίπρας. Γιατί τέτοιο φανατικό υποστηρικτή στο βαθύ αμερικανικό κράτος, πολύ δύσκολα θα ξαναβρεί η Ελλάδα.
Κι όμως οι σχέσεις του Μπέρνυ Σάντερς με την σημερινή ελληνική κυβέρνηση είναι στο όριο της…δημιουργικής ανυπαρξίας. Γιατί απλούστατα κάποιοι προσπαθούν με το στανιό να παντρέψουν τον Τσίπρα με την σύγχρονη πολιτική συμμορία που ακούει στο όνομα «Οικογένεια Κλίντον».
Πρόθυμοι μεσάζοντες και φαιδροί λομπίστες του εσωτερικού, ξιπασμένοι Ελληνες ολιγάρχες του εξωτερικού και πάμπλουτοι Ελληνοαμερικανοι που δεν δίνουν δεκάρα για την πατρίδα, αλλά ψοφάνε για δημόσιες σχέσεις, καλλιεργούν επιμόνως την στενή σχέση του Αλέξη Τσίπρα με την υποψήφια των Δημοκρατικών και αντίπαλο του Σάντερς. «Δημοκρατική» βέβαια κατ΄όνομα. Στην πραγματικότητα ένα αδίστακτο γεράκι που ενστερνίζεται βαθιά τις πιο στενόμυαλες γεωπολιτικές αντίληψεις, ορκισμένη εχθρός Σέρβων και Ρώσων, φιλότουρκη, στενά συνδεδεμένη με το Βερολίνο, αλλά και έρμαιο περίεργων εξαρτήσεων με ισλαμικά κεφάλαια σουνιτικών κρατών του Κόλπου. Η πραγματική επιτομή δηλαδή, της αμερικανικής εκδοχής «διαπλοκής»…
Μα ο Σάντερς δεν έχει καμία ελπίδα να βγεί, θα αναφωνήσουν τα γνωστά παπαγαλάκια. Κατ’ αρχήν μαθηματικά τίποτα δεν έχει κριθεί, καθώς ακόμη και μετά την εντυπωσιακή επίδοση της Χίλαρι στις εκλογές της «σούπερ Τρίτης», ο Σάντερς εξακολουθεί να βρίσκεται μέσα στην κούρσα έχοντας συγκεντρώσει δίπλα του όλες τις υγιείς δυνάμεις της προοδευτικής Αμερικής. Και εν πάσει περιπτώσει δεν περιμένει κανείς από τον Συριζα του …μεγάλου και πολυδιαφημισμένου «ηθικού πλεονεκτήματος» να ποντάρει στα πιο διεφθαρμένα «σιγουράκια» την ώρα που δίνει, υποτίθεται, την μάχη κατά της εγχώριας διαπλοκής.
Επανέρχομαι λοιπον σε αυτούς που επιχειρούν να «λουκιάσουν» τον Τσίπρα με την άκρως βλαπτική για τα ελληνικά εθνικά συμφέροντα υποψηφιότητα του ζευγους Κλίντον. Είναι οι γνωστοί «δωρητές» και οι σουλατσαδόροι με τις περιβόητες «πρωτοβουλίες», που δήθεν στόχο έχουν να προάγουν την εικόνα της Ελλάδας, αλλά στην πράξη εξυπηρετούν συμφέροντα κάποιων πλούσιων με επαρχιωτικά σύνδρομα που θέλουν να έχουν απευθείας πρόσβαση στο Λευκό Οίκο. Είναι οι ίδιοι που παρέσυραν τον Τσίπρα στο καταστροφικό για τον ίδιο και την εικόνα της Ελλάδας, “talk show” με τον φιλικά προσκείμενο (σ.σ. υποτίθεται…) οικοδεσπότη Μπίλ Κλίντον.
Θα μπορούσα να γεμίσω σελίδες επί σελίδων για να αναλύσω τις αθέμιτες πρακτικές χρηματοδότησης του ζεύγους Κλίντον. Δεν χρειάζεται. Το έχουν κάνει πριν από εμένα τα εγκυρότερα αμερικανικά μέσα ενημέρωσης. Το πρόβλημα είναι όμως ότι η κυρία του …κυρίου εκτός από επικίνδυνη είναι και ανόητη. Βασική απόδειξη γι’ αυτό, η αποκάλυψη ιδιωτικού λογαριασμού ηλεκτρονικής αλληλογραφίας που διατηρούσε παράτυπα ως υπουργός εξωτερικών και μέσω του οποίου διέρρεε σε χιλιάδες μέιλς, εθνικά θέματα των ΗΠΑ, κουτσομπολεύοντας ταυτόχρονα διεθνείς προσωπικότητες και προσπαθώντας να «εξυπηρετήσει» οικογενειακούς φίλους και περίεργες μεσολαβήσεις.
Επιπλέον, η ίδια κυρία που θα κληθεί στο μέλλον να αντιμετωπίσει την απειλή του Ισλαμικού Κράτους, εμφανίζεται «μπουκωμένη», από σαουδαραβικά κεφάλαια και δωρεές δεκάδων εκατομμύριων δολαρίων από χώρες του Κόλπου προς το γνωστό ίδρυμα που διατηρεί με τον σύζυγο και το βλαστάρι της…
Οσο για την ευρύτερη γειτονιά μας, οι προθέσεις της δεν χρειάζονται ιδιαίτερη ερμηνεία. Αποδεικνύονται από την πρόσφατη εμπειρία της διάλυσης της Γιουγκοσλαβίας και της δημιουργίας ισλαμικών νησίδων στα Βαλκάνια.
Η πιθανή εκλογή της επομένως αποτελεί καταστροφή για την Ελλάδα και καλά θα κάνουν να το χωνέψουν αυτό οι πολιτικοί μας, γαλάζιοι, πράσινοι και κόκκινοι, που σύσσωμοι ετοιμάζονται να την υιοθετήσουν μπροστά στο… «απεχθές φαινόμενο Τράμπ». Με μια διαφορά, βρε …γατάκια μου: Αυτός ο παλαβιάρης (που λέει και μερικές αλήθειες) πολιτεύεται με τα δικά του χρήματα. Η Χίλαρι με ξένα. Και πιθανόν βρώμικα… ΥΣΤΕΡΟΓΡΑΦΟ: Όμως αυτό γιατί να συγκινεί όσους από το ελληνικό κοινοβουλευτικό φάσμα έχουν μάθει να κινούνται με χορηγούς;…