Της ΛΙΑΝΑΣ ΜΥΣΤΑΚΙΔΟΥ
Ο γνωστός Τούρκος συγγραφέας κ. Εμρέ Κονγκάρ στην τακτική του στήλη στην εφημερίδα Τζουμχουριέτ (3/4) σκιαγραφεί με τον γλαφυρό του τρόπο την πολιτική κατάσταση της σημερινής Τουρκίας. Επειδή το θέμα μας ενδιαφέρει αναδημοσιεύουμε το άρθρο του κ. Κονγκάρ.
“-Δεν θέλω μια εξουσία αστοιχείωτων, αγραμμάτων
Γιατί λόγω της αγραμματοσύνης της δεν γνωρίζει τι δεν ξέρει. Απλώνει το χέρι της παντού και καταστρέφει ό,τι υπάρχει τόσο στην εσωτερική όσο και την εξωτερική πολιτική.
–Δεν θέλω μια άξεστη εξουσία
Λόγω της χονδροειδούς συμπεριφοράς της στις ανθρώπινες σχέσεις φέρεται με αγένεια στους πάντες. Εξαλείφεται σταδιακά η ευγένεια, η ευπρέπεια, η λεπτότητα, η αγωγή.
-Δεν θέλω εξουσία που να συμπεριφέρεται με επιθετικότητα
Λόγω της επιθετικότητάς της αντιμετωπίζει ως προδοσία κάθε αντίθετη ιδέα. Χαρακτηρίζει προδότη κάθε άνθρωπο που δεν συμπαθεί
-Δεν θέλω μια εξουσία που ψεύδεται
Μια εξουσία που αποκρύπτει αυτά που κάνει εντός , εκτός της χώρας και λέει ψέματα στον λαό , απομακρύνει τους πολίτες από την πραγματικότητα και τους αρρωσταίνει.
-Δεν θέλω εξουσία πλιατσικολόγων
Το πλιάτσικο δεν περιορίζεται μόνο στην καταστροφή της φύσης και της ιστορίας. Μετατρέπει αβίωτη τη ζωή στα αστικά κέντρα . Ο πλιατσικολόγος νομίζει ότι έγινε πλούσιος, στην πραγματικότητα όμως, χάνει και ο ίδιος εξαιτίας της πτώχευσης των υπολοίπων .
-Δεν θέλω μια εξουσία κλεπτών, ρουσφετολόγων
Δεν υπάρχει μεγαλύτερη ανηθικότητα από το να παίρνει κανείς μίζα από τα έργα που κάνει με τους φόρους που εισπράττει από τους πολίτες. Και κλέβουν και πτωχεύουν τη χώρα.
-Δεν επιθυμώ μια εξουσία που προστατεύει την ανηθικότητα, την ατιμία , την παιδοφιλία
Είναι ανήθικη κι εγκληματική η συγκάλυψη σεξουαλικών εγκλημάτων που διαπράττονται σε βάρος παιδιών από ¨δικούς μας¨ ανθρώπους.
– Δεν θέλω μια εξουσία που προσποιείται το θύμα, αλλά συμπεριφέρεται με αλαζονεία, ξιπασιά
Δεν μπορεί μια εξουσία να θεωρεί υπεύθυνους για τα λάθη της τους άλλους , λες και δεν κυβερνά εκείνη . Μια εξουσία που συνεχώς εμφανίζεται ως θύμα, αλλά κοιτάζει με υποτίμηση τον λαό, θεωρεί αλάνθαστο τον εαυτό της και απαιτεί από όλους να την υπακούνε, δεν είναι δημοκρατική.
-Δεν επιθυμώ μια εξουσία που θεωρεί τον αρχηγό του κόμματος ιδιοκτήτη της χώρας και του κόμματος
Δεν μπορεί να ταυτίζεται το κράτος με το κόμμα. Η ταύτιση του κόμματος με την εξουσία και η απόλυτη κυριαρχία του αρχηγού είναι δεσποτισμός.
-Δεν θέλω εξουσία που δεν σέβεται το Σύνταγμα και δεν τηρεί τους νόμους
Όποιος δε τηρεί τις διατάξεις του Συντάγματος δεν υπακούει σε κανένα νόμο. Σε μια τέτοια κοινωνία δεν υπάρχει καμία ασφάλεια ζωής και περιουσίας.
-Δεν θέλω εξουσία που να ασκεί πολιτική βάσει εθνικής ταυτότητας, θρησκεύματος, δόγματος και πίστης
Η άσκηση πολιτικής με βάση την ταυτότητα διαιρεί την κοινωνία και στρέφει τους πολίτες τον έναν εναντίον του άλλου. Στο τέλος οδηγεί τη χώρα σε εμφύλιο σπαραγμό και διαμελισμό.
-Δεν θέλω εξουσία που χρησιμοποιεί γλώσσα μίσους
Η κατηγορία των αντιπάλων με βάσει την εθνική και θρησκευτική τους ταυτότητα, και η χρήση της λέξης ¨με το συμπάθιο¨ πριν την αναφορά της ταυτότητας κάποιου είναι ξεκάθαρη διάκριση που δεν συνάδει με τη δημοκρατία.
-Δεν θέλω εξουσία που απειλεί το εκλογικό σώμα με την τρομοκρατία και κερδίζει ψήφους από τρομοκρατικά χτυπήματα
Η εξουσία που χρησιμοποιεί την τρομοκρατία για να αυξήσει την πίεση της στο λαό είναι άκρως επικίνδυνη. Όταν η τρομοκρατία και η κρατική βία στηρίζουν η μια την άλλη , αναρριχώνται σπειροειδώς και σαπίζουν την κοινωνία.
-Δεν θέλω μια εξουσία που δίνει εντολές στη Δικαιοσύνη
Η ανεξαρτησία της Δικαιοσύνης είναι η μεγαλύτερη ασφάλεια της κοινωνίας. ΟΙ κοινωνίες χωρίς την ανεξαρτησία της δικαιοσύνης δεν διαφέρουν από την Κόλαση.
-Δεν θέλω μια καταπιεστική εξουσία που δεν σέβεται τα θεμελιώδη δικαιώματα και τις ελευθερίες
Ο σύγχρονος άνθρωπος είναι ελεύθερος. Η σύγχρονη κοινωνία είναι ελεύθερη. Κοινωνίες χωρίς ελευθερία έκφρασης και ελευθεροτυπίας ανήκουν στον μεσαίωνα. Κανείς δεν θέλει να ζει στον μεσαίωνα.
-Δεν θέλω εξουσία που δεν προσφέρει σύγχρονη παιδεία
Τα παιδιά είναι ο μεγαλύτερος θησαυρός μας. Όσοι σκέπτονται ότι ¨είμαστε αγροτική χώρα, δεν βγάζουμε εφευρέτες¨ και στέλνουν τα παιδιά τους στα ιεροσπουδαστήρια υποθηκεύουν το μέλλον της χώρας.
Καμία πολιτισμένη χώρα, καμία σύγχρονη κοινωνία δεν αξίζει μια τέτοια εξουσία”.
Πολλά από τα θέματα που θίγει ο συγγραφέας εκφράζουν δυστυχώς και τα συναισθήματα των Ελλήνων για την διακυβέρνηση των τελευταίων σαράντα χρόνων….