Κείμενα-επιμέλεια: Σπύρος Παναγιώτου
Φωτ.: Μάριος Λώλος
“Η Ελλάδα ίσως πρέπει να θυσιαστεί για το καλό της Ε.Ε.”
Ρόμπερτ Φίτσο, πρωθυπουργός Σλοβακίας
Την προηγούμενη βδομάδα υποστηρίχθηκε από το “Δρόμο” η άποψη ότι η πολιτική αυστηρών ελέγχων και κλεισίματος των συνόρων στη ζώνη Σένγκεν δεν ήταν μεμονωμένη κίνηση της Αυστρίας και των χωρών των δυτικών Βαλκανίων. Η ακραία στάση των 4 χωρών του Βίζεγκραντ ήταν προϊόν θέλησης των χωρών της Ε.Ε να επιβάλλουν φραγμούς στα σύνορα τους, συμπεριλαμβανομένων της Γαλλίας και Γερμανίας.
Μια βδομάδα μετά η πολιτική των “κλειστών συνόρων” αποτελεί καθεστώς για τη Ευρώπη. Η συζήτηση και οι σχεδιασμοί έχουν προχωρήσει ήδη σε επόμενο στάδιο. Σήμερα, ομολογείται κυνικά, ότι η Ελλάδα από χώρα υποδοχής, καταγραφής και διακίνησης των προσφυγικών ροών προς την υπόλοιπη Ευρώπη, από χώρα transit, μετατρέπεται σε χώρα προσωρινής φιλοξενίας.
Ισχύει βέβαια στην περίπτωση το γνωστό ουδέν μονιμότερο του προσωρινού.
Το σχέδιο υπήρχε και εφαρμόζεται…
Η Ελλάδα θα μετατραπεί σε αποθήκη, σε στρατόπεδο των προσφυγικών κυμάτων που κατευθύνονται προς την Ευρώπη. Ο σχεδιασμός ξεκίνησε να εφαρμόζεται από το καλοκαίρι, οι βάσεις μπήκαν τον Οκτώβριο με τις συμφωνίες κορυφής και τώρα το βλέπουμε σε πλήρη εξέλιξη. Ξεκίνησε με την εγκατάσταση δυνάμεων της Frontex στα σύνορα με την ΠΜΔΓ για να φτάσουμε σήμερα στο κλείσιμο των συνόρων και τους ασφυκτικούς ελέγχους. Συνέχισε με το σχέδιο για κοινές ελληνοτουρκικές περιπολίες στο Αιγαίο τώρα αυτά κλείνουν, για να φτάσουμε στη παρουσία Νατοϊκών, στην πλήρη αμφισβήτηση κυριαρχικών δικαιωμάτων στο αιγαίο από τη Τουρκία και όλα αυτά με αίτηση και συναίνεση της κυβέρνησης.
Η κατάληξη αυτής της πορείας ήταν αναπόφευκτο να οδηγήσει στα σημερινά αδιέξοδα. Οι πενήντα χιλιάδες θέσεις φιλοξενίας για τις οποίες δεσμεύτηκε η χώρα από τον περασμένο Οκτώβρη έγιναν πια 150 χιλιάδες. Άλλοι κάνουν λόγο για 400 χιλιάδες και βλέπουμε. Όσο τέτοιες δεσμεύσεις για θέσεις φιλοξενίας συνδυάζονται με την ανεξέλεγκτη συνέχιση των προσφυγικών και μεταναστευτικών ροών, κυρίως όσο οι τελευταίες αποτελούν εκβιαστικό εργαλείο της Τουρκίας για επιβολή των επιδιώξεων της σε Συρία και ευνοϊκότερων σχέσεων με Ε.Ε, τίποτα δεν μπορεί να θεωρείται δεδομένο. Ούτε όσον αφορά το αριθμό των εγκλωβισμένων, ούτε το χρόνο παραμονής τους. Σήμερα παρουσιάζεται ως επιτυχία η “απαίτηση” να στέλνει η Τουρκία 1000 μετανάστες ημερησίως διότι κάτι τέτοιο θεωρείται λίγο ή διαχειρίσιμο. Κατά το ίδιο τρόπο η προσωρινή φιλοξενία ξεκίνησε με χρονικό όριο τις 48 ώρες, έγινε 25 μέρες, αργότερα 8 μήνες και τώρα φθάνουμε στα τρία χρόνια και …βλέπουμε.
Κυβερνητική υποκρισία και λεονταρισμοί.
Η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ επέλεξε συνειδητά τη στάση του “χρήσιμου ηλίθιου” στην υπόθεση των προσφυγικών ροών. Υιοθέτησε χωρίς ενδοιασμούς και χαιρέτησε ως πολιτική επιτυχία όλες τις προτάσεις της ΕΕ που οδήγησαν στα σημερινά αδιέξοδα. Ακόμα και τώρα αυτοκολακεύεται ότι η Ελλάδα τάχα σώζει τη “τιμή” της Ε.Ε και τα “ευρωπαϊκά ιδεώδη” όταν ο μοναδικός κίνδυνος που αναγνωρίζεται από το ευρωπαϊκό ιερατείο είναι ο κλυδωνισμός του ευρώ. Αντί να αντιταχθεί στο σχέδιο μετατροπής της χώρας σε απέραντο στρατόπεδο ανθρώπων παρουσιάζει σαν σύμμαχο και συμπαραστάτη τη Μέρκελ στη μάχη υποστήριξης του “ανθρωπισμού”. Κάνει ότι δεν βλέπει ότι η Γερμανία έκλεισε από τις πρώτες χώρες τα σύνορά της και επέστρεψε χιλιάδες μετανάστες στην Αυστρία. Αυτά τις καταλογίζει η Αυστρία και παρά την ακροδεξιά στάση του Υπουργού Εξωτερικών της δεν έχει, στην ουσία, άδικο. Κάνει ότι δεν καταλαβαίνει τις πρόσφατες δηλώσεις της Μέρκελ ότι η χώρα διαθέτει κατάλληλους χώρους για να στεγασθούν οι πρόσφυγες και ότι όσοι ζητούν άσυλο δεν θα έχουν δικαίωμα επιλογής της χώρας μετακίνησης τους. Όλα αυτά σηματοδοτούν ξεκάθαρα την ζοφερή προοπτική
prosfyges plhrhs
Εμπόριο ανθρωπισμού, πάρτι για τις ΜΚΟ
Η αποδοχή του σχεδιασμού να μετατραπεί η Ελλάδα σε ένα τεράστιο Hotspot συγκαλύφθηκε με μια ρητορική επίδειξης ανθρωπιστικού και “ευρωπαϊκού” πνεύματος από τους εμπνευστές του. Η ίδια η καγκελάριος Μέρκελ δηλώνει ότι “δεν σώσαμε την Ελλάδα από την οικονομική κρίση για να την αφήσουμε σήμερα να βουλιάξει υπό το βάρος των προσφυγικών ροών”. Ο ίδιος ο Σόιμπλε αναγνωρίζει τη δυσκολία να αντιμετωπίσει από μόνη της την οικονομική και προσφυγική κρίση ταυτόχρονα. Στο πλευρό της χώρας και ο Γάλλος πρόεδρος Ολαντ. Την ευρωπαϊκή υποκρισία γνωρίσαμε βέβαια και στο παρελθόν. Τότε η συνοχή της Ευρώπης διασώθηκε με την απειλή του Grexit. Τώρα με τη σιωπή έναντι των χωρών που επιβάλλουν τετελεσμένα κλείνοντας τα σύνορα.
Και δίπλα σε αυτό, με την υπόσχεση να διατεθούν 700 εκατομμύρια ευρώ, σε βάθος τριών χρόνων, στις χώρες υποδοχής προσφύγων. Τόσο κοστολογήθηκε η αξία μετατροπής του τόπου σε στρατόπεδο συγκέντρωσης για να προστατευθούν οι χώρες της Ε.Ε από τα θύματα που γεννά η πολιτική τους.
Σύμφωνα με το αρμόδιο Κύπριο επίτροπο για θέματα Αντιμετώπισης Ανθρωπιστικής Βοήθειας και Διαχείρισης Κρίσεων Χ. Στυλιανίδη το κολέγιο των επιτρόπων ενέκρινε σχετική απόφαση. Τα χρήματα αυτά θα εκταμιευθούν σταδιακά και το μεγαλύτερο μέρος του θα κατευθυνθεί στην Ελλάδα σαν η χώρα πρώτης υποδοχής που σηκώνει το μεγαλύτερο βάρος. Όμως η διαχείριση των χρημάτων αυτών δεν θα δοθεί στην Ελληνική κυβέρνηση. Οι ευρωπαϊκοί κανονισμοί επιβάλλουν ότι αποδέκτες και διαχειριστές των χρημάτων θα είναι Μη Κυβερνητικές Οργανώσεις, Διεθνείς Οργανισμοί αλλά και εξειδικευμένες κυβερνητικές οργανώσεις, από συγκεκριμένες χώρες μέλη της ΕΕ όπως η Μ. Βρετανία, η Γερμανία και η Σουηδία, που έχουν παράδοση και εμπειρία στην αντιμετώπιση αντίστοιχων κρίσεων.
Έτσι ένα νέο πάρτι κερδοσκοπίας θα στηθεί με πρόσχημα τον “ανθρωπισμό”.
Στις δεκάδες ΜΚΟ που διαχειρίζονται τη προσφυγική κρίση στην Ελλάδα, πολλές με φιλότιμο και πραγματική αλληλεγγύη, άλλες χωρίς στοιχειώδη πιστοποίηση των προσφερόμενων υπηρεσιών, ορισμένες “οχήματα” μυστικών υπηρεσιών, θα προστεθούν τώρα και οι μεγάλες “εξειδικευμένες” του χώρου.
Ερώτημα παραμένει αν από την υπόθεση θα προκύψουν και μερικά “έσοδα” για το ελληνικό χρέος. Ίσως αυτό να έχει υπόψη του ο Δ. Βίτσας, που πρόσφατα αναβαθμίστηκε σε συντονιστή κυβερνητικού επιτελείου για το θέμα, όταν δήλωνε ότι “μπορούμε να διαχειριστούμε το προσφυγικό προς όφελος της χώρας και της Ε.Ε.”.
Ο γίγαντας λαός
Μέσα στην τεράστια δυσκολία του ο ελληνικός λαός συγκινείται και συγκλονίζεται από το δράμα των προσφύγων. Προσπαθεί να βοηθήσει, από το υστέρημά του, δείχνει έμπρακτα την αλληλεγγύη του, βρίσκεται δίπλα σε όλα τα κρίσιμα σημεία, όπου υπάρχει ανάγκη.
Δείχνει για άλλη μια φορά, μετά το δημοψήφισμα, το μεγαλείο του. Περιφρονεί την υποκρισία των ΜΜΕ και της κυβέρνησης. Στέκεται δίπλα στους κατατρεγμένους με απίστευτη μεγαλοκαρδία και απλοχεριά.
Η στάση αυτή αναγκάζει τους φασίστες να λουφάζουν, να μην εκδηλώνονται ακόμα. Περιμένουν την κόπωση, την αλλαγή του κλίματος για να συνεχίσουν το αισχρό τους έργο, χύνοντας το δηλητήριο του διχασμού και του μίσους.
Γιατί όμως ο λαός κρατά αυτήν την εκπληκτική στάση; Πως εξηγείται το φαινόμενο αυτό; Μάλλον γιατί γνωρίζει πως η αιτία που ξεκληρίζονται πληθυσμοί και παίρνουν το δρόμο της προσφυγιάς είναι ίδια με αυτό που προκαλεί την καταστροφή της κοινωνίας και της χώρας εδώ και χρόνια. Γνωρίζει ότι είναι κοινή η ρίζα, ότι έχουμε κοινούς εχθρούς. Κι αφού έχουμε ζήσει στο πετσί μας και εμείς και οι πρόσφυγες την αποικιοκρατική πολιτική και τις επεμβάσεις, είναι φυσικό να συντρέχουμε βασανισμένους κι αδύναμους ανθρώπους. Ανθρώπους που έχουν δικαίωμα να ζήσουν με αξιοπρέπεια, να βρουν ένα μέλλον αφού τους διέλυσαν τις χώρες τους.
Ο λαός όμως δεν είναι ηλίθιος όπως φαίνεται να νομίζουν οι κυβερνητικοί ατσίδες του ΣΥΡΙΖΑ. Αγαπά τον τόπο του, την πατρίδα, την χώρα. Δεν θέλει να μετατραπεί σε απέραντο στρατόπεδο. Θα αγωνιστεί να πάνε όπου θέλουν οι πρόσφυγες αλλά και να δημιουργηθούν όροι να επιστρέψουν στο τόπο τουςόσο το δυνατόν γρηγορότερα. Η χώρα δεν θα βυθιστεί στο σκοτάδι όπως επιθυμούν δανειστές τοκογλύφοι, σωματέμποροι εθνών, καταστροφείς χωρών και κάθε λογής πλιατσικολόγοι.
Η Τουρκία συνεχίζει τους εκβιασμούς στο Αιγαίο
Τρεις βδομάδες μετά την ανάθεση στο ΝΑΤΟ του ελέγχου των προσφυγικών ροών στο Αιγαίο ο συμμαχικός στόλος κόβει βόλτες στη περιοχή χωρίς να δικαιολογεί ούτε τα προσχήματα για την παρουσία του στη περιοχή. Το επιχειρησιακό σχέδιο που παρουσίασε ο ίδιος ο Γ.Γ του ΝΑΤΟ καρκινοβατεί καθώς οι Τούρκοι αξιωματούχοι συνεχίζουν να βάζουν προσκόμματα φέρνοντας στο τραπέζι το σύνολο των διεκδικήσεων τους στο Αιγαίο. Επιχειρούν να καταγραφούν στους Νατοϊκούς χάρτες οι “γκρίζες ζώνες” στο Αιγαίο, επιμένουν να αποκλειστούν τα Δωδεκάνησα και η Λήμνος από το σχέδιο, έχουν επιβάλλει παράνομα στα 6 μίλια την ευθύνη έρευνας και διάσωσης για την ελληνική πλευρά, αρνούνται κατηγορηματικά να δεχθούν στα τουρκικά παράλια όσους συνεχίζουν να διαπλέουν με τα λαθρεμπορικά το Αιγαίο.
Πρόσφατα τα τούρκικα «γυμνάσια» στους Νατοϊκούς επεκτάθηκαν με την άρνηση να πλεύσει κοντά στα τούρκικα παράλια η γερμανική φρεγάτα Bonn, ναυαρχίδα του νατοϊκού στόλου, στην οποία μάλιστα θα επέβαινε η Γερμανίδα Υπουργός Εξωτερικών. Η Τουρκική άρνηση δικαιολογήθηκε, με το επιχείρημα ότι η Γερμανίδα υπουργός θα έφθανε στο γερμανικό πλοίο με ελικόπτερο το οποίο θα απογειωνόταν από τη Λήμνο. Οι διαψεύσεις τόσο από την τούρκικη όσο και από τη γερμανική πλευρά δεν έγιναν πιστευτές. Άλλωστε η Τουρκία συνέχισε την ίδια στάση απαιτώντας από το Γερμανό ναύαρχο, που ήθελε να μεταβεί σε σύσκεψη στη Τουρκία να απονηωθεί από τα διεθνή ύδατα ή από τα τουρκικά χωρικά ύδατα με τούρκικο ελικόπτερο, πράγμα που τελικά έγινε αποδεκτό.
Και τα δύο επεισόδια είναι εξαιρετικά σοβαρά και προϊδεάζουν για τι πρόκειται να ακολουθήσει σε επόμενα βήματα έως ότου ο Νατοϊκός στόλος αρχίσει τις επιχειρήσεις του. Έτσι όχι τυχαία, το Statfor , αμερικάνικο think tank γεωπολιτικών αναλύσεων και προβλέψεων, αποδομεί πλήρως το ρόλο του ΝΑΤΟ στο Αιγαίο στηρίζοντας τις θέσεις του στις εδαφικές διαφορές μεταξύ των χωρών και στο status quo των νησιών του Αιγαίου. Σύμφωνα με το Statfor “αν δοθούν χρήματα στη Τουρκία αυτό θα ανοίξει την όρεξη της για περισσότερες παραχωρήσεις. Οι ευρωπαϊκές ελπίδες πως όλα θα πάνε καλά στη Σύνοδο της 7ης Μαρτίου φαίνεται πως είναι εσφαλμένες”
ΔΡΟΜΟΣ ΤΗΣ ΑΡΙΣΤΕΡΑΣ