Του Κώστα Μήλα
Παρήλθε το Πάσχα των Καθολικών και φτάνουμε αισίως στο Πάσχα των Ορθοδόξων χωρίς όμως η «καταραμένη» αξιολόγηση να κλείνει. Στο μεταξύ, για πρώτη φορά (Αριστερά), το ΔΝΤ αποφάσισε στην τελευταία έκθεση του Απριλίου 2016 με τίτλο «World Economic Outlook», να... αρνηθεί την δημοσίευση δημοσιονομικών προβλέψεων για την Ελληνική οικονομία. Οι κυβερνώντες δεν αντέδρασαν. Θα έλεγα μάλιστα ότι έκριναν την παραπάνω απόφαση του ΔΝΤ ως... φυσιολογική αφού η «σκληρή» διαπραγμάτευση βρίσκεται σε εξέλιξη. Μάλλον όμως έχουν άγνοια κινδύνου.
Πράγματι, τόσο τον Απρίλιο του 2015 (όταν σε εξέλιξη ευρίσκετο σθεναρή διαπραγμάτευση υπό τον κ. Βαρουφάκη) όσο και τον Ιούλιο του 2015 (όταν ο κ. Τσίπρας έπαιξε το «φαεινό» χαρτί του δημοψηφίσματος) αλλά όσο και τον Οκτώβριο του 2015 (οπότε η ανανεωμένη, με την λαϊκή εντολή, κυβέρνηση Τσίπρα επανήλθε και πάλι με μαχητικότητα στο τραπέζι των διαπραγματεύσεων), το ΔΝΤ συνέχισε να δημοσιεύει δημοσιονομικές προβλέψεις για την Ελλάδα. Αυτό, τουλάχιστον από την δική μου οπτική γωνία, δείχνει ότι το ΔΝΤ εκπέμπει σαφές μήνυμα ότι έχει «κουρασθεί» μαζί μας. Μήνυμα το οποίο, σε αντίθεση με τα όσα προσπαθούν οι κυβερνώντες να μεταφέρουν στον απλό κόσμο, μάλλον ενστερνίζονται και οι Ευρωπαίοι εταίροι μας.
Βέβαια, αυτό συμβαίνει επειδή η πλειοψηφία των υπουργών της κυβέρνησης εξακολουθούν (λόγω κυρίως της «αριστερής» ιδεοληψίας τους) να σαμποτάρουν κάθε προσπάθεια συμφωνίας με την Τρόικα. Εξακολουθώ δε, να πιστεύω ότι πολλοί από αυτούς προτιμούν την χρεοκοπία και την επιστροφή στην δραχμή. Θα συνέφερε όμως ένα περιστατικό χρεοκοπίας συνοδευόμενο από GREXIT, το οποίο, εξακολουθούν και «καλοβλέπουν» πολλοί «Αριστεροί» (και όχι μόνο); Όχι βέβαια!
Πράγματι, εμπειρικές μελέτες περιστατικών χρεοκοπίας από το 1824 μέχρι και σήμερα (βλέπε για παράδειγμα ΕΔΩ αλλά και ΕΔΩ) καταλήγουν στα ακόλουθα συμπεράσματα:
1. Οι διαδικασίες ολοκλήρωσης όλων των παραμέτρων που συνοδεύουν ένα επεισόδιο χρεοκοπίας κρίνονται ιδιαίτερα χρονοβόρες, καθώς διαρκούν τουλάχιστον 4 έτη.
2. Αυτή τη στιγμή, η Ελλάδα δεν έχει πρόσβαση στις διεθνείς χρηματοοικονομικές αγορές καθώς το κόστος δανεισμού μας είναι απελπιστικά υψηλό (σημειώνω δε, ότι η υποκλοπή των συνομιλιών μεταξύ των υψηλόβαθμων στελεχών του ΔΝΤ, τις οποίες κατήγγειλε ο κ. Τσίπρας, αύξησαν το 10-ετές κόστος δανεισμού μας από το 8,7% στο 9,3%!). Χρεοκοπημένες λοιπόν χώρες βλέπουν το κόστος δανεισμού τους να αυξάνεται, την διετία που ακολουθεί την χρεοκοπία, τουλάχιστον κατά 660 μονάδες βάσης σε σχέση με το κόστος δανεισμού τους προ χρεοκοπίας. Εάν λοιπόν (με το κακό) χρεοκοπήσουμε, θα ακολουθήσουμε την πεπατημένη άλλων χρεοκοπημένων χωρών, οι οποίες επέστρεψαν στις αγορές μεταξύ... 5 και 8... έτη μετά την χρεοκοπία! Άρα, να ετοιμαζόμασθε για... εσωτερικό δανεισμό με ό,τι αυτό συνεπάγεται...
3. Ακούγεται από πολλούς «αφελείς» ότι η χρεοκοπία και η επιστροφή στη δραχμή θα οδηγήσουν σε θετική «έκρηξη» τις εξαγωγές μας. Κάθε άλλο! Οι εμπορικές συναλλαγές της χρεοκοπημένης χώρας τιμωρούνται τα μέγιστα. Πράγματι, ο υπόλοιπος κόσμος «τιμωρεί», μειώνοντας σημαντικά τις εμπορικές συναλλαγές με τις χρεοκοπημένες χώρες, μέχρι και...15 έτη μετά τη χρεοκοπία.
4. Την χρεοκοπία ακολουθεί (βέβαια) βαθειά ύφεση και έκρηξη της ανεργίας.
5. Η χρεοκοπία οδηγεί σε απώλεια μέχρι και 16 ποσοστιαίες μονάδες στην εκλογική δύναμη του κυβερνώντος κόμματος όταν (και όποτε) προκηρυχθούν εκλογές (μετά το πιστωτικό γεγονός). Τι σημαίνει αυτό; Στις βουλευτικές εκλογές του Σεπτεμβρίου 2015, ο ΣΥΡΙΖΑ έλαβε το 35,4%. Οι τελευταίες δημοσκοπήσεις εμφανίζουν τον ΣΥΡΙΖΑ στο 25%. Εάν λοιπόν χρεοκοπήσουμε, ο ΣΥΡΙΖΑ δύναται να «καταποντισθεί» στο 9% (ήτοι 25% μείον 16%).
Εμάς βέβαια, ως απλούς ψηφοφόρους, δεν μας ενδιαφέρει καθόλου ο πέμπτος (και τελευταίος) λόγος.
Τουλάχιστον όμως, ας τον αναλογισθούν οι κυβερνώντες μήπως και αποφύγουμε όλοι μαζί τα χειρότερα...