Στην τελική ευθεία πριν την ολοκλήρωση της αξιολόγησης, Ευρωπαίοι αξιωματούχοι και ΔΝΤ ενώνουν τις δυνάμεις τους προκειμένου να υποχρεώσουν την Ελλάδα να πετάξει «λευκή πετσέτα» -να υπογράψει, δηλαδή, σκληρά μέτρα, ορισμένα από τα οποία δεν περιλαμβάνονται ούτε στην συμφωνία του καλοκαιριού. ΔΝΤ και Ευρωπαίοι επαναφέρουν στο τραπέζι της διαπραγμάτευσης όλες τις κυνικές τους απαιτήσεις που έχουν συζητηθεί στο παρελθόν και απορριφθεί. Αν και οι μεταξύ τους διαφωνίες εξακολουθούν να υφίστανται, φαίνεται να έχουν «συνασπισθεί», έστω και πρόσκαιρα, προκειμένου το ΔΝΤ να παραμείνει στο πρόγραμμα, κατ’ απαίτηση των Γερμανών. Αυτό οδηγεί στο να απαιτούν νέα μέτρα, πιο σκληρά και περισσότερα από τα συμφωνηθέντα.
Για το σκοπό αυτό έχουν επιστρατεύσει όλο το επικοινωνιακό τους επιτελείο.
- Η Goldman Sachs επαναφέρει τα σενάρια περί Grexit. Και καταγράφει ως κρίσιμη ημερομηνία την 20ή Ιουλίου, όταν και η χώρα μας θα πρέπει να καταβάλει 2,2 δισ. ευρώ στην ΕΚΤ.
- Ο Π. Μοσκοβισί διαπιστώνει «πρόοδο», σημειώνοντας, ωστόσο, ότι «δεν θα πρέπει να αποσπούν την προσοχή οι διαφορετικές απόψεις μεταξύ των διαπραγματευόμενων», προκαταλαμβάνοντας, μάλιστα, το αποτέλεσμα της Αθήνας λέγοντας «ελπίζω να κάνουμε πρόοδο στην Ουάσιγκτον»! (στη σύνοδο δηλαδή ΔΝΤ και Παγκόσμιας Τράπεζας, στις 15-17 Απριλίου).
- Ο Β. Σόιμπλε δηλώνει «αρκετά αισιόδοξος», ότι «θα βρούμε λύση τις επόμενες εβδομάδες», διευκρινίζοντας, ωστόσο, ότι «αυτή δεν θα έχει τίποτα να κάνει με την ελάφρυνση του χρέους».
- Ο Γ. Ντάισελμπλουμ δεν... βιάζεται καθόλου τονίζοντας ότι «δεν υπάρχει προθεσμία για την ελληνική αξιολόγηση», αδιαφορώντας και για τις οικονομικές ανάγκες της χώρας αλλά και τις δηλώσεις του Ευκλείδη Τσακαλώτου που είχε τονίσει ότι «το ζήτημα του χρόνου είναι σημαντικό, αν θέλουμε να φτάσουμε από τον φαύλο στον ενάρετο κύκλο. Διότι δεν μπορεί κανείς να συζητά αιωνίως για την ασφαλιστική μεταρρύθμιση, έτσι ώστε να παραμένει αιωνίως ανοιχτή μια πληγή».
- Η Κρ. Λαγκάρντ επιτίθεται στους «Έλληνες ηγέτες [που] θα πρέπει να αναλάβουν μεγαλύτερη ευθύνη για την επανίδρυση του κράτους τους», καθώς «η Ελλάδα δεν μπορεί διαρκώς απλώς να παρακολουθεί και να περιμένει ότι τα πράγματα θα διευθετηθούν». Όσο για τα λάθη του ΔΝΤ φρόντισε να τα παραδεχτεί, αλλά να επιμερίσει την ευθύνη σε όλους: «το ΔΝΤ, οι Ευρωπαίοι, η ΕΚΤ (Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα) υποεκτιμήσαμε τις υφεσιακές συνέπειες που είχαν ορισμένα μέτρα που συστήσαμε», δήλωσε χαρακτηριστικά.
Η κατάσταση, όμως, είναι περίπλοκη. Οι Ευρωπαίοι ηγέτες θέλουν να κλείσει σύντομα η «πληγή» της Ελλάδας, προκειμένου να μην υπάρχει ένα ακόμα μέτωπο ανοιχτό όταν η Βρετανία θα πάει στις κάλπες για το δημοψήφισμα, στις 23 Ιουνίου. Αυτό δεν σημαίνει, όμως, ότι θα κλείσουν την αξιολόγηση όπως - όπως και υπέρ της Ελλάδας. Η ιστορία έχει αποδείξει ότι έως τώρα η τρόικα ακολουθεί το πρόγραμμά της ανεξαρτήτως (;) συνεπειών. Η πέμπτη αξιολόγηση της κυβέρνησης Σαμαρά δεν ολοκληρώθηκε ποτέ, με αποτέλεσμα και την πτώση της. Δεν αποκλείεται, πάντως, να υπάρξει συμφωνία με τους Ευρωπαίους και να μείνει η εκκρεμότητα του ΔΝΤ -όλα «παίζονται».
Ωστόσο οι Γερμανοί Χριστιανοδημοκράτες (CDU) της Α. Μέρκελ δεν θα δώσουν καμιά επιπλέον βοήθεια στην Ελλάδα χωρίς το ΔΝΤ. Το ΔΝΤ, όμως, θέλει κούρεμα του ελληνικού χρέους, το οποίο απορρίπτει ο Β. Σόιμπλε! Η Α. Μέρκελ, λοιπόν, χρειάζεται μια διέξοδο -κι αυτή μόνο η Κρ. Λαγκάρντ μπορεί να της την προσφέρει. Γι’ αυτό και η υπόθεση των WikiLeaks «ξεχάστηκε» από τους Γερμανούς και ας τους αφορούσε περισσότερο από την Ελλάδα.
Η παγκόσμια οικονομική ελίτ θα βρεθεί, αυτή τη βδομάδα, στην Ουάσινγκτον για την εαρινή Σύνοδο του ΔΝΤ και της Παγκόσμιας Τράπεζας. Τρεις χώρες θα απασχολήσουν ιδιαιτέρως τη Σύνοδο: Κίνα, Βρετανία και Ελλάδα. Η Κίνα για το αν μπορεί να ελέγξει την οικονομική της ύφεση, η Βρετανία γιατί ρισκάρει μια οικονομική αναταραχή με το δημοψήφισμά της και η Ελλάδα καθώς υπάρχει διάσταση απόψεων για τον περαιτέρω δανεισμό, τις μεταρρυθμίσεις και το χρέος.
Όλοι οι δρόμοι, λοιπόν, οδηγούν στην Ουάσιγκτον; Όχι, βέβαια. Δύσκολα θα υπάρξουν αποφάσεις και στην Ουάσιγκτον. Η συνήθης πρακτική της τρόικας είναι η «τεχνητή καθυστέρηση». Μόνιμη τακτική της είναι να προσπαθεί να εξαντλήσει κάθε δυνατότητα προκειμένου να εφαρμοστεί η δική της άποψη, δεν επιδεικνύει καμιά ευελιξία. Αυτό δεν πρόκειται να αλλάξει σήμερα. Γι’ αυτό, όπως έλεγε και ο ποιητής Μ. Κατσαρός, «μην αμελήσετε. Πάρτε μαζί σας νερό. Το μέλλον μας έχει πολλή ξηρασία»...
newpost.gr