Τίποτε το συγκλονιστικό δεν προέκυψε από τη διαρροή μέσω Wikileaks διαλόγου Τόμσεν Βελκουλέσκου.
Μετά τις σκόπιμες παπαριές που το ΔΝΤ έχει κάνει εις βάρος της ελληνικής οικονομίας, τώρα, για να έχει λόγο ύπαρξης, πρέπει να κάνει το ελληνικό χρέος βιώσιμο χωρίς φυσικά να ξεχνά την πάγια πρακτική του να ακρωτηριάζει το κοινωνικό κράτος καταστρέφοντας παράλληλα τη μεσαία τάξη. Στο δεύτερο συμφωνούν οι εταίροι και πρέπει να φαίνεται ότι διαφωνεί η ελληνική κυβέρνηση. Το πρώτο επιτυγχάνεται μόνο με δραστικό κούρεμα του ελληνικού θεόρατου βουνού χρέους.
Και σε αυτό συμφωνεί η ελληνική κυβέρνηση αλλά διαφωνούν οι εταίροι οι οποίοι πλέον συμφωνούν σε μια άτολμη επιμήκυνση της αποπληρωμής και βαριά βαριά μείωσης των επιτοκίων που όπως θα δούμε στη συνέχεια μικρή μόνο βελτίωση θα επιφέρει στης τεράστιες δανειακές υποχρεώσεις της χώρας.
Το ΔΝΤ έχει ένα και μόνο στόχο: να βγαίνουν τα νούμερα.
Και τα νούμερα δε βγαίνουν.
Στο σημείο αυτό να σημειωθεί ότι χρησιμοποιούμε τον όρο «Ελληνική κυβέρνηση» χαριστικά καθώς οι μνημονιακές κυβερνήσεις είναι απλά τα εκτελεστικά όργανα των δανειστών.
Για να πετύχει λοιπόν το ΔΝΤ να επιβάλλει τις θέσεις του, επικαλείται τη βία. Ποια βία;
Την οικονομική φυσικά.
Προβλέπει λοιπόν στα πλαίσια μιας έκθεσης που σκέφτεται να συγκαλύψει για τη βιωσιμότητα του ελληνικού χρέους πως τον Ιούλιο το ελληνικό κράτος θα έχει ξεμείνει από λεφτά.
Το ενδιαφέρον σε αυτή την πρόβλεψη είναι πως μαζί με την προβλέψιμη αδυναμία πληρωμής εκ μέρους του ελληνικού δημοσίου προβλέπεται κι ένα άγνωστης μορφής «συμβάν».
Δε είναι το ΔΝΤ που θα προκαλέσει τη χρεωκοπία του Ιουλίου, τουλάχιστον όχι άμεσα.
Όσο για το συμβάν αυτό μπορεί να είναι πολύμορφο: αύξηση capital controls, εκλογές ή δημοψήφισμα, bail in, πολλά είναι τα ενδεχόμενα.
Η κυβέρνηση κάνει πως δεν γνωρίζει, κάνει πως βρίσκεται προ εκπλήξεως. Το ΔΝΤ δεν είναι εξωγήινος εισβολέας παρότι συμπεριφέρεται ακριβώς έτσι. Ελληνική κυβέρνηση έφερε το ΔΝΤ στην Ελλάδα με τη σύμφωνη γνώμη της Γερμανίας για να σωθεί το ίδιο το ΔΝΤ από τη δικιά του κρίση και οι υπερεκτιθειμένες στην αμερικανική οικονομική κρίση Γερμανικές και Γαλλικές τράπεζες και η παρούσα κυβέρνηση γνωρίζει πολύ καλά τις θέσεις του και μάλιστα από πρώτο χέρι. Ο ίδιος ο Τσίπρας μάλιστα δέχτηκε δημοσίως την παραμονή του ΔΝΤ στο πρόγραμμα προ ολίγου καιρού.
Η κυβέρνηση γνώριζε καλά ότι αφού είχε εξαντλήσει τα αποθεματικά θα βρισκόταν σε θέση αδυναμίας πληρωμών τον περασμένο Ιούνιο και γνωρίζει καλά πως εκτός απροόπτου αυτό θα συμβεί και αυτόν τον Ιούλιο.
Παρά ταύτα συνεχίζει τον απίστευτο καταστροφικό λαϊκισμό της μιλώντας για επερχόμενη αναπτυξιακή έκρηξη και με τον Καμμένο να μιλάει για έξοδο από τα μνημόνια το Πάσχα…
Ας δούμε όμως λίγο τα νούμερα:
3,5 πρωτογενές πλεόνασμα μέχρι το 2018, έτσι?
Για να επιτευχθεί αυτό εκτιμάται ότι πρέπει να ληφθούν μέτρα της τάξης του 5% του ΑΕΠ το οποίο τα τελευταία 7 χρόνια έχει ήδη συρρικνωθεί κατά 30%!!!!!
Το 5% του τωρινού ΑΕΠ είναι γύρω στα 12 δις!!!
ΤΟ ΔΝΤ επιμένει ότι σε αυτό πρέπει να εισφέρουν και οι περικοπές συντάξεων, με μια πρόχειρη δική μου εκτίμηση περίπου στο 20% (!!!) σε συντάξεις που ήδη έχουν μειωθεί εως και 60%!!!
Κι όλα αυτά με τα έσοδα του κράτους να μην έχουν καμία αισιόδοξη προοπτική καθώς η φοροεξάντληση είναι δεδομένη και με τις ιδιωτικοποιήσεις και το ξεπούλημα της δημόσιας περιουσίας στους Γερμανούς, η μόνη δυνατή πηγή εσόδων είναι οι …φόροι!!!
Ας δούμε λοιπόν τι αποφέρει ένα πρωτογενές πλεόνασμα 2% το 2017 με τελικό στόχο 3,5% του ΑΕΠ το 2018 σε σχέση με τις δανειακές υποχρεώσεις της χώρας τα επόμενα χρόνια.
Την τριετία 2017-2019 οι δανειακές υποχρεώσεις προ του μνημονίου 3 αντιστοιχούν σε 28δις. Οι στόχοι για πρωτογενές πλεόνασμα για την τριετία αυτή αντιστοιχούν περίπου σε 20 δις!!!
Ακόμη κι αν υποθέσουμε ότι αυτή η υστέρηση καλύπτεται από το μνημόνιο 3, αυτό δεν είναι καλό νέο καθώς αλλάζει προς το χειρότερο η κατανομή χρέους για τα επόμενα χρόνια.
Την επόμενη δεκαεξατία, από το 2020 μέχρι το 2036, οι ετήσιες δανειακές υποχρεώσεις είναι μεσοσταθμικά γύρω στα 7 δις ετησίως με τα δεδομένα του μνημονίου 2.
Καλύπτονται μόνο από αύξηση του πρωτογενούς πλεονάσματος πάνω από το 5% του ΑΕΠ ή με αύξηση του ΑΕΠ 20%, δηλαδή με επιστροφή του ΑΕΠ κοντά στα επίπεδα του 2008!!!
Ποτς γενετε αυτό;
Ακόμη κι αν γίνεται, ακόμη και αν γίνει, δεν ξεμπέρδεψε το μνημόνιο με εμάς.
Γιατί η τριετία 2037-2039 είναι προσχεδιασμένη καταστροφή με ετήσιες δανειακές υποχρεώσεις 15 δις ετησίως!!!!!!!! Ακόμη και με επίπεδα ΑΕΠ του 2008 καλύπτονται με πρωτογενές πλεόνασμα κοντά στα 4.5%.
Με δεδομένα σημερινού ΑΕΠ απλά δεν καλύπτονται και σημαίνουν νέα δανειακή σύμβαση με τα μνημόνια της και τα όλα της.
Κι όλα αυτά με ένα πρωτογενές πλεόνασμα που επί Σαμαρά δομήθηκε με ένα κυρίως τρόπο κι ακριβώς με τον ίδιο τρόπο επιδιώκεται κι επί Τσίπρα: με στάση πληρωμών στο εσωτερικό, που συμβάλει φυσικά κι αυτή στην επιπλέον συρρίκνωση του ΑΕΠ!!!
Η κυβέρνηση αυτή είχε μονάχα δύο επιλογές εξ αρχής: Πραγματικές εξεταστικές επιτροπές, στάση πληρωμών, εθνικοποίηση των τραπεζών και δικά της capital controls εξ αρχής με ότι κι αν αυτό συνεπαγόταν, ή συνθηκολόγηση με τις απαιτήσεις των δανειστών. Διάλεξε για πολύ καιρό να πατάει με ένα ποδάρι σε δύο βάρκες, εφεύρε τη θεωρία του «έντιμου συμβιβασμού», απέκρυψε με ένα τούλι αδικαιολόγητης και δόλιας αισιοδοξίας την πορεία των διαπραγματεύσεων και συνεχίζει να επιχειρεί να κρύβει την πραγματικότητα από τους πολίτες για να κρατήσει λίγο παραπάνω τα προνόμια της εξουσίας.
Αποτελεί μια άξια συνεχίστρια όλων των προηγουμένων μνημονιακών κυβερνήσεων που παρέδιδαν τη χώρα σε πολύ χειρότερη κατάσταση από ότι την παρέλαβαν.
Σίγουρα είχε ελάχιστα από τα όπλα που είχε η κυβέρνηση του ΓΑΠ όταν εγκαινίασε την παράδοση του τόπου. Και για αυτό ακριβώς έπρεπε να είναι δεκάδες φορές πιο ετοιμοπόλεμη από τις προκατόχους της.
Αλλά τον μόνο πόλεμο που ήταν πρόθυμη να κάνει ήταν αυτός των καρεκλών.
agriazwa.blogspot.com