Η γερμανική κυβέρνηση θέλει τη συμμετοχή του ΔΝΤ στην Τρόικα, για να μην έχει η ίδια την ευθύνη της επιβολής των μέτρων εξαθλίωσης και λεηλασίας της Ελλάδας – για να μην κατηγορηθεί δηλαδή από τους Έλληνες, κυρίως όμως από τη διεθνή κοινή γνώμη για ναζιστικές μεθόδους, οι οποίες θα υπενθύμιζαν σε όλους τα εγκλήματα του δευτέρου παγκοσμίου πολέμου.
Το ΔΝΤ με τη σειρά του, άρα οι Η.Π.Α., έχει στο στόχαστρο του μέσω του ελληνικού πειραματόζωου την κατάργηση της πολιτικής λιτότητας που επιβάλλει η Γερμανία σε ολόκληρη την Ευρώπη – θέτοντας σε μεγάλο κίνδυνο την αμερικανική οικονομία που υποφέρει από τεράστια δίδυμα ελλείμματα (προϋπολογισμός, ισοζύγιο) και χρέη, έχοντας επιλέξει την ακριβώς αντίθετη μέθοδο αντιμετώπισης τους.
Γνωρίζει επίσης την πρόθεση της Γερμανίας να χρησιμοποιήσει την Ευρωζώνη και την ΕΕ, στις οποίες έχει καταφέρει να κυριαρχήσει, με στόχο την απεξάρτηση της από την αμερικανική ηγεμονία – έτσι ώστε στη συνέχεια να αναδειχθεί σε ισότιμο ανταγωνιστή της υπερδύναμης, εν πρώτοις στο πεδίο της οικονομίας.
Η ελληνική κυβέρνηση τώρα γνωρίζει πολύ καλά πως η ονομαστική διαγραφή του χρέους είναι απολύτως απαραίτητη, εάν θέλει να ξεφύγει η χώρα από την κρίση, επιστρέφοντας σε πορεία ανάπτυξης – επίσης η κατάργηση της πολιτικής λιτότητας, η οποία δεν επιτρέπει καμία ελπίδα για το μέλλον της οικονομίας μας. Λογικά λοιπόν θα έπρεπε να τάσσεται υπέρ του ΔΝΤ και των Η.Π.Α., οπότε να μην υποκλέπτει συνομιλίες όπως η πρόσφατη – αφού δεν είναι προς το συμφέρον της, εξυπηρετώντας αποκλειστικά και μόνο τη Γερμανία.
Εν τούτοις, κάνει ακριβώς το αντίθετο, επιλέγοντας το κλείσιμο της αξιολόγησης με πολιτικά κριτήρια, καθώς επίσης αναβάλλοντας το θέμα της διαγραφής του χρέους για το μέλλον – γεγονός που σημαίνει πως συγκρούεται μετωπικά με τη μία συμμορία, με το ΔΝΤ, ενώ συντάσσεται ολοκληρωτικά με τη δεύτερη, με τη Γερμανία, χρησιμοποιούμενη ως το πιόνι της εναντίον των Η.Π.Α.
Επειδή όμως δεν πιστεύουμε πως είναι τόσο ανόητη ή ευκολόπιστη, ώστε να εμπιστεύεται τη χώρα που έχει συμπεριφερθεί στην Ελλάδα χειρότερα από ότι στους Εβραίους στο παρελθόν, καθώς επίσης εκείνον τον υπουργό οικονομικών που δεν έχει χάσει ποτέ καμία ευκαιρία να εξευτελίσει διεθνώς τους Έλληνες, δεν μπορούμε παρά να υποθέσουμε πως κάτι άλλο συμβαίνει στο παρασκήνιο.
Ενδεχομένως πως η Γερμανία έχει βρει τον τρόπο να εκβιάζει και τη σημερινή κυβέρνηση μας, υποχρεώνοντας την επίσης να τοποθετηθεί εναντίον του ΔΝΤ – όπως ακριβώς είχε συμβεί με την προηγούμενη, το Φθινόπωρο του 2014, όπου στη συνέχεια ανατράπηκε.
Ότι και να συμβαίνει βέβαια, έχουμε την εντύπωση πως η ελληνική κυβέρνηση παίζει με τη φωτιά, η οποία όμως δεν θα κάψει τόσο την ίδια, όσο την πατρίδα μας – πόσο μάλλον όταν κανένας λογικός άνθρωπος δεν θα εμπιστευόταν μία διεστραμμένη χώρα (άρθρο) η οποία, όσο και αν προσπαθεί να διαχωρίσει τη θέση της από τους εγκληματίες του Ολοκαυτώματος, δύσκολα πείθει για τις καλές της προθέσεις. Ειδικά μετά από όλα όσα έχει επιβάλλει στην Ελλάδα, θεωρώντας την ως το ιδανικό υποψήφιο θύμα για τον παραδειγματισμό των υπολοίπων «εταίρων» της στην Ευρωζώνη.
Κατά την άποψη μας πάντως, εάν θα έπρεπε να επιλέξει η Ελλάδα ανάμεσα στις δύο αυτές συμμορίες, στην Σκύλα και στη Χάρυβδη, στο ΔΝΤ και στη Γερμανία, θα ήταν προτιμότερη η Σκύλα – αφού από τη Χάρυβδη, από το θηλυκό τέρας με τη μορφή της θαλάσσιας σκοτεινής δίνης, δεν κατορθώνει να σωθεί ποτέ κανένας, ότι και να κάνει.
Συνεχίζουμε φυσικά να πιστεύουμε πως όσο δεν διώχνουμε αυτές τις συμμορίες από την πατρίδα μας, ότι και να μας κόστιζε, δεν υπάρχει μέλλον ούτε για εμάς, ούτε για τα παιδιά μας – οπότε αυτό θα έπρεπε να αποτελεί την πρώτη προτεραιότητα μας, παύοντας επί τέλους να σιωπούμε όπως τα πρόβατα και αποδεχόμενοι τη χρεοκοπία μας.