Το ΔΝΤ είναι «απαραίτητο», ο Τσίπρας όχι...

Υπάρχει ένα δεδομένο στην ελληνική μνημονιακή ιστορία που έχει τη σημασία του: οι δύο τελευταίοι μνημονιακοί πρωθυπουργοί, ο Αντώνης Σαμαράς και ο Αλέξης Τσίπρας της δεύτερης κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ, κατέφυγαν στο «στρατήγημα» να θέσουν ζήτημα αποχώρησης του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου (ΔΝΤ) από το ελληνικό πρόγραμμα. Και οι δύο το έπραξαν με την ελπίδα ότι έτσι θα χαλαρώσει η θηλιά των δανειστών στο λαιμό της κυβέρνησής τους, με την ελπίδα ότι η «Ευρώπη» θα ήταν πιο ανοιχτή σε κάποιου είδους πολιτική διαπραγμάτευση για χαλάρωση αυτής της θηλιάς και με στόχο να επιβιώσουν οι ίδιοι και οι κυβερνήσεις τους καθώς δεν «άντεχαν» πολιτικά τα «πακέτα» μέτρων που απαιτούσαν οι δανειστές με «αιχμή του δόρατος» το ΔΝΤ. Για τον κ. Σαμαρά γνωρίζουμε την κατάληξη του «στρατηγήματος»: το ΔΝΤ έμεινε ενώ εκείνος έφυγε. Όσο για τον κ. Τσίπρα, ο κίνδυνος να πέσει κι αυτός θύμα του «στρατηγήματός» του είναι εξαιρετικά μεγάλος...

Ο κίν­δυ­νος δεν προ­έρ­χε­ται απλώς από μια άστο­χη «δι­πλω­μα­τι­κή» κί­νη­ση απελ­πι­σί­ας στο μέ­τω­πο με τους δα­νει­στές, αλλά από το συ­νο­λι­κό­τε­ρο δε­δο­μέ­νο ότι η κυ­βέρ­νη­ση βρί­σκε­ται με­τα­ξύ σφύ­ρας και άκ­μο­νος. Από τη μια, η δική της πρό­τα­ση για το Ασφα­λι­στι­κό συ­να­ντά­ει δυ­να­μι­κές αντι­δρά­σε­ων απρό­σμε­να με­γά­λες, ιδιαί­τε­ρα σε επι­μέ­ρους κοι­νω­νι­κά στρώ­μα­τα και επαγ­γελ­μα­τι­κούς κλά­δους (δι­κη­γό­ροι και λοι­ποί επι­στη­μο­νι­κοί κλά­δοι, δη­μο­σιο­γρά­φοι, ελεύ­θε­ροι επαγ­γελ­μα­τί­ες), ενώ ιδιαί­τε­ρα με­γά­λη δυ­να­μι­κή ανα­πτύσ­σει η κι­νη­το­ποί­η­ση των αγρο­τών. Από την άλλη, οι δα­νει­στές ανα­πέ­μπουν το σχέ­διο Κα­τρού­γκα­λου για το Ασφα­λι­στι­κό ζη­τώ­ντας πολύ πε­ρισ­σό­τε­ρα απ’ αυτό!

Το ΔΝΤ είναι «απα­ραί­τη­το», ο Τσί­πρας όχι...

Τις τε­λευ­ταί­ες μέρες οι δα­νει­στές στέλ­νουν αυτό ακρι­βώς το μή­νυ­μα στον Αλέξη Τσί­πρα και την κυ­βέρ­νη­σή του: το ΔΝΤ είναι απα­ραί­τη­το, εσείς όχι... Όταν έχεις «που­λή­σει» με τον πλέον επαί­σχυ­ντο τρόπο το με­γα­λειώ­δες ΟΧΙ της 5ης Ιου­λί­ου και έχεις υπο­τα­χτεί στο «μοι­ραίο» των μνη­μο­νί­ων, δεν μπο­ρείς βέ­βαια να έχεις απαι­τή­σεις κα­θο­ρι­σμού της σύν­θε­σης του μπλοκ των δα­νει­στών και «παι­χνι­διών» στους κόλ­πους τους.

Σε μια στιγ­μή που ο κίν­δυ­νος σο­βα­ρής ανα­ζω­πύ­ρω­σης της πα­γκό­σμιας οι­κο­νο­μι­κής κρί­σης απο­τυ­πώ­νε­ται στους «πα­νι­κούς» που κυ­ριεύ­ουν το χρη­μα­τι­στή­ριο της Σα­γκά­ης αλλά και τη σχε­δόν διαρ­κή το τε­λευ­ταίο διά­στη­μα πτώση στους δεί­κτες της Wall Street, στον DAX του Βε­ρο­λί­νου και τον CAC του Πα­ρι­σιού, και όταν το γε­ω­πο­λι­τι­κό παι­χνί­δι βρί­σκε­ται στην κόψη του ξυ­ρα­φιού, η πα­ρα­μο­νή ή όχι του ΔΝΤ στο ελ­λη­νι­κό πρό­γραμ­μα είναι υπό­θε­ση πα­γκό­σμιων οι­κο­νο­μι­κών και γε­ω­πο­λι­τι­κών σχε­δια­σμών.

Δεν ισχύ­ει όμως το ίδιο για τον Αλέξη Τσί­πρα και την κυ­βέρ­νη­σή του. Η «αξία χρή­σης» τους για τους δα­νει­στές και το σύ­στη­μα πέ­φτει πιο γρή­γο­ρα και από τους χρη­μα­τι­στη­ρια­κούς δεί­κτες. Έβγα­λε τη «βρό­μι­κη δου­λειά» της ει­σα­γω­γής των μνη­μο­νί­ων με «υπο­γρα­φή Αρι­στε­ράς», δια­χει­ρί­στη­κε με τις ευ­λο­γί­ες και τη στή­ρι­ξή τους την πρώτη κρί­σι­μη πε­ρί­ο­δο της υλο­ποί­η­σής του, όταν η ΝΔ ήταν σε κα­τά­στα­ση δια­λυ­τι­κής κρί­σης και δεν υπήρ­χε εναλ­λα­κτι­κή πο­λι­τι­κή λύση για το σύ­στη­μα και τους δα­νει­στές, αλλά αυτός ο πο­λι­τι­κός χρό­νος τε­λεί­ω­σε με την ανα­κε­φα­λαί­ω­ση των τρα­πε­ζών και την εκλο­γή Μη­τσο­τά­κη στην ηγε­σία της ΝΔ. Από αυτό το ση­μείο και ύστε­ρα, ο χρό­νος με­τρά­ει αντί­στρο­φα για τον Αλέξη Τσί­πρα και την κυ­βέρ­νη­ση.

Όταν ο Στουρ­νά­ρας απο­κα­λύ­πτει «πρα­ξι­κό­πη­μα»...

Δεν πρέ­πει να υπάρ­χει καμία αμ­φι­βο­λία ότι η πε­ρι­βό­η­τη συ­νέ­ντευ­ξη του Γιάν­νη Στουρ­νά­ρα στον Αλέξη Πα­πα­χε­λά, με την οποία ευ­θαρ­σώς απο­κά­λυ­ψε ότι ετοί­μα­ζε (ομού μετά του Προ­έ­δρου της Δη­μο­κρα­τί­ας Προ­κό­πη Παυ­λό­που­λου, πρώην πρω­θυ­πουρ­γών και άλλων θε­σμι­κών πα­ρα­γό­ντων!) πο­λι­τι­κό πρα­ξι­κό­πη­μα κατά της κυ­βέρ­νη­σης αν επέ­με­νε στο ΟΧΙ του ελ­λη­νι­κού λαού, δεν δό­θη­κε τυ­χαία στον συ­γκε­κρι­μέ­νο πο­λι­τι­κό χρόνο. Πε­ριεί­χε «κω­δι­κο­ποι­η­μέ­νο πο­λι­τι­κό μή­νυ­μα» με απο­δέ­κτη τον Αλέξη Τσί­πρα που το πε­ριε­χό­με­νό του είναι πε­ρί­που το εξής: Μη δια­νοη­θείς να κα­τα­φύ­γεις πάλι σε τα­κτι­κές αστά­θειας όπως το δη­μο­ψή­φι­σμα, γιατί έχου­σιν γνώ­σιν οι φύ­λα­κες. Είτε θα τε­λειώ­σεις χωρίς αντιρ­ρή­σεις τη «δου­λειά» με το μνη­μό­νιο, είτε θα πα­ρα­με­ρι­στείς αδί­στα­κτα! Η κυ­βέρ­νη­ση έλαβε το μή­νυ­μα και αντα­πο­κρί­θη­κε ανα­λό­γως: Η κυ­βερ­νη­τι­κή δή­λω­ση ότι «υπήρ­χαν τέ­τοια σχέ­δια, αλλά οι φο­ρείς τους έχουν πλέον φύγει από τον ΣΥ­ΡΙ­ΖΑ» είναι όχι μόνο ιταμή (αφού «κα­τα­δί­δει» πρώην συ­ντρό­φους ως ενορ­χη­στρω­τές «πρα­ξι­κο­πή­μα­τος» νο­μι­μο­ποιώ­ντας το πραγ­μα­τι­κό πρα­ξι­κό­πη­μα που ετοί­μα­ζε ο Γιάν­νης Στουρ­νά­ρας) αλλά και απο­λο­γη­τι­κή δή­λω­ση νο­μι­μο­φρο­σύ­νης και υπο­τα­γής στο «βαθύ κρά­τος» του συ­στή­μα­τος του χρη­μα­τι­στι­κού κε­φα­λαί­ου.

Και φυ­σι­κά, η συ­νέ­ντευ­ξη Στουρ­νά­ρα ήταν και μια υπό­μνη­ση ότι αν ο Τσί­πρας και η κυ­βέρ­νη­σή του δεν μπο­ρούν, υπάρ­χουν πλέον εναλ­λα­κτι­κές λύ­σεις...

...κι οι «εχέ­φρο­νες» φο­βού­νται επι­στρο­φή του Grexit

Οι απει­λη­τι­κές προει­δο­ποι­ή­σεις του «βα­θέ­ος κρά­τους» των μνη­μο­νί­ων και του χρη­μα­τι­στι­κού κε­φα­λαί­ου συ­νο­δεύ­ο­νται ταυ­τό­χρο­να από δη­μό­σια εκ­φρα­σμέ­νες αγω­νί­ες για την εξέ­λι­ξη των πραγ­μά­των. Δύο επί­λε­κτα στε­λέ­χη αυτού του «βα­θέ­ος κρά­τους», η Ντόρα Μπα­κο­γιάν­νη και η Άννα Δια­μα­ντο­πού­λου, έχουν εκ­φρά­σει τέ­τοιες αγω­νί­ες, με κοινό πα­ρο­νο­μα­στή τις εκ­κλή­σεις για συ­ναί­νε­ση στο Ασφα­λι­στι­κό γιατί δια­φο­ρε­τι­κά πα­ρα­μο­νεύ­ει ο κίν­δυ­νος μιας νέας «πε­ρι­πέ­τειας» στις σχέ­σεις με τους δα­νει­στές. Η Ντόρα Μπα­κο­γιάν­νη, υπο­στη­ρί­ζο­ντας την ανά­γκη μιας τέ­τοιας συ­ναί­νε­σης, υπο­στή­ρι­ξε τη γραμ­μή των «κα­ρα­μαν­λι­κών» που εξέ­φρα­ζε ο Βαγ­γέ­λης Μεϊ­μα­ρά­κης και προ­σπά­θη­σε να κρα­τή­σει όλα τα προ­σχή­μα­τα για τη δια­φο­ρο­ποί­η­σή της από τον Κυ­ριά­κο Μη­τσο­τά­κη. Όσο για την Άννα Δια­μα­ντο­πού­λου, είπε ευ­θαρ­σώς, μι­λώ­ντας σε κοινή εκ­δή­λω­ση που διορ­γά­νω­σε με το Ίδρυ­μα Friedrich Ebert Stiftung στην Αθήνα με θέμα το Ασφα­λι­στι­κό, ότι αν δεν υπάρ­ξει συ­ναί­νε­ση στο Ασφα­λι­στι­κό «είναι σαν να αυ­το­κτο­νού­με σαν χώρα», επι­σεί­ο­ντας τον κίν­δυ­νο να επα­νέλ­θει η κα­τα­στρο­φι­κή συ­ζή­τη­ση για το Grexit.

Μπο­ρού­με, αρκεί να το πι­στέ­ψου­με!

Όταν ο Γιώρ­γος Κα­τρού­γκα­λος, εμπνευ­στής του αντια­σφα­λι­στι­κού τε­ρα­τουρ­γή­μα­τος της κυ­βέρ­νη­σης, δη­λώ­νει ότι υπάρ­χει κίν­δυ­νος «εμπλο­κής» με τους δα­νει­στές, δεν κάνει τί­πο­τε πε­ρισ­σό­τε­ρο από το να με­τα­φρά­ζει σε απλά ελ­λη­νι­κά τη ρήση της Λα­γκάρντ ότι «ζη­τή­σα­με (σ.σ. από την ελ­λη­νι­κή κυ­βέρ­νη­ση) αγε­λά­δα και μας έστει­λε γάτα». Η δια­φο­ρά... όγκου και βά­ρους ανά­με­σα στην αγε­λά­δα και τη γάτα δίνει μια ιδέα για το πόσο σκλη­ρό­τε­ρο Ασφα­λι­στι­κό ζη­τούν οι δα­νει­στές! Αλλά δεν ζη­τούν μόνο αυτό: ζη­τούν, σύμ­φω­να με πλη­ρο­φο­ρί­ες, ένα Με­σο­πρό­θε­σμο με επι­πλέ­ον μέτρα 1,8 δισ. ευρώ για το 2016 (δη­λα­δή ένα δεύ­τε­ρο Ασφα­λι­στι­κό) και 8 δισ. ευρώ για την τριε­τία 2016-2018!

Είναι πε­ρισ­σό­τε­ρο από βέ­βαιο ότι αυτή η κυ­βέρ­νη­ση μπαί­νει πλέον με­τα­ξύ της σφύ­ρας των δα­νει­στών και του άκ­μο­νος της ερ­γα­τι­κής και λαϊ­κής δυ­σα­ρέ­σκειας. Η ηγε­σία Τσί­πρα, ο μνη­μο­νια­κά με­ταλ­λαγ­μέ­νος ΣΥ­ΡΙ­ΖΑ, αυτή η κυ­βέρ­νη­ση, έβγα­λαν τη μνη­μο­νια­κή «βρό­μι­κη δου­λειά» σε μια με­τα­βα­τι­κή πε­ρί­ο­δο, λέ­ρω­σαν την «υπο­γρα­φή» της Αρι­στε­ράς κάτω από το τρίτο μνη­μό­νιο, προς στιγ­μήν φα­ντά­στη­καν τε­τρα­ε­τή δια­κυ­βέρ­νη­ση και αδια­τά­ρα­κτη ηγε­μο­νία στο πο­λι­τι­κό σκη­νι­κό, αλλά πλέον είναι πο­λι­τι­κά απο­σα­θρω­μέ­νοι! Ωστό­σο, και η αί­σθη­ση κέ­ντρων του συ­στή­μα­τος και των δα­νει­στών ότι «υπάρ­χουν πλέον εναλ­λα­κτι­κές λύ­σεις» μπο­ρεί να απο­δει­χτεί εξαι­ρε­τι­κά πα­ρα­κιν­δυ­νευ­μέ­νη –αυτή την ανα­σφά­λεια εκ­φρά­ζει ο δι­χα­σμός της ΝΔ αλλά και κέ­ντρων του συ­στή­μα­τος για την ακο­λου­θη­τέα γραμ­μή (συ­ναί­νε­ση πε­ρι­λαμ­βα­νο­μέ­νου και του Τσί­πρα ή «εναλ­λα­κτι­κές λύ­σεις»;). Η πο­λι­τι­κή αστά­θεια έχει βα­θιές ρίζες στο βάθος της δο­μι­κής κρί­σης του ελ­λη­νι­κού κα­πι­τα­λι­σμού και στη συ­να­κό­λου­θη κρίση ηγε­μο­νί­ας του συ­στή­μα­τος.

Τού­των δο­θέ­ντων, η δυ­να­τό­τη­τα για να ει­σβά­λουν τα κι­νή­μα­τα αντί­στα­σης στο προ­σκή­νιο, να παί­ξει ξανά ση­μα­ντι­κό ρόλο στις εξε­λί­ξεις η ρι­ζο­σπα­στι­κή-αντι­κα­πι­τα­λι­στι­κή Αρι­στε­ρά, είναι ορ­θά­νοι­χτη. Η προ­δο­σία της ηγε­σί­ας του ΣΥ­ΡΙ­ΖΑ έχει αφή­σει βαθιά αρ­νη­τι­κά απο­τυ­πώ­μα­τα, αλλά η κρίση ηγε­μο­νί­ας του συ­στή­μα­τος και η πο­λι­τι­κή αστά­θεια δί­νουν μια νέα ευ­και­ρία ανα­σύ­ντα­ξης για την αντε­πί­θε­ση. Είναι στο χέρι μας να την αξιο­ποι­ή­σου­με, δί­νο­ντας τη «μη­τέ­ρα των μαχών» ενά­ντια στο αντια­σφα­λι­στι­κό τε­ρα­τούρ­γη­μα της κυ­βέρ­νη­σης και τις ακόμη χει­ρό­τε­ρες απαι­τή­σεις των δα­νει­στών, με στόχο όχι μια μάχη οπι­σθο­φυ­λα­κών αλλά τη νίκη!

rproject.gr