Με τη γνωστή ικανότητα παραπλάνησης στην οποία διακρίνεται ο κυβερνητικός σχηματισμός, το νέο μνημόνιο θα το βαπτίσουν κάπως αλλιώς...
Πάντα σε παρόμοιες περιπτώσεις μού έρχεται στο νου ο στίχος του Βάρναλη «Άχ, πούσαι νιότη πούδειχνες πως θα γινόμουν άλλος», τον οποίο θέλω να πιστεύω πως συχνά θα σιγοτραγουδά ο κύριος πρωθυπουργός μετά από κάθε αποτυχημένη προσπάθειά του, να αποδείξει εις εαυτόν και άλλους, ότι γνωρίζει από πολιτική, αλλά και ότι μπορεί να την ασκήσει.
Και αφού δεν έσκισε το μνημόνιο, κι αφού είναι υπερήφανος που ψήφισε το τρίτο, θεωρώντας το καλύτερο από τα προηγούμενα, τώρα μας φέρνει και το 4ο. Βεβαίως, με την γνωστή ικανότητα παραπλάνησης στην οποία διακρίνεται ο κυβερνητικός σχηματισμός, το νέο μνημόνιο θα το βαπτίσουν κάπως αλλιώς, αλλά ίσως ο λαός να έπαυσε πλέον να υιοθετεί ό,τι του παρουσιάζουν.
Κατά την συνήθη τακτική, ο φταίχτης είναι το ΔΝΤ, η συμπαιγνία με την Μέρκελ, ενίοτε φταίει και ο διαιτητής, ίσως και ο κακός (μας) ο καιρός. Για το γεγονός ότι κατέστη αναξιόπιστη η χώρα, χάνοντας την εμπιστοσύνη ακόμη και αυτών των λίγων υποστηρικτών της, δεν θα αναλάβει κανείς την ευθύνη. Για το γεγονός ότι κάθε φορά μας ζητούν και περισσότερα, λόγω του ότι δεν πράξαμε όσα συμφωνήσαμε προηγουμένως, δεν θα απολογηθεί κανείς.
Ο κύριος πρωθυπουργός υποστηρίζει πως δεν χρειάζονται τα επί πλέον προληπτικά μέτρα (3,6 δισ. ευρώ, το 2% του Α.Ε.Π.), ως συμπληρωματικά, για να καλύψουν τα κενά σε περίπτωση αστοχίας, επειδή είναι βέβαιος πως θα επιτευχθεί ο στόχος του πρωτογενούς πλεονάσματος κατά 3,5% το 2018. Αναρωτιέμαι, όμως, εκτός από τον κ. Α. Τσίπρα, υπάρχει και κάποιος άλλος Έλληνας που να συμφωνεί μαζί του;
Πώς θα επιτευχθεί το περιπόθητο 3,5% με την συνειδητή από-επενδυτική προσπάθεια των κυβερνητικών στελεχών; Πώς μπορεί να λειτουργήσει ο κρατικός μηχανισμός, όταν η κυβέρνηση είναι έρμαιο του κόμματος, και μάλιστα μιας ομάδας Αριστεριστών, των οποίων η μέχρι τούδε πολιτική πορεία δεν παρουσιάζει δείγματα δημιουργίας, αλλά μόνον κατεδάφισης;
Σε ποια στοιχειωδώς σοβαρή χώρα, της Αφρικής όχι της Ευρώπης, θα έκλειναν τα σύνορα ομάδες λαθρομεταναστών, το ποιόν ν οποίων είναι παντελώς άγνωστο, αλλά με σαφή δείγματα παράνομης συμπεριφοράς, σε μια χώρα που τους δέχθηκε προσθέτοντας άπειρα προβλήματα στα ήδη υπάρχοντα, χωρίς να επέμβη το κράτος προς αποκατάσταση της τάξης;
Ποια εμπιστοσύνη μπορεί να έχει, όχι μόνον ο αλλοδαπός, αλλά και ο Έλληνας όταν βουλευτές και κυβερνητικά στελέχη εμφανίζονται υπερασπιστές συλλαμβανομένων διακινητών, απαιτούν την απελευθέρωσή τους και το επιτυγχάνουν; Σε ποια σοβαρή χώρα το κυβερνητικό κόμμα στρέφεται εναντίον του υπουργού της κυβέρνησής του, επειδή δεν επέτρεψε σε ομάδα αλληλέγγυας του ΣΥΡΙΖΑ, να στραφεί κατά του υπουργείου Προστασίας του Πολίτη;
Πώς θα επιτευχθεί το πλεόνασμα, όταν τα εκατομμύρια των Ρώσων τουριστών που γύρισαν την πλάτη στην Τουρκία, δεν έρχονται στην Ελλάδα, αλλά προτιμούν ακόμη και την μακρινή και ακριβότερη Ισπανία (με πτώση του αριθμού των τουριστών στην Ελλάδα κατά 4% τον μήνα Φεβρουάριο); Πώς θα προσελκυσθεί ο τουρίστας όταν στις τρεις κύριες πύλες της Ελλάδας -λιμένας Πειραιά, Ειδομένη και νησιά Αιγαίου- την πολιτική καθορίζουν πρόσφυγες και ύποπτες ομάδες αλληλέγγυων;
Ποια ασφάλεια θα νιώσει ο τουρίστας, όταν από αυτές τις περιοχές έφυγαν ανενόχλητοι οι δράστες των φονικών επιθέσεων στην Ευρώπη; Ποιος θα πείσει τους ξένους ότι μεταξύ των υπαρχόντων προσφύγων (μόνον κατά δήλωσή τους, αμφισβητούμενη εν πολλοίς) και λαθρομεταναστών δεν υπάρχουν εγκληματικά στοιχεία (ήδη υπήρξαν δείγματα).
Και πώς θα προσελκυσθούν επενδυτές, όταν η κυβερνητική πολιτική διώχνει τους Έλληνες επιχειρηματίες που επενδύουν σε άλλες χώρες; Γνωρίζει η κυβέρνηση πόσα πλοία άλλαξαν σημαία; Και αν γνωρίζει, ποια πολιτική ακολουθεί ώστε να μη συμβαίνει αυτό; Άφησε να το χειριστεί ο κ. Δρίτσας; Αλίμονό μας!
Αυτά και πολλά άλλα είναι που δίνουν το δικαίωμα στους δανειστές να μη εμπιστεύονται την κυβέρνηση, η οποία άλλωστε πέραν των λόγων μόνον αρνητικό έργο έχει να επιδείξει.
Μακεδών
voria.gr