Πρόσφατη έρευνα δείχνει, ότι το άδικο φορολογικό σύστημα είναι σε ένα σημαντικό βαθμό υπεύθυνο για τη συσσώρευση πλούτου και την αυξανόμενη ανισότητα στη Λατινική Αμερική. Από το prensa-rebelde:
Η συγκέντρωση του πλούτου στο 10% του πληθυσμού της Λατινικής Αμερικής και της Καραϊβικής οξύνει την ανισότητα στην περιοχή, επιβεβαιώνει μια έκθεση που παρουσίασε η Oικονομική Επιτροπή για τη Λατινική Αμερική και την Καραϊβική (Cepal) του ΟΗΕ.
Σύμφωνα με την ανάλυση “Φορολογία για μια ολοκληρωμένη ανάπτυξη”, που πραγματοποιήθηκε από κοινού με την μη κυβερνητική οργάνωση Οxfam, αυτό το 10% κατέχει το 71% του πλούτου και πληρώνει μόνο το 5,4% φόρο από τα εισόδηματά του και αυτό είναι που “βρίσκεται στην καρδιά της ανισότητας”, μετέδωσε ο ρεπόρτερ του πρακτορείου Prensa Latina στον ΟΗΕ και την Οxfarm που βρέθηκε στην Χιλιανή πρωτεύουσα για το 28ο Περιφερειακό Σεμινάριο Φορολογικής Πολιτικής.
[...]
Το ντοκουμέντο επισημαίνει ότι οι πιο πλούσιοι από τον πληθυσμό, πληρώνουν ένα ποσοστό φόρου εξαιρετικά χαμηλό, αν συγκριθεί με το υψηλό ποσοστό που πληρώνουν οι μισθωτοί.
Επιχειρηματολογώντας σημειώνει ότι οι πιο ευκατάστατες ομάδες της περιοχής πληρώνουν έναν φόρο 1-3% στο ακαθάριστο εισόδημά τους, ενώ αντίστοιχα, στις Ηνωμένες Πολιτείες πληρώνουν 14,2% και σε κάποιες ευρωπαϊκές χώρες, πάνω από 20%.
Η μελέτη επισημαίνει ότι το φορολογικό σύστημα στην Λατινική Αμερική ευνοεί την είσπραξη φόρων στην κατανάλωση (IVA), πράγμα που θέτει τα πρόσωπα με μικρότερα εισοδήματα σε μειονεκτική θέση απέναντι στους πιο πλούσιους που απολαμβάνουν φορολογικές εξαιρέσεις και διευκολύνσεις για να αποφύγουν φόρους.
Οι πολιτικές αυτές προωθούνται κατά κόρον στο Ελληνικό πείραμα, με σκοπό την εξόντωση του μικρομεσαίου κλάδου και την αποικισμό της χώρας από το μεγάλο κεφάλαιο. Όπως έχει αναφερθεί σε προηγούμενο άρθρο : “Οι νεοφιλελέ παπαγάλοι στα τηλεπαράθυρα και στα διάφορα ιντερνετικά sites, αναπαρήγαγαν με θρησκευτική ευλάβεια την καραμέλα της βαριάς φορολογίας του ιδιωτικού τομέα, ανάμεσά τους και στελέχη της κυβέρνησης Σαμαρά-Βενιζέλου. Και ακριβώς επειδή το σύστημα φρόντισε προηγουμένως να τσουβαλιάσει όσους δεν ανήκουν στο δημόσιο, κάτω από την ταμπέλα του ιδιωτικού τομέα (ακόμα και τους αγρότες που η νέα εποχή τους θέλει επιχειρηματίες), οι παπαγάλοι δεν μπήκαν στον κόπο να διευκρινίσουν, ότι όταν μιλούν για φοροαπαλλαγές, εννοούν τις μεγάλες εταιρίες και πολυεθνικές.”
Υπενθυμίζεται ότι, η ιστορία του νεοφιλελευθερισμού ξεκινά με μια δικτατορία, όταν ο δικτάτορας Πινοσέτ ανέτρεψε τον δημοκρατικά εκλεγμένο πρόεδρο στην Χιλή, Σαλβαντόρ Αλιέντε τον Σεπτέμβριο του 1973, με την υποστήριξη των Αμερικανών, οι οποίοι μετέτρεψαν κατόπιν τη Χιλή στο πρώτο πειραματόζωο του νεοφιλελευθερισμού, με τον Μίλτον Φρίντμαν και τα "παιδιά του Σικάγο" να γίνονται σύμβουλοι του δικτάτορα. Η Χιλή μετατράπηκε σε ένα πεδίο εκμετάλλευσής από Αμερικανικές εταιρίες και ισχυρά καρτέλ και η πλειοψηφία των ανθρώπων υπέφερε από τη φτώχεια και από μια 17-χρονη βάρβαρη δικτατορία.
Ολόκληρη η Λατινική Αμερική υπέφερε από παρόμοιες πολιτικές για δεκαετίες, έχοντας την ατυχία να αποτελεί το "μαλακό υπογάστριο" της ιμπεριαλιστικής αυτοκρατορίας των ΗΠΑ.
Ειδικά την προηγούμενη δεκαετία και αυτή που διανύουμε, πολλές χώρες στη Λατινική Αμερική προσπάθησαν να αλλάξουν πορεία, επιχειρώντας να επανιδρύσουν το κοινωνικό κράτος και να αμβλύνουν τις τεράστιες ανισότητες που δημιούργησε η βαρβαρότητα του νεοφιλελεύθερου δόγματος. Όπως ήταν φυσικό, η ιμπεριαλιστική αυτοκρατορία ξεκίνησε τον γνωστό, βρόμικο πόλεμο εναντίον Αριστερών κυβερνήσεων που ηγήθηκαν αυτών των προσπαθειών. Διαδηλώσεις υποκινούμενες και χρηματοδοτούμενες από Αμερικανικούς οργανισμούς, όπως οι NED και USAID, άφθονη προπαγάνδα, "ήπια" πραξικοπήματα, ακόμη και εκλογική νοθεία, ήταν οι γνωστοί μέθοδοι που χρησιμοποιήθηκαν εναντίον χωρών όπως η Βενεζουέλα. Πρόσφατη περίπτωση που "μυρίζει" Αμερικανικό δάχτυλο, η παραπομπή της προέδρου της Βραζιλίας, Ντίλμα Ρουσέφ, για διαφθορά, ώστε να χάσει το αξίωμά της και να αντικατασταθεί με ένα περισσότερο αρεστό στις ΗΠΑ πρόεδρο.
Οι γραφειοφασίστες των Βρυξελλών και οι οικονομικοί δολοφόνοι του ΔΝΤ επιβάλλουν τις ίδιες πολιτικές στην κυβέρνηση Τσίπρα, με στόχο την ολοκλήρωση του πειράματος και τη μεταφορά του σε Ευρωπαϊκό επίπεδο, στα πρότυπα του Λατινοαμερικανικού μοντέλου. Μεγάλες φοροαπαλλαγές για τράπεζες και πολυεθνικές, μεγαλύτερη φορολογική θηλιά για τις μικρομεσαίες επιχειρήσεις και τα νοικοκυριά. Η τέλεια συνταγή για ακόμα μεγαλύτερη αύξηση της ανισότητας. Οι μέθοδοι στην περίπτωση αυτή διαφορετικοί, αν και όχι τόσο "εκλεπτυσμένοι", όπως για παράδειγμα ωμοί εκβιασμοί μέσω οικονομικής ασφυξίας, κλειστές τράπεζες και οικονομικά πραξικοπήματα τύπου Ντράγκι.
Υπενθυμίζεται ότι, ο επικεφαλής των οικονομικών δολοφόνων του ΔΝΤ, Πολ Τόμσεν, λίγο μετά τις αποκαλύψεις των WikiLeaks, όπου "πιάστηκε" να συζητάει με την Ντέλια Βελκουλέσκου για την πιθανότητα ενός ακόμα πραξικοπήματος τύπου Ντράγκι, εναντίον της Ελλάδας, “επέμεινε και στη δραστική μείωση του αφορολόγητου ορίου – την οποία θεωρεί 'κόκκινη γραμμή' η ελληνική κυβέρνηση – λέγοντας ότι πρέπει να υπάρξει διεύρυνση της φορολογικής βάσης για να σταματήσει η συνεχής αύξηση των φορολογικών συντελεστών στην ανώτερη κλίμακα.” (tvxs.gr)
failedevolution.blogspot.gr